Adopted by the Gunnarsens // Dutch story

Trofors

K-E: 'Je bent niet zomaar een meisje dat we adopteren, je bent een......'

je bent een spion.' maakt K-J zijn zin af.

Ik kijk hem raar aan van: probeer je nu grappig te zijn of wat?

Britt: 'Uuh, ik denk dat jullie het op de verkeerde Britt hebben hoor.?'

G-A: 'Ik weet dat het raar klinkt, maar het is zo...... Je ouders...'

Britt: 'Die zijn er niet meer!' roep ik een beetje boos terwijl ik G-A haar zin af kap.

K-J: 'Je ouders waren ook spionnen..... En hun taak moest net beginnen en toen kregen ze een auto ongeluk. Ze moesten iets doen die jij nu moet afmaken van de overheid.' En ik knik

We praatten nog een beetje verder, ze vertelden dat ze de missie nog zouden vertellen later wanneer ik 17 word en dat ik eerst moet wennen hier aan Trofors. Ik moet hier naar school gaan en ik zit in de zelfde klas als hun zonen maar hun naam heb ik nu nog steeds niet gehoord.

Even later ga ik naar boven ik pak alles uit. Dan kom ik mijn Marcus & Martinus kussensloop en bed overtrek tegen ik doe het om de lakens en hang mijn foto's met al mijn vriendinnen uit het weeshuis en de foto die ik had met Martinus toen ik per ongeluk tegen hem botste in mijn lievelingscafé.

*Flashback: 

Ik liep mijn lievelingscafé binnen en vroeg om een chocomelk. Toen ze hem hadden gemaakt liep ik naar buiten en boste tegen iemand die zo te zien niet opgemerkt wou worden. Ik keek in zijn ogen en herkende ze meteen. We keken nog even en het leek eeuwen te duuren. Maar ik besloot om iets te zeggen. 

Britt: 'Martinus..?'

Martinus: 'shhtt, niemand mag weten dat ik hier ben.' ik knikte en hij hielp me van de grond. Omdat ik was gevallen toen we botsten. 

Britt: 'Maak je geen zorgen ik doe niets.'

Martinus: 'Kom je even mee naar binnen, anders zit ik zo alleen.' en ik knikte.

We praatten nog even verder en besloten dan om een foto te nemen. Ik keek er naar en dacht aan hoe het zou zijn als we samen waren. Wat denk je nu weer Britt dat kan helemaal niet en bovendien hij moet terug naar Noorwegen. Oké ik heb een grote CRUSH op hem maar ik blijf hier zitten in dit weeshuis en hopen dat iemand me ooit wil......

*Einde Flashback.*

Ik hing de foto op boven mijn bed samen met een paar van mijn beste vriendinnen uit het weeshuis. Daar waren we net 1 grote familie.

K-E: 'Britt...... we willen nog iets bespreken.... kom je even?!'

Ik liep naar beneden en zag K-E en G-A weer in de zetel zitten.

Britt: 'Wat is er....'

G-A: 'We vroegen ons af of het goed is dat je je oude achternaam houd??'

Britt: 'Ik weet niet eens wat die is....'

K-E: 'We die is Larson..... en is het goed dat we dat als je achternaam nemen??'

Britt: 'Dus eigenlijk... kom ik hier "leven" zeg maar en ben ik eigenlijk geen familie lid?'

G-A: 'Natuurlijk beschouwen je als familie..... Maar als je misschien gevoelens krijgt voor 1 van de jongens dan hoef je je geen zorgen te maken over dat jullie familie zijn dus.....'

Britt: 'Haha, ik denk niet dat ik zo snel gev-.....'

G-A: 'Wacht maar tot dat je ze ziet... Je hebt toch hun naam nog niet gehoord hé???!!' zij ze toen ze me afbrak.

Britt: 'Nee, waarom??'

K-E: 'Dat zal je wel snel genoeg merken als ze terug zijn..... Als ze er zijn sturen we ze naar boven naar je kamer dus ga nu maar.....'

Ik ging naar boven nog steeds niet wetend wat er nu zo speciaal aan die zonen was?? Ach ja maakt niets uit.... Toen pas besefte ik dat ik nog alles van Marcus & Martinus had liggen, dus deed ik dat snel allemaal weg zo dat ze me niet zouden uitlachen. Ik belde Marie om te skypen en ze nam op. We praatten veel en lachten met elkaars problemen.  Ik hoorde de deur open en dicht gaan en G-A iets tegen iemand zeggen, maar ik negeerde het.

*Pov Martinus* 

Toen we terug thuis kwamen beseften Marcus en ik pas dat het meisje hier zou zijn. We liepen naar de keuken en mam begon met lachen. 

G-A: 'Ze is boven, ga er maar naar toe.

Marcus en ik liepen de trap op. Toen we aan haar deur kwamen hoorden we ze praten met iemand. Ze lachte veel en praten over van alles en nog wat plots hoor ik mijn naam.

Britt: 'Ik hoop zo dat ik ooit nog ergens Marcus & Martinus tegen kom hier in Trofors. En zeker Tinus.....'

Marie: 'Oeehh, heeft iemand hier een CRUSH. Damn girl, go for it.'

Britt: 'Neee, ik heb geen crush hij is gewoon super lief. Marcus is ook wel leuk maar ik vind Martinus leuker.... want Martinus heb ik al eens in het echt gezien in tegenstelling tot Marcus.

En ze starten te lachen ik kijk Marcus met grote ogen aan. Hij kijkt weer naar mij en start met lachen. 

Marcus: 'Kom we gaan....'

Zachtjes deden we de deur open en gingen achter haar staan. Haar vriendin knipoogde naar Marcus en mij. We glimlachten. Ik zag boven haar bed een foto van mij en haar. Ik glimlachte er naar en nam hem van de muur. Ik ging achter haar op bed zitten. Ze schrok en ik hield mijn handen voor haar ogen zo dat ze me niet kon zien. 

*Pov Britt*

Er kwam iemand op mijn bed zitten. Ik wou kijken wie het was maar hij deed zijn handen voor mijn ogen zo dat ik hem niet kon zien. Ik draaide mij om terwijl hij nog steeds zijn handen voor mijn ogen had.

Vreemdeling 1: 'Mooie foto heb je boven je bed hangen....' en ik hoorde hem er een foto af nemen, maar ik wist wel niet welke foto het was dus vroeg ik het hem.

Britt: 'Welke foto??' 

Vreemdeling 2: 'Die foto met die jongen....' hoorde ik nog een andere jongen. Het moesten vast de zonen zijn.

Britt: 'Ooh, dat is Martinus.... 1 van mijn 2 favoriete zangers....' en ik hoorde ze beide zachtjes lachen. 'Mogen je handen nu van mijn ogen zo dat ik jullie kan zien...' 

Vreemdeling 1: 'Alleen met het magisch zinnetje!!' 

Britt: 'Welk zinnetje??'

Vreemdeling 2: 'Marcus & Martinus zijn de beste!!'

Ik begon met lachen en vroeg 'Waarom???'

Vreemdeling 1: 'Euhh, heb je het nu nog altijd niet door??'

Het sprong bij me binnen. OMG OMG OMG.......

Britt: 'Martinus, wil je alsjeblieft je handen van mijn ogen halen.?' en ik dacht bij mezelf hoe wist ik dat het Tinus was?? Ach het was in ieder geval juist want hij liet zijn handen los.

Ik schrok zo hard van hun te zien en ik begon met wenen. 

Tinus: 'Ooh, niet huilen...' hij deed de tranen weg van mijn gezicht. We keken elkaar weer in de ogen aan. Net zoals toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. 

Mac: 'Oké tortelduifjes.... zo is het wel weer genoeg voor vandaag..'

Tinus en ik moesten alle twee blozen. En ik keek snel weg. Toen fluisterde hij iets in mijn oor..

Tinus: 'Je bent schattig als je bloost,' en toen liep hij naar de kamer van Marcus.

OMG OMG OMG.... Ik ga samen wonen met mijn grootste idolen. Zeg alsjeblieft dat dit geen droom is. 

Dan roept G-A ons.........

A/N:

Hei allen sammen,

nieuw hoofdstukje hier!!

Hopelijk vinden jullie het leuk......

Er is nog niet zo veel gebeurd maar dat komt vast en zeker nog.....

~ME~