Under the same spotlight.

Three.

~~

Eto, asa airport na ako. As usual, wala sila. I mean kanina, hinatid nila ako, pero 'yun lang 'yun. A kiss from Mom, a hug from Kuya and a stare from Dad. Actually, may sinabi siya sa'kin eh,

"Do whatever you want in the Philippines,---" hindi niya tinuloy kasi,

"just don't be stubborn Margaret." tinuloy ko. Tsssss. Lagi naman eh.

And here I am, hinihintay ang pagdating ng eroplano ko.

"Miss, can I sit beside you?" sabi niya at umupo na siya sa tabi ko. Nagpaalam pa?

"Well, obviously, you're already sitting beside me. Why bother asking?" ganyan ako 'pag magkaaway kami ni Dad, or 'pag bv, things like that.

"Sungit." bulong niya pero malas niya narinig ko.

"Well, kasalanan mo."

"Naintindihan mo sinabi ko?" ay, bopols. *facepalms*

"Hindi, hindi ko naintindihan. Hindi kasi ako Filipino." sabi ko habang nakatingin lang sa runway, nihindi ko pa nakikita ang itsura ng katabi ko.

"Mukha ka naman kasing foreigner sa unang tingin."

"Kasi sa susunod, magpangalawang tingin ka." I heard him chuckled kaya lumingon ako. And, gravity is pulling my saliva down. Ang gwapo niyaaaa.

"Miss?" and then he snapped right in front of me.

"Oh? yeah." Nakakahiya naman.

"I'm Alexander, by the way."inalok niya ang kamay niya na tinulak ko lang palayo. Baka kasi mamaya, kahit na gwapo 'to eh, may masamang balak.

"And I'm Halie, segway." then umirap ako at tumingin sa other side ko na wala siya.

"Ooooh, sarcastic, I like it Miss Powkie."

O___O At napalingon ako ng wala sa oras.

"What did you just called me?"

"Miss Powkie."

"The nerve." at papaluin ko sana siya sa braso pero umilag ang loko. Ugggh.

"Now you're violent Miss Powkie!"

"Ugh. Stop calling me that."

"Ok. But Miss Pow-----"

"*** Airlines Flight 201 toManila, Philippines is now ready for departure. Passengers are requested to proceed to the aircraft. Please keep your boarding cards ready. Thank You."

"So, bye." kinuha ko 'yung handcarry ko at nagsalamin. Sabi kasi ni Mom, 'pag nasa public places, mag-shades ako. Para lang akong timang, nakashades eh nasa loob ako ng airport.

Umalis na ako pero, nakasunod pa rin siya sakin. Akala ko lang nung una, pinagtitripan niya lang ako pero nung nasa may counter na ako para icheck ang boarding card ko, nandun pa rin siya.

"Ano ba problema mo?"

"What?"

"Bakit ka nasa likod ko?"

"Well, ako ang sunod mo. Masama na bang umuwi sa 'Pinas?" BOOM, Margaret! Nakakahiya kaaaa.

"Mam, your boarding card please."

"Oh, here." nakakahiya talaga ako. Pagkatapos nun, pumasok na ako. Siya pa rin eh, nakasunod sa'kin. Well, hindi naman talaga sunod as in super.

~~

"Mam, over there." tinuro ng flight attendant ang uupuan ko. Parang naguilty tuloy ako T____T Sinungitan ko pa si Dad. Kasi alam niya na ayoko sa may First Class eh, nasisikipan ako. Then ang upuan ko nasa may window, alam kong siya ang nagarrange kasi sabi ni Mom kanina na si Dad lang ang nagasikaso, kaya sorry daw. Pero para saan ang sorry?