Under the same spotlight.

Seventeen.

PATAY.... kami ni Tintin.

Nakita kong sumugod 'yung tita niya sa kanya and Tintin cursed under his breath.

"Ano na naman po, Tita?!"

"'Wag mo akong ina-ano na naman po Tita diyan ha! Ano na naman 'yung kabalastugan na pinagagawa mo sa kotse ko?! Ha?!" tapos piningot niya pa si Tintin. Grabe, scary!!

"A-a-aray!! Wala akong ginaga-- Aray!! Shibal, hajima seyo! Yaaaa!" Ayun, nagaalien language na siya. (Trans: Fuck! Tama na! Hey!)

"Wala? Ano na naman ang gasgas sa kotse ko?"

"Haaaa? Museun sorireul haneun geoya?! Aaaaaaraaaay!!" (Trans: Ano bang pinagsasabi mo?)

"What am I talking about? You are asking me that? May gasgas ang kotse ko! And papalampasin kita kung gasgas lang e pero hindi! May red!"

"Tita, you are overreacting!" Tinaggal ni Tintin ang pagkakapingot sa kanya at hinimas ang tenga niya. Poor thing, kulay dugo ang tenga niya.

"Pwede naman nating lagyan ng correction pen 'yun e, edi pure white na! Ikaw talaga!"

"Ikaw talagang bata ka...---"

"Mom aren't you going to say hi to me?" Sabi nung nasapak ko kanina at hawak pa rin niya ang labi niya na nagdudugo.

"Oh my son! What are you doing here?"

"Ewan ko Mama, baka nakikicr lang." Sabay irap. Kelalaking-tao, nangiirap.

"Gusto mong mapingot?"

"Joke lang! Masama bang bisitahin ang Mama kong napakaganda at hindi na papagalitan si Choi?"

"Hindi ako kulangot, 'wag mo akong bolahin. At susmiyo, ano ang nangyari sa'yo hijo?!" LAGOT CHARLOTTE

"Nasapak ako ng isa diyan." Tumingin siya sa akin ng sandali.

"Sino? Ay, anong oras na?" Buti na lang nadrift sa iba ang atensyon ng tita ni Tintin

"Six-thirty."

"Ay, dalian niyo na! Umakyat na kayo sa stage! Ito, ito ang susi!" Saved by the clock!

Buti na lang may tumulong para malabas ang drum set at hindi na ako pinag-gitara para uupo lang ako dun. Haaay, at least may nangyaring ok ngayong araw, iwas-pagod na rin 'yun.

"Oh, pumili ka lang ng kanta diyan ng mga banda." Pabulong na sabi ni Tintin

"Para saan?"

"Ewan ko, baka magsusurvey kung sino ang pinakapatok sa henerasyon natin." Tapos nag-roll pa siya ng eyes! Bakla ba 'to o ano? "Malamang para kantahin. Lutang ka ba?"

"Whatever. Ito na lang, ay wait, kaya mo ba itong i-drum?" Pagaalala ko, baka sumablay pa kami nito, ako pa ang masisi.

"Ako pa, tch. O dali na, let's do this."

Ngumiti ako sa madla. Ang dami na pala, hindi ko namalayan. Bigla namang dumako ang tingin ko dun sa lalaking nasa sulok. May putok na labi at may hawak na bote ng beer at nakalapat sa labi niya. Ngumiti rin ako, apologetic smile ba.

My hands are cold, my body's numb 

I'm still in shock, what have you done? 

My head is pounding, my vision's blurred 

Your mouth is moving, I don't hear a word

Siguro nga, hangover pa rin ito. Siguro nga. Sana nga

And I hurt so bad, that I search my skin 

For the entry point, where love went in 

And ricocheted and bounced around 

And left a hole when you walked out, yeah

Hanap ako ng hanap, pero wala rin. Hay nako, masama nga talagang magmahal.

I'm falling through the doors of the emergency room 

Can anybody help me with these exit wounds? 

I don't know how much more love this heart can lose 

And I'm dying, dying from these exit wounds 

Wounds! 

Where they're leaving, the scars you're keeping 

Exit wounds 

Where they're leaving, the scars you're keeping

Napapikit ako at napangiti. Nakakahiya kung iiyak ako sa harap nila. Bakit nga ba sa bawat kanta, siya ang naaalala ko? Nakakatawa, para akong tanga nito e.

Biglang nagpalakpakan ang mga tao. Paalis na sana kami ng biglang inagaw ng tita niya ang mic.

"Ladies and gentlemen! Ang dalawang ito ay parte ng Stars entertainmentt!" Sabay kaming tumingin ni Tin sa Tita niya.

Uhm tita, hindi kayo proud no?

Bigla namang palapakan ang lahat.

Pagkatapos ng madaming nagpapicture, napagpasyahan na rin namin umuwi.

Bakit kaya sila nagpapicture, e hindi pa naman kami sikat.

"Kaya lang sila nagpapicture kasi magiging fc sila kapag talagang sikat na tayo." Nababasa niya ba ang nasa utak ko? E nagdadrive naman siya a.

"Hindi ko nababasa." E paano.....

"Ang ingay mo naman!"

"Tahimik lang ako dito, anong maingay!!"

"Para kang bubuyog kanina pa. Bulong ng bulong."

"Bumubulong ba sila?"

"Hindi.... Pero..... Arrrrgggh!!!"

"Dahil.... Arrrgh?"

"Bumaba ka na nga. Nandito na tayo" bumaba na ako habang nakocontrol ko ang mga kamay ko.

"Uhm tintin..." Sumilip ako sa loob ulit ng kotse niya.

"Ano?" Sagot niya with his bored tone.

"Salamat sa araw na 'to." Ngumiti ako at sinarado na ang pinto. Nakita kong napahinto si Tintin. Bakit? Hindi ba siya sanay na nagpapasalamat ako? Baka nga.

Pagkapasok ko sa unit ko, sumalampak ako kaagad sa sofa.

Nakakapagod rin pala ang ngumiti kahit na total opposite ang gusto mong gawin no? Parang nage-exercise ka kahit na ayaw na ayaw mo. Ang pagkakaiba nga lang, sa page-exercise kapag nasanay ka ,mamahalin mo ang ginagawa mo kasi alam mong nakakabuti ito para sa'yo. Pero kung ang pag-ngiti kahit na kabaliktaran ang nararamdaman mo, hindi ka masasanay. Sino nga bang masasanay sa isang bagay na nagpapasakit, diba? Parang sa bawat araw na ginagawa mo ito, lalo ka lang lumulungkot.

--

Hi, guys!! Kamusta naman ang four-freaking months na walang update? Tinamad po kasi akong sipagin kaya ayun. Tsaka, tsaka, tsaka, STRESS!!

Kamusta naman kayo? Sana ok lang kayo :)

Rierie.