SON VEDA

bölüm 4

Anlayamıyorum. Hiçbir şeye anlam katamıyorum. Mesela bir insanın sevdiğine doğru yelken açması varken neden başka sevgilerde teselli bulma çabasına girer ki? Tamam, Biz acımızı çeker dururuz bi köşede. Zaten onun umrunda olsak gözümüzden bir yaşın dahi akmasına izin vermezdi. Biz acımızla bi köşede dururken onlar hep acınıcak halde olurlar. çünkü onlar sadece bir insana sadık kalabilme duygusunu hiç tadamayacaklar. Ama üzülmeyelim. İçimiz yandığı halde sabrediyoruz ya, kabullenemediğimiz şeylere susuyoruz ya, haketmediğimiz şeyleri yaşayınca bile imtihandır deyip sükut ediyoruz ya hani, üzülme bunları bi duyan bi işiten var. Allah hep bizimle. Düştüğümüz zamanları bilmeliyiz ki kalkınca değerini bilelim. Sen Allah'a havale et....
Evet Vurulduk. Vurulduk delinin birisine delicesine. Oysa ne kadar çok umudum vardı benim sevgiye dair. Hepsini yok ettiniz. Kırıldığım yerden çiçek açacak, düştüğüm yerden daha güçlü kalkacak, iyleşmez, iyleşse bile izi kalır dediğiniz kaç yaram varsa hepsini bir bir saracak, önüme açtığınız engelleri bir bir aşacağım dediğim her bir isteğimi,azmimi,umudumu  atomu parçalar gibi paramparça ettiniz. Nefes alamazken bunları yapacak gücü bulamıyorum kendimde. Pes etmek değilde artık umursayamamak. Alışmak veya bir şeyler için sürekli çabalamaktan yorulmuşluğun verdiği  en derin hislerde olabilir. Gülmeyi özledim. Unutmayın ki en güzel gülüşler, en derin sırları saklar. En güzel gözler, çok ağlamış olanlarındır. Ve en kibar kalpler, acıyı en çok hissedenlerindir. Biz kimseyi yarı yolda bırakmazken bile neden gidenin kazandığı hileli bir oyundur ki bu? çok garip. hiç olmamış bir şeyin bitmişlik hissi. anlatılamıyor. düşündüm de siz sanıyorsunuz ki gerçekten seven insan vazgeçemez. sevgisinin sonsuzluğuna ve vazçgeçemeyişine güvenip kırdığınız herkes sizden vazgeçecek. kendi kahramanınız olmalısınızdır belki de bir prense ihtiyaç yoktur? keşke tükense kalbimdeki zehirli sevgisi. ama olsun. giden gittiği gün bitseydi eğer bu kadar söz ortaya çıkmazdı. yoruldum, yorulduk. bazı şeyleri merak ederken buluyorum kendimi. ama en çokta onu merak ediyorum. hasta mı, iyi mi, üşüyor mu, nasıl? gibi kafamda deli sorular. mesela üşüyor? mu sıkıca sarılabilirim. korkuyor mu? elini asla bırakmam. ağlıyor mu? ömrümün sonuna kadar gözyaşlarını silerim. gülüyor mu? hayatımın en güzel manzarası der ömrüm boyunca izlerim gülüşünü. ama güvenmemi isteme. güvenemem. çünkü kime güvenip inandıysak, keşkelerle baş başa bıraktılar bizi. özledim. yoksun bugün, dün olduğu gibi,yarın olacağı gibi. ama yine de seni özlediğimi değiştirmiyor bunlar. doğru ya sevdiğin kadar bekler, sevdiğin kadar affeder, sevdiğin kadar kırılırsın ama hiçbir zaman sevdiğin kadar sevilemezsin. ne kadar zor lan. ona kendimi yakın hissedip aslında ona uzak olmam acı verici. ona çok şey anlatmak isterken anlatsam ne değişecek vazgeçişi sizce de çok hayal kırıklığından, umutsuzluktan ibaret değil mi? 

öğrendim.. bir insan birine yüzlerce kez veda edipte bir kere bile ayrılamayabilirmiş...