SON VEDA

Bölüm 7

milletin hayatı süprizlerle dolu bizimkiler ise karaktersizlerle. insanların insan olduğuna karşı bir şüphem oluştu. nasıl olurda insanlar kendi benliklerinden bu kadar uzaklaşabilirler ki? bizi yoran bu hayat değil, insanlar. hep düşünüyorum, o kadar yüreği pislikten paslanmış insanlar mutluyken neden iyiler hep mutsuz diye. evet bizde gülüyoruz ama bu mutlu olduğumuz anlamına gelmez ki. bizim gülüşlerimiz mutluluktan değil güçlü olduğumuzdan. yıkılmadık belki ama gebermedik de değil. önce iyi olmalıyız, kendimizden en önemlisi karakterimizden hiçbir şey eksiltmeyelim yeter. sonra mutlu oluruz. içimiz yandı, kimi zamanlar tükendik,bittik ama gülümsemekten de hiç vazgeçmedik. çünkü kimseden bir şey beklememeyi öğretti bize bu hayat. bizim için yanacak insanların olmadığını eğer bizim için illa biri yanacaksa bunun da sigaramızın olduğunu yüzümüze yüzümüze vurdu acımasızca hayat. canımız yanıyor lakin biz bu acıya sebep olanlara daha çok acıyoruz çünkü biliyoruz ki insanlar yaşattıklarını yaşamadan ölmezlermiş. artık çaresizlik sarmış her yanımızı. biz çok şey kaybettik be. çok sonradan fark ettik hiç bir şeyin kendimizden daha önemli olmadığını. kendimizi yitirince...

ben hep bana ördüğü o duvaları yumrukladım, tek fark parmaklarım değil kalbim kırıldı. bizde de fazlasıyla suç var. canımızı vereceğimiz insanlar ''zaten ölesi varmış'' diyecek insanlar. biz bunlar uğruna ağlıyoruz. değer mi? ondan her soğuyacak olduğumu hissettiğimde onu ilk gördüğüm an geliyor aklıma. eli elime değmeden kalbime dokunmuştu. yıldız tilbe ne güzel demiş sözlerinde ''önce insanlara güvenmeyi öğrendim sonra bunu bir daha yapmamam gerektiğini. kendime tutunup dedim ki sonra : bari sen bırakma beni.'' diye. hepimiz ölmüşüz aslında da gömülmemişiz sadece. tek bildiğimiz şeyse dönüşü olmayan yollarda olduğumuz. hani bazı insanların bir başka mutlu edişi vardır ya yolda yürüyüşünüzü değiştirecek boyutta işte karşımıza her daim öyle insanlar çıksın.

anlayacağımız şu ki doğru insan bizi bok olsak da sever çiçek olsak da. kendimizi çok yıpratmaya da gerek yok.