Ο Ψυχολόγος Μου

Part 2

2 εβδομάδες μετά

(στο τηλέφωνο)

Δ: Ναι μαμά έφαγα...

Χρύσα: Ελπίζω να μην παράγγειλες πάλι...

Δ: Όχι μαμά δεν παράγγειλα, μαγείρεψα
Χρ: Τι μαγείρεψες?
Δ: Μακαρόνια με κιμά
Χρ: Πολύ κουράστηκες, γιατί δεν έφτιαξες κάτι άλλο? Όλο μακαρόνια τρως.

Δ: Μαμά σε παρακαλώ άφησε με να ντυθώ.
Χρ: Γιατί που θα πας?
Δ: Έχω ραντεβού.
Χρ: Ραντεβού? Με ποιον? Γιατί δεν μου το είπες? Ποιος είναι τον ξέρω? Πότε θα μου τον γνωρίσεις?
Δ: Μαμά στοπ, στοπ, στοπ πάρε μια ανάσα πρώτα, σε γιατρό έχω ραντεβού.
Χρ: ΓΙΑΤΡΟ? Τι έπαθες είσαι καλά?
Δ: Μαμά σταματάς λίγο να σου εξηγήσω? Σε ψυχολόγο θα πάω για τις κρίσεις πανικού.
Χρ: Πες το έτσι βρε παιδάκι μου και πήγα στον άλλο κόσμο και ξαναγύρισα.
Δ: Ναι εντάξει μαμά μου σε κλείνω τώρα γιατί θα αργήσω. Γεια!

"Πφφ... ωραία 6:55 τι φοράμε τώρα? Ας ντυθώ ελαφρά. Χμμ... ας βάλω το λευκό τζιν με το λευκό τοπάκι, το μαύρο δερμάτινο και τα μαύρα μποτάκια μου. Τέλεια! Είναι 7:35 Ας ξεκινήσω σιγά σιγά γιατί είναι και μακριά. Φτάνω 7:50 έξω από την πολυκατοικία. Ωραία έχω 10 λεπτά, μπαίνω στο ασανσέρ και ανεβαίνω στον 6 και τελευταίο όροφο. Βλέπω μια πόρτα που γράφει Μελίνα Αντωνίου, Ψυχολόγος, αυτή πρέπει να είναι. Χτυπάω το κουδούνι και ανοίγω την πόρτα. Δεξιά μου βλέπω μια γλυκιά κοπέλα να μου χαμογελάει."

Γραμμ: Γεια σας! Εσείς πρέπει να είστε η κυρία Βασιλείου σωστά?

Δ: Μάλιστα εγώ είμαι!
Γραμμ: Χάρηκα εγώ είμαι η Νεφέλη.
Δ: Χάρηκα!

Γραμμ: Καθίστε! Σε λίγο θα σας φωνάξω για να περάσετε μέσα!

Δ: Ωραία ευχαριστώ!
"Πολύ όμορφο γραφείο. Είναι όλο σε λευκή με γκρι απόχρωση, υπάρχουν πολλά και διαφορετικά λουλούδια σε λευκό χρώμα. Αν και το τόσο λευκό χρώμα θυμίζει νοσοκομείο έχει τόση ζεστασιά και ομορφιά που σε κάνει να χαλαρώνεις και να νιώθεις μοναδικά. Πρέπει να είναι πολύ έξυπνος αυτός που το διακόσμησε. Με το που μπαίνεις μέσα ξεχνάς τελείως ότι βρίσκεσαι σε γραφείο ψυχολόγου. Μάλλον αυτός ήταν και ο σκοπός αυτής της διακόσμησης."

Γραμμ: Κυρία Βασιλείου μπορείτε να περάσετε!

Δ: Ωραία ευχαριστώ!

"Πλησιάζω στην πόρτα, παίρνω μια βαθιά ανάσα και χτυπάω 3 φορές. Όμως δεν ακούω απάντηση και έτσι αποφασίζω να μπω έτσι και ότι γίνει. Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα, αυτό το δωμάτιο δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο έξω. Αυτό το δωμάτιο είναι αρκετά σκοτεινό, ο ένας τοίχος απ' όσο μπορώ να διακρίνω είναι σκούρο γκρι και οι υπόλοιποι είναι λίγο πιο ανοιχτόχρωμοι. Υπάρχει μια τεράστια βιβλιοθήκη που ακουμπάει στον σκούρο γκρι τοίχο και μπροστά είναι ένα μεγάλο λευκό γραφείο με 2 γκρι πολυθρόνες μπροστά του. Δεν βλέπω όμως κανέναν μέσα στο δωμάτιο. Πλησιάζω στο γραφείο ώστε να βλέπω λίγο καλύτερα και βλέπω την καρέκλα του γραφείου γυρισμένη προς την βιβλιοθήκη. Δεν μπορώ να καταλάβω αν κάθετε κάποιος εκεί. Ας κάνω πως βήχω για να δω αν είναι εδώ η γιατρός. Ξεροβήχω σιγανά όμως δεν βλέπω κάποια κίνηση, ξανά ξεροβήχω λίγο πιο δυνατά αυτή την φορά και βλέπω ότι η καρέκλα κουνήθηκε λίγο. Η καρέκλα αρχίζει να γυρνάει προς το μέρος μου και αρχίζω να διακρίνω κάποια μικρά χαρακτηρίστηκα. Το μόνο φως που υπάρχει στο δωμάτιο είναι από το φως του γραφείου και από ένα μικρό φωτιστικό σε μια γωνιά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην βλέπω ούτε την μύτη μου. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα η καρέκλα έχει γυρίσει αλλά και πάλι δεν μπορώ να δω τίποτε άλλο παρά μόνο ότι αυτός που κάθετε φοράει σίγουρα μαύρα. Ξαφνικά εκεί που προσπαθώ να δω το πρόσωπο της γιατρού ανάβουν τα φώτα και εγώ μένω κοκαλωμένη στην θέση μου. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω! Ποιος στο καλό είναι αυτός? Τώρα θα με ρωτήσετε εσείς τι βλέπω. Ένα θα σας πω δεν είναι σίγουρα η γιατρός. Αυτή τη στιγμή εγώ κάθομαι κοκαλωμένη με ορθάνοικτο το στόμα (σαν αυτό τον cartoon όταν βλέπουν κάτι σοκαριστηκό. Ε κάπως έτσι) μπροστά σε έναν άντρα. Τι άντρα δηλαδή αυτός είναι θεός με όλη τη σημασία της λέξης!"

?: Δεσποινίς? Με ακούτε? Είστε καλά?

Δ: Εε? Ναι... κα-καλά εί-είμαι! Συγνώμη αλλά πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος, εγώ έχω ραντεβού με την κυρία Αντωνίου.

?: Όχι δεν έχει γίνει κανένα λάθος.

Δ: Συγνώμη αλλά δεν μου φαίνεστε για κυρία! "ωχχ το είπα δυνατά αυτό?"

?: Χαχαχα έχετε δίκιο ξέχασα να σας συστηθώ. Στέφανος Αντωνίου! Είμαι ο αδερφός της γιατρού.

Δ: Ααα! Μάλιστα! Χάρηκα Δούκισσα Βασιλείου.

Στ: Πολύ όμορφο όνομα! Σπάνιο!

Δ: Ναι είναι πολύ σπάνιο!

Στ: Εμμ... καθίστε!

Δ: Εμμ καλύτερα όχι. Αφού λείπει η κυρία Αντωνίου καλύτερα να πηγαίνω.

Στ: Ααα ναι ξέχασα να σας εξηγήσω! Η αδερφή μου θα λείψει για λίγο καιρό στο εξωτερικό για ένα σεμινάριο και θα την αντικαταστήσω εγώ.

Δ: Εσείς? Μα πως?

Στ: Είμαι κι εγώ ψυχολόγος!

************************************
Ψηφίστε και σχολιάστε για να μου πείτε αν σας αρέσει μέχρι τώρα το βιβλίο!! 😍😘