Ο Ψυχολόγος Μου

Part 10

Στ: Τι έγιν... Δούκισσα...

Σ: Δούκισσα? Είσαι καλά? (λέει και προσπαθεί να την ξυπνήσει) Γιατρός είσαι κάνε κάτι!!

Ο Στέφανος πλησιάζει την Δούκισσα που είναι αναίσθητη στο έδαφος, την σηκώνει στα χέρια του και την ξαπλώνει στο κρεβάτι.

Στ: Έχει λιποθυμήσει. Φέρε μια κολόνια, λίγο οινόπνευμα κάτι να μυρίσει τέλος πάντων.

Σ: Ναι πάω.

Στ: Δούκισσα... Δούκισσα με ακούς? Μίλησέ μου σε παρακαλώ!

Σ: Ορίστε!... Μήπως πρέπει να την πάμε στο νοσοκομείο?

Στ: Δεν χρειάζεται θα μυρίσει το οινόπνευμα και θα συνέλθει.

Σ: Πώς έγινε αυτό θεέ μου? Γιατί λιποθύμησε?

Στ: Μάλλον έπαθε πάλι κρίση πανικού αλλά σε πιο σοβαρή μορφή και από το σοκ έχασε τις αισθήσεις της.

Σ: Γίνεται κάποιος να λιποθυμήσει από κρίση πανικού?

Στ: Φυσικά! Όταν παθαίνει κάποιος κρίση πανικού νομίζει εκείνη τη στιγμή πώς πεθαίνει, πως δεν μπορεί να αναπνεύσει και άλλα, με λίγα λόγια νομίζει ότι παθαίνει έμφραγμα!

Σ: Θεέ μου, πρέπει να είναι τρομακτικό!

Στ: Γι' αυτούς που το βιώνουν είναι!

Σ: Συνέρχεται!

Στ: Δούκισσα είσαι καλά?

Δ: Στ-Στέφανε? Που... που είμαι?

Στ: Είσαι στο σπίτι σου.

Δ: Κι εσύ τι κάνεις εδώ?

Στ: Ανησύχησα που δεν ήρθες στο ιατρείο, σε έπαιρνα τηλέφωνο και δεν απαντούσες οπότε βρήκα την διεύθυνση σου από τα στοιχεία σου και ήρθα. Και καλά έκανα δηλαδή γιατί η Σίσσυ κόντεψε να πεθάνει από την αγωνία της!

Δ: Σίσσυ?

Σ: Αγάπη μου συγγνώμη που έφυγα και σε άφησα μόνη, αν δεν είχα φύγει δεν θα το παθαίνες αυτό!

Δ: Όχι Σισσάκη μου εγώ φταίω που σε έδιωξα! Συγνώμη!

Στ: Θα μου πεις τώρα τι σκεφτόσουν και το έπαθες αυτό?

Δ: Δεν θέλω να το συζητήσω!

Στ: Σίσσυ μας αφήνεις λίγο μόνους?

Σ: Ναι πάω να ετοιμάσω κάτι να φαμε!

Στ: Γιατί δεν ήρθες στο ιατρείο?

Δ: Γιατί έτσι!

Στ: Δούκισσα, δεν είσαι μικρό παιδί! Σε παρακαλώ, πες μου! Έκανα κάτι που σε πείραξε?