Luke's POV
I smile as I remember Denise irritated face while were in her private office.
Ilang beses niya kaming pinagtabuyan na kanina para umalis dahil naaabala na daw namin siya.
But who says she can win over the three of us when it comes to being stubborn?
She never win.
Well, I mean, she always win over us but not on that kind of situation.
Talo na siya kapag nag join force na kami sa kakulitan nila Troy at Jacob.
Lalo na kapag namimiss namin siya.
.
.
.Three days.
Three freakin' days without talking to her and not hearing anything from her was uncomfortable.
Honestly speaking. Namiss ko siya.
Even though nakikita ko naman siya sa office ng mga araw na iyon, iba pa rin kasi talaga kapag nakakausap siya."I'm a bit busy."
Napailing ako ng maalala ko ang napaka-lame na excuse kong iyon kanina.
Of course, that's just an alibi.
Hindi ako sanay na hindi siya naite-text, chat o natatawagan man lang ng isang beses sa loob ng isang araw.
I always check on her.
And I know too well that even Troy and Jacob do the same.We are always aware of her whereabouts.
But I just still can't explain and understand why I did it the passed few days.
Kahit ako, nagulat na kaya ko pala siyang hindi makausap o makita ng malapitan sa loob ng isang araw.Hindi ako ganun.
Through all those years that I've been friends with her, hindi ako napapalagay kapag nagtatampo o may inis sa akin si Denise.
Hindi lumilipas ang araw na hindi ako- kami nakikipag-ayos sa kanya.Mas nagagawa ko pa nga na hindi makausap ang girlfriend ko kapag may pinagtatalunan kami.
I sigh.
Buti na lang, okay na ulit kami.
Hindi naman sa may misunderstanding na nangyari.
Para kasing may iba?
Parang may mali?
Ewan. Magulo.And I know Denise knew and felt it.
And that's one thing I like about her.
She always respect our deeds.She always understand eventhough I/we don't explain further.
I look at my wrist watch.
It's time.
I chat her.
'Nakauwi ka na?'
A few moments I can see her typing a reply.
Denise: 'Yes po.'
Nakangiting napailing ako.
'Good. Take a rest.'
Denise: 'I will. You too, okay?'
'Yes po.'
Denise: 'Gaya-gaya. 😐''
I can't help but to laugh.
I can even imagine her real reaction while saying that.'Haha.'
Denise: 'Don't Haha me 😑'
'Alright. Haha'
Denise: '😒'
'😅✌'
Denise: '😌. Nasa unit kba?'
'Yes. Why?'
Denise: Wala naman. Maglinis ka dyan ha. Baka madatnan ko na namang parang binagyo dyan. Lagot ka sa akin.'
'Malinis naman dito.'
Denise: 'Maglinis ka pa din.'
'Okay po Ma'am.'
Denise: "Good. And, don't forget to call Karen before the day end.'
Natigilan ako..
Oh yes. Si Karen nga pala.
'Of course.'
Denise: 'I'm just reminding you. You know, sometimes nagiging makakalimutin ka na eh.'
Tsk.
The never ending double meaning term to remind that I'm older than her.
'Grabe. Madami lang akong iniisip.'
Denise: 'Ok. Oo na lang.. Sigi na. May dalawa pa akong haharapin.'
Of course, kilala ko ang tinutukoy niya.
'Ignore them. 😁'
Denise: 'Sira. As if naman titigilan nila ako kapag hindi ako nagresponse.'
'Kunyari nakatulog ka na. 😁'
Denise: 'Hello. 5pm pa lang po.'
'Joke lang. Sigi na nga, bigyan mo ng atensyon 'yung dalawang loko na iyon.'
Denise: 'Nagsalita ang matino..'
'Hahahaha. See you tom!'
Denise: Ge. See you tom rabbit Luke.'
'Sure. Bye for now.'
I smile while reading her last message.
Rabbit Luke.
Hanggang ngayon, iyon parin ang bansag niya sa akin- mali- sa aming tatlo pala.
But it's cute.
Just to inform you guys, Rabbit Luke ang name ko sa phone contact niya.
Well, I have a unique name for Denise too.Wanna know what is it?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Miss Extra-ordinary. 😊
BINABASA MO ANG
Knock. Knock. It's Love.
General FictionMinsan, 'yung taong nakalaan sa atin nakilala at nakakasama na natin. Iyon nga lang, hindi pa tama ang pagkakataon para kayo ay magkasama. O baka kasi kasalukuyang may iba pa kayong kasama. O marahil din, pilit ninyong itinatanggi sa sarili ninyo na...