The Introverted Man

THE INTROVERTED MAN'S PROLOGUE

Matapos kong marinig lahat ng pinag-usapan nila, natapuan ko nalang ang sarili ko na nakatayo sa napakataas na bahagi ng building na ito. Pinipigilan ang bawat pag hikbi at pilit na iniisip ang bawat kilos na gagawin.

Mariin ko pang ipinikit ang mata ko na kasabay ang pag tulo ng mga luho ko.

'Kasalanan mo naman to Lahat eh! Bakit ka nasasaktan?'

Pa ngungumbinsi ko sa sarili ko. Pero Kahit na ano'ng paraan ang gawin ko, Hindi pa din pumapasok sa utak ko.

d>>_<<b

'Nahihiripan na 'ko. Sobra sobra na! Hindi ko na kayang dalhin pa ang bigat at kasinungalingan na Meron ako.'

dTT__TTb

Muli 'kong iminulat ang mata ko at tumingin ng diretso sa malayo. Mula sa pagka-katayo ko ay hinubad ko ang sapatos ko na may takong pero hindi ganon yun kahaba. Nag lakad ng diretso. Walang lingon-lingon at nilalabanan ang malakas na hangin na humahaplos sa katawan ko.

Nang wala'ng anu-ano'y....

~BLAAGGG!~

Masakit.

Sobrang sakit ang naramdaman ko non at uminit ang katawan ko. Mula sa kinahihigaan ko, ramdam ko ang bawat daloy ng dugo sa buong katawan ko.

"Oh my gosh! Tulungan nyo yung babae!"

"Tumawag kayo ng pulis! Bilisan nyo!"

Kahit hinang-hina at halos mawalan na ako ng malay, dinig na dinig ko ang bawat sigaw ng mga tao.

Ipinikit ko ang mga mata ko at nag dilim ang kapaligiran.

~~~~~
A/N: 'Wag sanang mag dalawang isip na basahin hanggang katapusan dahil isa Lang ang utak natin. Baka hindi ka makatulog at mag-paramdam sa'yo yung mumu na kinakakatakutan mo. Hehehe

WARNING!:
1.Nakakalito ang istorya, PERO NAKAKAADIK!
2.'Wag umasa sa author dahil every weekend Lang ako kung mag update kase po sa com. Shop lang ako nag uupdate. So please, intindihin ang pagiging Mahirap ng author.
3. Madaldal at maganda ang author d--,b
4. At kung napansin nyo ang mga expressions na ginamit ko ay familiar, well... I'm a fan of maxinejiji! d^_^b