The Introverted Man

CHAPTER 12

CALI'S POV.

"Hay, Kapagod! Ano'ng dinner?" Tanong ko ng maka pasok sa loob ng bahay.

"Teyta Cali!" Salubong sakin ni Eljhei. Niyakap nya ang kanan ko'ng binti.

Umupo ako para maging kapantay ko sya. "Hi, baby!" Kinurot ko ang pisngi nya. "Where's your mom?" Tumayo ako't hinawakan ang kamay nya. Sabay kami'ng pumunta sa kusina.

"Teyta Cali.. ang bango nyo po." Ang cute talaga ng boses nya.

"Syempre, baby. Ganon talaga pag virgin pa. Nasan na ba ang nanay mo?"

"Si mommy po.. hindi na viwgin?? Ang baho nya po, e." Natawa naman ako sa tanong nya. Loko'ng bata to.

"Hoy, Cali! Kung ano anong pinag sasabe mo dyan sa anak ko." Sumulpot bigla si joey. Kinarga  ang anak.

"Mommy, sabi ni Teyta Cali pag mabango daw viwgin pa. E, mabango ako mommy.. viwgin na ba ako mommy?"

What the heck! Bata nga naman ngayon! HAHAHA!

"Baby.. 'wag ka'ng makinig dyan sa Tita Cali mo. Hindi totoo 'yon." Pangunhimbinsi sa anak.

"Hahaha! Alam mo? May pinag manahan yang anak mo!" Sinamaan nya ako ng tingin. Tumigil naman ako sa pagtawa. "Nagugutom nako. Ano dinner?" Iniba ko nalang ang usapan.

"Kakatapos ko lang mag luto ng balat ng manok. Tara na. Gutom na din ako, e."

"Whaa! Ang tagal ko ng gusto Kumain ng balat ng manok. Hindi ko magawa, Baka matalsikan ako. Masakit yon e." Umupo agad ako. Nakahain na, e. Ako nalang ata ang hinihintay.

"Maaga ako'ng umuwe galing shop para lutuin yan. Mukang matatagalan pa kami Dito, e."

"Hm.. ano ka ba.. sarap nentong balat ah. Ok lang 'yon! Basta ba laging may balat ng manok, e."

d^_^b sharappp!!!

"Sure! 'Yon lang pala. Kain na baby. Say ahhh.."

"So, ano? May balita ka na ba kay renz? Sarap talaga Bes!"

"Hindi ko pa napupuntahan, e. Pero Nakausap ko kanina yung nanay nya."

"Oh, ano daw?"

"Ayaw pa din ibigay si Jheiel, e. Cali.. anong gagawin ko?" Tumigil sya sa pag kain. Nangilid ang luha.

"Alam mo... May isa'ng solusyon lang dyan. Magbalikan na kase kayo! Support ako sa relationship nyo. Hayaan mo na yung Iba nating kaibigan. Mga bitter yon, e!"

"Hindi na siguro... Hindi ko na kaya yung Sakit. Ok na siguro 'to. At least nasa akin ang isa nami'ng anak." Nakatulala na sya ngayon.

"Tsk. Mahal mo pa ba?"

"Oo naman. Mahal ko pa rin. Pero hindi ko na hahabulin."

"Mabuti naman yung nag kakaliwanagan tayo." Tuloy pa din ako sa pagkain. Sarap, e!

"Hinay hinay naman. Baka mabulunan ka. Oh! Tubig." Abot nya.

"Salamat! Sarap talaga, e! May kasama siguro 'tong luha mo 'no? HAHAHA!"

"Pawis, siguro!"

Masaya nami'ng pinagsaluhan ang pagkain na niluto nya. Nag kwentuhan lang kami ng kung ano ano. Kinamusta ko din sa kanya ang coffee shop.

"Sabihin mo, papasok kamo ako sa linggo."

"Oo, Sige! Pumasok ka ng linggo! Baliw ka! Pahinga 'yon!"

"Hala! Oo nga 'no? Nakalimutan ko. Hehehe. Sige, sa day off ko nalang."

"Sige. Sabihin ko."

"Andito na ako!"