June

1

Disclaimer: Adult content.
Enjoy reading! ❤️❤️❤️

*******

Malungkot.

Malungkot mamuhay sa mundong hindi tanggap kung anong pagkatao meroon ka.

Masakit.

Masakit na araw-araw nilang ipamumukha sa iyo na pabigat ka, wala kang kwenta, na salot ka.

Mahirap.

Mahirap na sa lahat na ng ginawa mo, ang nakita lang nila ay ang mga kamalian mo. Bulag sila sa katotohanan na ginagawa mo na naman ang lahat para lang maligayahan sila.

Kung susumahin man ang mga pangyayari sa buhay ko, lahat ng mga pinagdaanan at mga ala-ala mula mung akoy musmos pa lang, masasabi kung tumpak ang tatlong salitang iyan para ilarawan ang buhay ko.

Nang dahil lang sa kung ano ang pagkatao ko, nang dahil lang labag ito sa moral ng tao, nag-iba ang tingin nila. Pandidiri at pagkamuhi ang isinukli nila sa lahat ng ginawa ko. I was a lovable child, a kind friend, a good person. Masunurin ako sa mga magulang ko, kahit anong iutos kila sa akin, sinusunod ko. Sila ang nagdikta kung ano ang magiging buhay ko. Dahil mahal ko sila, walang pag-aalinlangan ko silang sinunod, inintindi, dahil alam kung para sa kabutihan ko lang naman ang iniisip nila. I was a consistent top performer sa school, hinahangaan ako academically. Maraming nagpapaturo, maraming bumabati at maraming umiidolo sa akin. Hindi man ako out-going, meron naman akong mga kaibigan. Nakakausap sa araw-araw habang nasa school ako. Kasama during lunch at break time.

Thoug I am happy, naglalaban ang loob ko. Dahil pakiramdam ko I am being fake. I'm not showing to the people I love the genuine me. So nakapag desisyon ako na sabihin na sa kanila kung sino ang totoong ako. I finally came out. Dahil sa tingin ko naman naging mabuti akong anak at mabuti akong tao, inakala kong buong puso nila akong tatanggapin.

It was eight at night, during our dinner, I bravely opened up to my family. All eyes on me, every single one of them. Dad, Mom and Kuya.

"I'm gay." I said looking at my plate. I've expected hugs and understanding notions from them. But all I was is wrong.

"No one in this family is gay. You are an abomination. You are not my child." My dad bursts in rage. Parang sinaksak ako ng isang libong sibat. The pain is excruciating, unbearable.

"You're a curse to this family." My mother addressed me as if I am some criminal.

"This is nonsense." There, I saw my tears dropping on my food. I can't handle it anymore.

Even the person na pinaka malapit sa akin, my older brother, tinalikuran ako. Parang lahat ng pinagsamahan namin when we were kids ay tila ba nawaglit at nakalimutan na lang ng basta basta. We shared everything nung mga bata pa kami. Toys, food, fond memories, even clothes kahit we don't have the same sizes. It doesn't matter because what the other one have, dapat i-share.

And I was left alone at the table. Crying myself out. I've never expected this. Never. Maybe, I overestimated myself.

"Johnsosn, hey!" I snapped out from my darkest memories.

"Ang lalim na naman ng iniisip mo. Are you okay?" Jasmine asked with a worry voice.

"Ah oo, sorry." Paghingi ko ng paumanhin.

"Ayun o, table 8. Ready to order na ata. Ikaw na kumuha ng magkabuhay ka naman." She instructed me. Hay, naalala ko na naman yung gabing yun. Kalimutan mo na yun Johnson, it won't do you good. Sabi ko sa sarili ko.

"Good day ma'am, sir? Can I take your orders?" As you probably can tell, waiter na ako ngayon.

"Can we have one Chicken Parmigiana and Chicken Pesto. And also, one bottle of Cabernet Sauvignon."

"One Chicken Parmigiana, One Chicken Pesto and a bottle of Cabernet Sauvignon. Right away sir."

From the prominent family and life I have lived with, waiter na ako ngayon. I was banish. Well, not likely banished, more like ako ang umalis. Parang wala din naman akong pamilya doon kahit magkasama kami. And never ko man lang narinig na hinanap nila ako. Pabor na din sa kanila yun siguro.

"One Chicken Parmigiana and One Chicken Pesto for table 8." I told one of our chefs.

"Jasmine, isang Cab for table 8." I told Jasmine.

"Jasmine out na ako ah. Parating na si Franco." Paalam ko kay Jasmine while taking of my vest. Franco is my substitute. Night shift naman siya.

I'm heading out from the resto to my small apartment. Hindi naman siya gaanong kalayuan. So I took the advantage to walk. Tipid din ng pamasahe.

Hindi na din ako nag aaral, hindi pa muna. I'm still saving for it. Maaga pa naman at bata pa naman ako. And magastos talaga ang pagaaral. Lalo na sa course ko, I'm a civil engineering student. 2nd semester ng 2nd year tumigil ako. Di kasi kakayanin ng sahod ko sa resto yung tuition fee atsaka requirements.

I reached for my keys, and then opened up my door. I headed inside at nilagay sa tabi yung mga gamit ko. Binagsak ko ang katawan ko sa higaan. This day was exhausting kahit puro tulala lang ginawa ko.

My personal life, love life, is kind of colorful. Kaso wala namang tumatagal, puro lang talaga siguro tawag ng laman. What do you expect sa gantong klase ng relasyon, it never last. I've been in love, once. Though it didn't work. It lasted quite a long time, pero wala pa din eh. Hindi pa din kinaya ang problema. After that puro na lang hook ups and flings.

Anytime I can get one naman. I have the looks they say. I have my father's features mainly kaya siguro galit na galit siya nung malaman niyang ganito ako. Kasi he sees himself in me, we look really alike.

I'll probably head out again para humanap ng makakain. Hindi kasi ako masyadong magaling pagdating sa kusina. Atsaka wala din naman space dito para magluto, kaya I don't bother anymore.

●○●○●○

"Ate isa nga nitong chicken curry. Saka isa't kalahating kanin. Isang coke na din po." Sabi ko sa tindera ng karinderya after ko makapamili ng pagkain.

"Eto ho bayad." Kinuha ko na yung inorder ko saka naghanap ng bakanteng table, sadly wala. I forgot tapat pala ng university dito kaya ang daming kumakain. Makikishare na lang ako.

Bingo! Ayun, mag isa lang siya. Nilapitan ko ang lalaking nakatalikod.

"Hey, pwede maki share, wala na kasi ibang space eh. If okay lang?" I asked kahit di pa siya nakakalingon.

"Sure. Dito oh." Wow! He looks good.

"Salamat." Umupo ako sa kaharap niyang stool. Pangdalawahan lang kasi yung table.

"You look rich, bat ka dito kumakain?" Tanong ko. I am a natural. 😉

"Well, between sa puro sodium or sa mga over-priced na mga pagkain, dito nalang ako. Masarap na mura pa." Then he smiled, sabay wink. That's what you call a smile.

"Johnson." Inabot ko yung kamay ko.

"Patrick."

●○●○●○

"Ahhhh Patrick, fuck. Sagad mo pa, sige pa ahh." Sigaw ko. Grabe ang galing niya. I've never expected. Ang bait bait niya tignan kanina. Ngayon mukha na siyang halimaw na hayok na hayok kumain ng laman.

"Ahhhh. I'm cumming ahhh. Johnson, ohhh!" And sabay kaming nag release. Wow. Isa sa pinaka masarap kong encounter. Magaling siyang humagod. Expert. He know where the spots are at alam niya paano laruin ang mga 'yon.

Humiga siya sa tabi ko habang sabay kaming hingal na hingal na nakatingin sa kisame. He stood up and picked his jeans after some minutes.

"I'll be going, thanks for the company." He said habang sinusuot yung jeans niya.

"Sige. Salamat din." I waved bye saka hinatid siya palabas ng aparment.

"Click." Pagsara ko ng pinto. Good night!