June

6

Wow! Parang kakain lang dapat kami ah?

●○●○●○

Kasalukuyan akong nakatayo ako sa balcony ng condo ni Andrew habang nakatingin sa mga ilaw na nagmumula sa siyudad. Ang ganda, nakakakalma. Kakatapos ko lang mag shower, paglabas ko ng banyo ay 'di ko siya makita, kaya ng makapagbihis ay tumambay muna ako dito sa balkonahe niya.

"Hey." Tawag sa akin ni Andrew, na saka namang nilingon ko. Lumapit siya at tumabi sa akin.

"Saan ka galing?" Tanong ko sa kanya.

"May tinawagan lang." He replied. Tumango lang ako.

"Gutom na ako. Kala ko kakain lang tayo." I said jokingly.

"Kumain na tayo diba? 'Di ka ba nabusog?" Tumingin siya sa akin at kumindat.

"Gago!" Sagot ko naman.

"Ginagago mo na boss mo ngayon ah?" Bigla ko narealize sinabi ko. Feeling close naman ako.

"Sorry! Shit, so-"

"I'm kidding." Pagputol niya sa'kin.

"I like it nga eh. At least at least at ease ka na with me." He said then he looked at me.

"Still, sorry pa din." Sabi ko.

"By the way, I have food delivered. Let's eat." Hindi na niya ako hinayaang makasagot at naglakad na siya patungo sa kusina niya. Sumunod na lang ako.

Pagdating sa kusina, nakahanda na yung mga pagkain. Well, nasa packaging pa siya, but still. Fastfood ang in-order niya, I mean this time of the night fastfood na lang talaga ang bukas.

I sat down sa pang-apatan niyang lamesa. He also did the same thing. He handed me one box of one piece chicken. Habang pareho naming binubuksan yung pagkain, bigla siyang nagsalita.

"I'm sorry kanina. I should have not talked to your mom like that." Panghingi niya ng paumanhin.

"It's okay. Ako nga dapat mag sorry eh. Nadamay ka pa sa gulo namin. Nakakahiya, boss pa naman kita." I can't believe how casual we're talking right now. Sa office ay dinadaan-daanan lang kami niyan. Pasok sa office ng resto, labas, tapos uwi.

"No worries. Do you mind telling me the whole story?" Should I tell him. Wala pang nakakalam ng kwento ko outside my family.

"It's okay if you don't want to." He added.

"No, I don't mind." I told him the reason why wala na ako sa bahay. Sinabi ko sa kanya ang nangyari noong gabing nag come out ako sa pamilya ko. And I also told him all the struggles I faced after that night which led me to work in their restaurant.

"I'm very thankful sa Ate mo. Tinanggap niya ako kahit 18 pa lang ako. Hindi ko alam kung saan ako pupulutin ngayon kung wala akong trabahilo." I held back my tears. He stood up from his chair opposite to mine. Tapos hinila niya ang bangko na katabi ko at umupo. He caressed my back to ease my emotion.

"Sorry, ang drama ko." I said while wiping my eyes.

"It's fine. Mas okay kapag nailalabas 'yan. Gagaan ang pakiramdam mo."

"In fact, may similarities din tayo pagdating sa pamilya. Only son ako, kaya ganoon na lang ka hirap para sa Daddy ko na tanggapin 'yung pagkatao ko." He said with sadness in his voice.

"But I'm still lucky kasi eventhough he does not talk to me, sa bahay pa din ako umuuwi. I think he just needs time. Sa Mom ko hindi naman ako nag ka problema, she knew na daw noonv bata pa lang ako." He continued. I envy him. I wish I could be in the same position as him.

"You're lucky for having the family that you have." I said. We continued eating our dinner and talked some random things. Tamang tawanan lang sa mga kwento niya. I never knew he could be this funny and laid back. Sobrang iba sa Andrew na workaholic.

Kakatapos lang namin kumain at sabay naming niligpit yung pinagkainan namin.

"I'll change my bedsheets muna so you can sleep comfortably later. Ang dami kasi pawis dahil kanina eh." He smiled and winked. Tumawa naman ako.

"No. I'm not staying." I said, trying not to offend his kind gesture.

"Anong oras na oh, you should stay." He insisted.

"No it's fine. Hindi pa naman ganun kalalim ang gabi." Sagot ko sa kanya. I don't wanna stay, not because of him but for personal reasons.

"Can I at least drop you off to your place?" He said.

"No. I'm fine. Kaya ko naman." I repied.

"Are you sure? I thought mayayakap kita hanggang umaga." Sabi niya habang naka pout. I laughed at his silliness.

"Don't worry, one day kakatok ako dito at makikitulog sayo." Biro ko din sa kanya. We both laughed.

●○●○●○

"Are you sure hindi ka na magpapahatid?" Tumango lang ako. Pilit niya pa din sa akin pagkatapos naming makalabas ng lobby ng condo niya. Andito kami ngayon sa tabi ng kalsada at nag-aantay ng jeep. His condi is inside Manila lang naman, and sa Manila lang din naman ako. Isang sakay lang ng jeep ay nasa apartment na ako.

"Okay, mukhang hindi na talaga kita mapipilit." Pagsuko niya.

"Ito na jeep, dito na ako. Thanks for the meal ah." I said habang pinapara ang jeep.

"Text me when you're already home." Tumango lang ako atsaka sumakay ng jeep. Tinignan ko siya mula sa loob ng jeep. He waved goodbye, which I also did the same.

Afer several minutes ay nakababa na rin ako ng jeep. Maglalakad ka pa ng ilang minuto bago makapunta sa dorm ko. It's not that bad. Habang naglalakad ako, napag isip-isip ko na maghanap ng pang-gabing trabaho. Naisip ko na doblehin ang ipon ko para makabalik sa pag-aaral. Ayoko maging tengga ng matagal baka pumurol utak ko.

It's been 3 and a half months since umalis ako sa bahay. Yung ipon ko ay hindi pa sapat pang enrol ng isang semester. Kakayanin ko naman siguro. Wala naman akong ibang choice. Ayokong tumira sa bahay na lahat ng tao ay diring-diri sa akin. Ayoko ng pera nila.

After a couple of minutes nakarating na rin ako sa apartment ko. I opened the door and changed my clothes. Matapos makapag-ayos ay humiga na ako sa kama ko. My back side hurts form what hapened kanina. I can't deny, that was amazing. Hindi naglaon ay nakatulog na rin ako.

●○●○●○

I woke up sa katok sa pinto ko. I checked my phone kung anong oras na. It's 7 am. Sino naman kaya itong kumakatok. Wala naman akong bisita na inaabangan, hindi rin naman bayaran ng upa ngayon. Tumayo ako at nag-inat ng kaunti habang patuloy pa din sa pagkatok yung taong nasa pintuan ko.

"Ito na!" Sigaw ko habang kusot-kusot ang mata.

"Good morning!" Nabigla ako ng makita ko sa harapan ko si Andrew pagkatapos kong buksan ang pinto. Nakataas ang isa niyang kamay ay may hawak siyang paper bag.

"Good morning?" I answered back. Nagtataka ako at bakit siya andito.

"I brought us breakfast." Sabi niya sabay pasok ng walang pakundangan sa apartment ko.

"Us?" Tanong ko.

"Yeah, I'll eat here too. Maligo ka na muna, after you take a shower kain na tayo." Sabi niya habang nilalabas yung mga dala niyang pagkain. Ang shift ko sa resto ay 8:30 A.M. 9 A.M. kasi ang bukas nila at kailang 30 minutes before andun na ang mga crew. Why is he doing this?

He looked at me noong mapansin niyang hindi ako sumagot. Nalilito kasi ako kung bakit siya andito.

"Hey, alam ko nagtataka ka." He stood up at lumapit sa akin.

"I jsut wanna do this. Wala lang, gusto ko lang." He probably saw from my facial expressions na nagtataka ako.

Tumango na lang ako saka ngumiti.

"Thank you." Sabi ko sabay pasok ng banyo.

I think he is getting attached.