~until that moment ft. mainstreet~

part 7

{vanuit Roos}

Ik zit aan de ontbijt tafel met Rein, Sacha, Chrisje, Luca, Senna en Jada. Best gezellig. Over een half uur moet ik op school zijn. Ik loop naar boven, poets  mijn tanden en stap dan op de fiets richting school.

Het is het 3e uur, ik heb Nederlands. Luca komt het lokaal binnen. 'Roos wil je  even komen' ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft. 'papa ligt in het ziekenhuis, maar we mogen pas naar hem toe als we uit zijn' zegt hij. 'wat is dat nou weer voor een onzin' roep ik. 'Ik snap het ook niet, maar Jada weet het nog niet'  we lopen naar haar lokaal en vertellen het haar. Van de leraren mogen we dit uur weg blijven. We hebben dus driekwartier. We gaan met zijn drieën in de aula zitten. Senna zit nog op de basisschool, hij komt volgend jaar ook naar deze school. Dus vandaar dat hij er nu niet bij is. Ik zie Rein langslopen. Hij ziet ons zitten, en komt naar ons toe. 'wat doen jullie hier?' vraagt hij. 'onze vader ligt in het ziekenhuis, maar we mogen pas uit school naar hem toe' zegt Jada verdrietig. 'oh wat erg! het spijt me maar ik moet echt terug naar mijn les' hij loopt snel weg. Lekkere vriend. 'wat heeft hij eigenlijk' vraag ik na een tijdje stilte. 'weet ik niet, dat hadden ze er niet bij gezegd' zegt Luca. 'hopen dan maar dat het niet ernstig is' ik hoop het echt. Ik probeer er maar niet van uit te gaan en maar normaal doen, niet de rest van de dag sip gaan doen ofzo. De bel gaat, en ik loop naar mijn volgende les Engels. Deze les gaat snel. Als de bel weer gaat  loop ik naar de plek waar ik altijd in de pauze sta met mijn vriendinnen, het is nu namelijk pauze. Rein komt naar me toe. 'heee'  zegt hij vrolijk. hij komt achter me staan en slaat zijn armen om mijn heupen. 'zullen we vanmiddag wat leuks doen?' vraagt hij. Ik sla zijn armen van me af, en loop weg.  Lekkere vriend, hij weet toch dat mijn vader in het ziekenhuis ligt.