Love is Like a Game [Book 1 Complete]

Chapter 22

Nakakatuwa nakapag surprise pa siya hindi ko nakita na naglagay pala siya ng bulaklak sa ilalim ng wheelchair niya.

"Thank you boss"

"You're welcome Jake"

Ilang sandali akong nanahimik. Napakasarap pagmasdan ang paglubog ng araw. Tumatama sa aking mga mata ang sinag nito, nakakasilaw.

"Boss anong iniisip mo?"

"Ah wala pinagmamasdan ko lang ang sunset"

"Ako boss iniisip ko yung mga bagay kung saan tayo nagsimula"

"Ah oo boss! Dito din tayo nagsimula."

"Oo at umiiyak ka noon dahil ni PJ"

"Yuph boss at talagang tanda mo pa kung sino ang dahilan"

"Aba siyenpre! Kung hindi dahil sa kanya hindi ka magiging akin"

"Haha sira ka talaga boss"

"Jake hindi ka pa ba napapagod?"

"Uhm hindi pa boss bakit?"

Napakatagal niya bago umimik. Pinagmasdan ko siya at mga mata niya ay malamlam. Masaya siya kanyang mukha pero makikita mo ang lungkot sa kanyang mga mata.

Naalala ko lang ang sinabi ng nanay ko

" makikita mo ang nararamdaman ng isang tao kapag tinitigan mo siya sa kanyang mga mata"

"Boss bakit ka malungkot?"

"Huh? Hindi ang saya saya ko kaya"

"Hindi mo maitatago sa akin kung ano ang nararamdaman mo, nakikita ko sa mga mata mo ang lungkot"

"Jake naman"

"Tell me why?!"

"Pagod na ko Jake. Pagod na pagod na pagod na ako..." sabay buntong hininga niya

"Mark? Anong ibig mong sabihin?"

Ngumiti si Mark at humarap sa akin, tinitigan ako sa aking mga mata,

"Nakikita ko sa mga mata mo na natatakot ka sa sinabi ko"
"Pero nais kong tatagan mo ang loob mo huh"

"Pero Mark!"

"Ssssshhhhh.... makinig ka muna"

Nangingilid na ang mga luha ko. Gustong gusto ko ng ibagsak kaso pinipigil ko.

"Tatandaan mo palagi Jake na mahal na mahal kita. At hinding hindi ito magbabago"

"Gusto ko kapag nawala ako huwag mong isara ang puso mo kasi katulad ng paglubog ng araw darating ang isang buwan upang magbigay muli ng liwanag sa nagdilim mong mundo"

Naiiyak na sinabi ni Mark

"Jake ikaw ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko"