Love is Like a Game [Book 1 Complete]

Chapter 27

Pumunta sa kinatatayuan nina James at Jake ang nanay ni Mark at pinagsabihan.

"Mawalang galang na sa inyong dalawa baka pupwede bigyan niyo muna ng konting respeto ang burol ng anak ko"

"Ma, bakit po?"

"Hindi ka ba makatiis Jake? Ganyan ka ba talaga? Mali ba pagkakakilala ko sayo?"

"Ma, sandali lang po ano po ba nangyayari"

"Nakakahiya ka! Pinagtitinginan na kayo ni James!"

"Pero Ma..."

"Kung hindi mo igagalang ang huling lamay ng anak ko makakaalis ka na!"

"Tita mali po ang iniisip niyo dinadamayan ko lang po si Jake"

"Hindi mali ang nakikita ng mata James! Madaming nakamasid sa inyo hala!sige maghiwalay kayo jan!"

Naging masama sa paningin ng ina ni Mark ang ginawang pagdamay ni James kay Jake. Kahit anong paliwanag nila hindi niya ito pinakikinggan. Tila biglang nagbago ang nanay ni Mark sa pakikitungo kay Jake.

Minsan sa buhay ng tao mas pinaniniwalaan natin ang kung ano ang nakikita ng mga mata natin kesa sa tunay na katotohanan.

Pumunta si Jake kay Sam upang humingi ng payo patungkol sa nangyari.

"Sam!"

"Oh Jake bakit?"

"Si Mama kasi mali ang iniisip sa pag kakaakap ni James sa akin"

"Ganun talaga yan Jake kung ano ang nakita yun ang paniniwalaan"

"Pero bakit ganun wala namang something sa aming dalawa ni James, magkaibigan lang kami"

"Sayo wala pero base sa galaw ni James meron kayong something"

"Shit! Naman oh"

"Ok lang yan laylo ka muna kay James"

"Sige Sam thank you"

Pinilit umiwas ni Jake kay James para na rin sa ikakatahimik ng lahat. Subalit kagaya kanina hindi pa din siya kinikibo ng Mama ni Mark.

"Ma, pasensiya na po kanina."

"Hindi ko naman po alam na ganun ang iisipin ng mga tao"

Ngunit ganun pa din ang nanay ni Mark hindi pa din kinikibo si Jake.

"Ma huling araw na po ni Mark, wag naman po sana sumama ang loob ninyo. Kung ano man po ang nakita niyo wala naman pong kahulugan iyon."

"Alam mo Jake masakit makita na ang taong pinakamamahal ng anak ko ay nasa piling na ng iba. Pasensya ka na pero iniligay ko lamang ang sarili ko kung sakaling nabubuhay at nakikita ka ni Mark"

"Ma alam ko naman po yun, alam ko naman po kung saan ako lulugar"

"Sana nga Jake sana.."

"Opo Ma asahan niyo po"

"Jake pwede ba mamayang gabi ikaw na ang magsalita sa unahan.?"