Worst Enemy (ON-HOLD)

Chapter 9 : His Shoulders

Hi guys ! Sabi ko sa inyo sisipag na akong mag ud haha .^_<

Clauvi's POV

Hangang ngayon masama pa rin ang pakiramdam ko, yung tipong may sakit.

Kaya napag-isipan kong mamasyal muna para makapagpahangin man lang kahit isang araw.

Kasama ko si Dagul na maglakwatsa ngayon. He's my puppy. And stress-reliever ko. Ang nag-iisang kasama ko tuwing malungkot ako.

Nagpunta kami sa favorite spot ko sa park, sa tinatawag kong magic tree. I don't know why pero tuwing pumupunta ako dito, gumagaan ang loob ko. It's cliché, I know. Pero wala akong magagawa.

Mayamaya ay may pumapatak nang mga luha sa pisngi ko. Naaasar ako sa sarili ko. He's a bad friend! Why do I keep thinking about him?

"'Wag ka na ngang umiyak, Clauvi! Wala naman siyang kwenta e!" sabi ko sa aking sarili na may halong inis.

Nagulat ako nang may biglang lumitaw na panyo sa harap ko.

Nagulat ako nang makita ko ang mukha niya. "Savior?" Bakit ka nandito?

"So that's what you call me?" Nakangiti siya habang tinitingnan niya ko.

Wow! Ngayon ko lang napansin na ang gwapo pala niya. Sobra!

"You can call me Teejay. "

"O-okay. Bakit ka nandito?" Tinanong ko sa kaniya.

"Instinct." Confident niyang sabi.

"Wow susyal! Galing ng instinct mo ah!" Biro ko sa kaniya.

Umupo siya sa tabi ko. "Ano bang problema mo? "

"Why do you ask?"

"Gusto ko lang malaman." Nagkibit balikat siya. "Tell me. Maybe I can help."

"Fine." Pagsuko ko sa persistence niya.

"What is it?"

Natandaan ko si Reideen. And then I started crying. Damn my sensitive self!

"What the-! Why are you crying?" Hindi ko maintidihan kung nagpa-panic siya o naaasar.

"Nakakainis siya!" Sa sobrang taranta ko, nasuntok ko yung dibdib niya.

"Sino?"

"My best friend. Ako na nga 'yung nasaktan, siya pa yung galit sa'kin! I hate him!" Galit kong sabi habang umiiyak.

"Siguro hindi niya alam yung tunay na nangyari. Maybe it's just a misunderstanding."

"Misunderstanding niya mukha niya! I tried to explain the truth but he chose not to listen to me! Naniwala siya duon sa ex niyang malandi! Uto-uto kasi siya." Gigil na gigil na ko sa kaniya! Bwiset siya!

"Hindi ako uto-uto noh!" Bigla niyang bulyaw sa'kin.

"Huh? Ano ba sinasabi mo?" Nagtatakang tanong ko sa kaniya. "Hindi naman ikaw 'yun e." Asyumero rin 'tong isang 'to.

"Ahh... hehe. Oo nga." Napakamot siya ng batok niya. "I mean, baka may dahilan siya."

"Uhm... okay...?" Pano mo nasabi? Kilala mo?

Mayamaya, niyakap ako ni Teejay. Naawa siguro sa'kin kasi iyak ako nang iyak.

Ang weird ng feeling na niyayakap ng isang taong halos hindi ko naman kilala. But at the same time, I'm comfortable like this. Hindi ko talaga ma-explain.

"Thanks, Teejay." Binulong ko sa kaniya.

"For what?"

"For saving me from danger," Napa-ngiti ako. "And sadness."