chapter 17: hopeless

1.8K 43 8
                                    

ADRIAN'S POV

naghahanap kami ng mga pwedeng gamitin dito naglagay narin kami ng mga pagkain sa bag na dadalhin sana namin. 

susubukan nila chrisyl,lovelyn, at ana ruth na umalis gamit yung sasakyan na nakita namin dun sa may garahe. buti nalang marunong mag drive si anaruth.

pinanood lang namin silang pumasok sa sasakyan. aandar na sana sila kaso biglang sumabog yung sinasakyan nila. and isa lang ang masasabi ko, KADIRI nakita pa namin silang nasusunog. tumingin ako kay regina nakita ko syang parang iiyak na kaya niyakap ko nalang sya. 

nakita kong nilelead na ni clyde yung group. buti nlang talaga at tumigil na yung ulan ewan ko lang kung bakit wala pa yung pulis. 

tahimik kaming naglalakad papuntang gubat ng may magpaulan sa amin ng palaso. 

"UMILAG KAYO!" sigaw ni clyde sa amin. naagad naming sinunod. nagulat kami ng biglang bumagsak si jyhm. agad namn syang tinulungang tumayo ni jansen. kaso napansin kong may tama pala sya sa may paa. nagpahingan muna kami sa pagtakbo, laking pasasalamat namin na tumigil ng magpaulan ng palaso sa amin.

"adrian maghahanap muna kami ni mary ng mga kahoy ha" paalam nya sa amin, tumango nalang ako, tama sya kailangan namin ng apoy

"ihi lang ako guys" paalam ni rj sa amin, pipigilan ko sana sya kaso nagsalita na si mr. carl

"sige basta wag kang lalayo" sabi nya kay rj na agad naman sinunod ni rj.

"anong gagawin natin carl?" takot na tanong ni ms.gonzales kay kuya carl 

"hindi ko alam, siguro maghintay nalang tayo dito" sabi nya.

"maghintay!? eh hindi nga natin alam kung kailan tayo papatayin dito!" react ni thea sa sinabi ni kuya carl

"calm down thea" pagpapakalma ni ms.gonzales kay thea

"calm down? how can i f"cking calm down if we're in a game and we need to freaking risk our lives!? no signal, we dont even know kung sino ang pumapatay sa atin! we're HOPELESS" sigaw ni thea sa kanya

"we are doing our best para naprotektahan kayo" kalmang sabi ni ms.gonzales sa amin. tumahimik nlang kami kaso naisip ko na kanina pa pala umalis si rj kaya sinabi ko sa kanila na hanapin na namin sya kaya naman lakad lakad na kami sa gubat. kailangan magkakasama pala kami.

RJ'S POV

tapos na sana akong umihi at babalik na ako sa kanila kaso bigla akong nakarinig ng kaluskos. dahil sa curious ako ay pinuntahan ko yun. nakita ko si mary na unti unting syang bumabagsak sa kinatatayuan nya, nakita ko pa kung paano nahulog yung lalagyan ng tubig, hula ko ay nilason sya nung kasama nya kaso hindi ko makita yung mukhadahil nakatalikod sya sa akin.

aalis na sana ako kaso may natapakan akong twig na gumawa ng ingay upang humarap sya sa akin.

"ikaw!?" gulat na gulat kong sabi saknya. tumawa lang naman sya ng parang demonyo, hindi ko matanggap bakit sya pa? 

dahil sa gulat ko ay napaupo nalang ako, pinapadali ko lang ang mga plano NYA. hindi ko na alam ang nangyayari ang alam ko lang ay may pumokpok sa akin

*black out* 

.......

nagising nalang ako ng nakatali na ako sa puno, madaling araw na pala. naalala ko nanaman ang nagyari bakit nya nagawa sa amin to 

may napansin akong parang lumalapit sa akin, siguro sya na ito. nakumpirma ko lang nung lumapit sya sa akin. 

takot na takot ako. dahan dahan nyang hinook yung mata ko

"AARRGGHHHHh!" sigaw ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. di pa sya nakuntento pinakain nya ako ng daga, diring diri ako. feeling ko mahihimatay akong uli. nilagyan nya ng laman ng isda yung mata ko. 

"anong balak mong gawin?" tanong ko sakanya. ngumiti lang sya ng nakakatakot sa akin, tila nasagot ang aking katanungan nang makarinig ako ng huni ng uwak. tila di makapaniwalang tiningnan ko sya, seryoso ba sya dito? 

parang pagkain na tinuka tuka ako ng uwak, urgghh napakasakit. pero mas masakit ang katotohanan na sya pa ang gumagawa nito. isa lang ang tanong ko sa isip ko, BAKIT?

"ang tagal naman, may kailangan pa akong isunod" bored na nairnig kong sabi nya, may nilabas syang POCKET KNIFE at itinapat sa leeg ko. maaring ito na nga ang katapusan ko, ni hindi  ko manlang nasabi sa kanya na mahal ko sya. dahan dahan nyang nilaslas ang leeg ko. bumibigat na ang talukap ng mata ko, gustong gusto ko ng pumikit. napaiyak nalang ako dahil ang saklap ng pagkamatay ko.

"jiliane" huling sabi ko bago ako tuluyang pumikit

(A/N: sabaw xD sareeh kay sareeh sino kaya talaga yung killer? 0_0)

STAR SECTION has a secret (completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon