სოს pov:
მეორე დილით გავიღვიძე თუ არა ავდექი და პიჟამის ამარა ჩავედი სამზარეულოში. იქ კი ჩანიოლი დამხვდა, რომელიც ყავას სვავდა.
-გამარჯობა არ გასწავლეს? -მკითხა ჩანიოლმა.
-ამ... კი მასწავლეს. რომელი საათია? -ვკითხე და ჩაი გავიკეთე.
-პირველი საათია. -მითხრა თუ არა ჩანიოლმა ჩემი ჩაიანად ოთახში მოვკურცხლე და ბორამს ზედ დავახტი.
-ბორამ ადექი დადგვაგვიანდა. -ჩავყვირი თუ არა შეშინებული ყვირის.
-ააა... გოგო ნორმალური ხარ? არა რა შევცოდე დამაძინე რას მაღვიძებ ამ დილაადრეან. -მითხრა გამომეკიდა.
-რა დილა გოგო პირველი საათია უკვე. -ვუთხარი და გაჩერდა.
-დროზე ეხლა ესენიც გავაღვიძოთ. -მითხრა და ყველა სათითაოდ გავაღვიძეთ. ჩავიცვით თუ არა ჩვენს ნივთებს ხელი დავავლეთ და კიბეებზე ჩავირბინეთ.
-ნელა რა იყო შემოსევაა? -გაგვაჩერა ჩანიოლმა.
-შემოსევა კი არა გვაგვიანდება. -ვუთხარი და ცეკვის სტუდიაში წავედით.
ჯისოს pov:
ბორამმა და სომ გაგვაღვიძეს და კისრისტეხვით წავედით ცეკვის სტუდიაში.
-ჯანდაბა დავიღალე ეს რა იყო? -თქვა ჰიომ.
-როცა გავარკვევ გეტყვი. -უთხრა სომ სიცილით.
კიდევ 1 დამღლელი დღე. გოგოები, რომ არ ალბად აქამდე გავაფრენდი.
-აქედან სად მივდივართ?-იკითხა ბომ.
-მე ზელოს უნდა შევხვდე და არმცალია. -გამოაცხადა ჰიომ.
-მე კი იონგუკს ვხვდები. -თქვა ჯიმ და გაგვეკრიჭა.
-არა რა ეგენი, რომ არა რა გეშველებოდათ.
-იმედია მალე გეღირსებათ თქვენც შეყვარებულები და მერე გაიგებთ რა გრძნობაა შეყვარებულულს როუნდა შეხვდე. -თქვა და ენა გამოგვიყო ჰიომ. ესაა ეხლა დიდი?!
-აბა აბა როგორც შენ იტყი -უთხრა სიცილით სომ.
-აუუ წავედით ჩვენ და საღამოს მოვდივართ რამეს ვუყუროთ. -მითხრეს და წამებში გაუჩინარდნენ.
-წავედით ჩვენც დავისვენებთ და საღამოს გნახავთ. -მითხრეს ბორამმა და სომ და ისინიც წავუდნენ.
სახლში, რომ მივედი თავბრუსხვევას ვგრძნიბდი. ბევრი არ მიფიქრია ისე დავწექი და დავიძინე...
სეჰუნის pov:
-ჯონგინ შენი და ეხლა სახლში იქნება? -ვკითხე ქაის, რომელიც გაცხარებით მესიჯობდა.
-წესით კი, მაგრამ ეძინება.
-კარგი ვნახავ მაშინ. -ვუთხარი და ისე წავედი მის პასუხს არც დაველოდე.
-ჯისო აქ ხარ? -ოთახის კარი შევაღე და ეძინა. ამით ვისარგებლე და ახლოს მივედი დიდხანს ვუყურებდი და ბოლოს გავბედე და სახეზე ხელი დავადე რათა მოვფერებოდა. მთლად იწვოდა ისეთი ცხელი იყო... ჯერ სიცხე გავუზომე, შემდეგ კი წამლები დავალევინე და მის გვერდით ვიყავი...
ქაის pov:
სეჰუნი ჩემს დასთან წავიდა. მინდოდა შემეჩერებინა, მაგრამ ისე წავიდა ვერც კი მოვასწარი შეჩერება. ეხლა კი ჩუმად ვუყურებ თუ როგორ უვლის ჯისოს და ჩემს თავზე ვბრაზობ. რატომ აქამდე ვერ ვამჩნევდი ჩემი დის სილამაზეს. ეხლა კი შორიდან ვუყურებ და ვერ გამიგია თუ რატომ ვუყურებ მათ. ის ჩემთვის არაფერს არ ნიშნავს დაც კი არაა! ვფიქრობდი და თან ვუყურებდი, მაგრამ როგორც კი მივხვდი ზედმეტად ვაშტერდებოდი. კარს გავეცალე და ჩემს ოთახში გავედი. ეხლა ნამდვილად მჭირდება ფიქრი ან არ მჭირდება...
პირველ რიგში ვიცი ძალიან დავიგვიანე და უფრო ადრე უნდა დამეწერა და დამედო ახალი თავი. ესეც პატარაა, მაგრამ ამის შემდეგ ვეცდები მალე დავდო და დიდი თავები. შემიფასეთ და თუ მოგეწონებათ vote♡
VOUS LISEZ
WHICH(დასრულებული)
Roman pour Adolescents"-მეგობრები ვართ? -რათქმაუნდა." ჯისო გოგონა, რომელიც 10 წლამდე ბავშვთა სახლში გაიზარდა. შემდეგ კი იგი კიმების ოჯახმა იშვილა და ყავს უფროსი ძმა ჯონგინი. ჯონგინს კი საუკეთესო მეგობარი ოჰ სეჰუნი. რა მოხდება, როცა გაიზრდებიან თუ არჩევნის გაკეთე...
