ჰიოს pov:
სახლში მივედი თუ არა დავიძინე, მანამდე კი მაღვიძარა დავაყენე.
-ჰეი... გაიღვიძე-მაღვიძებს ზელო.
-ცოტახანიც რა დედა- ამოვიწუწუნე და საბანში ჩავიფალი.
-დედა ვარ კი... -მითხრა სიცილით და მხოლოდ მაშინ ავიხედე და ჯანდაბა.
-ზელო -ვთქვი და საბანი თავზე ნელა გადავიძრე.
-ეს მერამდენეა აბა შვილო? -მკითხა წარბაწევით, მე კი ბალიში გავუქანე თავში.
-ეგრე არა?! -მითხრა და ჩემთან ახლოს მოვიდა, შემდეგ კი ღუტუნი დამიწყო.
-გა... ჩერდი.- სიცილით ძლივს ვუთხარი, მაგრამ ვინ გისმენს?!
-მარტო ერთი პირობით. -მითხრა ისე, რომ არც გაჩერებულა.
-ოღონდ ეხლა დამანებე თავი. -ვუთხარი თუ არა თავი დამანება, მაგრამ რო შევხედე ვაი...
-რა ჯანდაბას აკეთებ?- ვუყვირე და საბანში ჩავძვერი.
-შენთან ერთად ვიძინებ. -ვითომც არაფერი გამომიცხადა და გვერდით მომიწვა.
-შენ რა მაიკა არ გაცვია? -მკითხა ღიმილით.
-მცხელა და რა ვქნა. -ჩავიბურდღუნე.
-მაცადე ეხლა ძილი. -მითხრა და ჩამეხუტა, შემდეგ კი ყელზე მაკოცა და ძილი გადაწყვიტა. მეც რა მექნა, როგორც იქნა დავიძინე.
ჯისოს pov:
თვალები გავახილე თუ არა თავის ტკივილმა შემაწუხა. გვერდით გავიხედე და სეჰუნი იჯდა რაღაცას მიშტერებოდა.
-სეჰუნ აქ რა გინდა? -ვკითხე თუ არა დაფეთებულმა გამომხედა.
-სიცხე გქონდა და მოგიარე რაუნდა მიმდოდეს. ხო მართლა საყვარელი პიჟამა გაქვს, მაგრამ მოკლეები უფრო მოგიხდება.
-რა გესაქმებოდა ჩემს კარადაში? -დავიღრინე.
-მარტო კარადაში?! ჯერ შენ რა გაცვია ეგ ნახე. - მითხრა და თვალი ჩამიკრა. საბნის შიგნით შევიხედე და გრძელი მაიკა მეცვა. სადაა ჩემი შარვალი.
ESTÁS LEYENDO
WHICH(დასრულებული)
Novela Juvenil"-მეგობრები ვართ? -რათქმაუნდა." ჯისო გოგონა, რომელიც 10 წლამდე ბავშვთა სახლში გაიზარდა. შემდეგ კი იგი კიმების ოჯახმა იშვილა და ყავს უფროსი ძმა ჯონგინი. ჯონგინს კი საუკეთესო მეგობარი ოჰ სეჰუნი. რა მოხდება, როცა გაიზრდებიან თუ არჩევნის გაკეთე...
