Kente yağmur uğradı bugün, bu gece. Bereketi ile, mis gibi kokusu ile ...sesi ile, varlığı ile ve insanı hala hayret eden gökyüzünün bilinmezliğinden akıp gelen damlaları ile. Yüzümü göğe kaldırıp baktığımda, küçük okşayışlarla geniş yüzümün her yanını gezen minik su damlaları. Ne çok seviyorum yağmuru... Gerçekten. Bir yağmurdur beni sakinleştiren bir de deniz. Ne zaman bu ikisiyle arkadaşlık etsem sırtım yere gelmez.
Yazı sevmem. Belki de hiç sevmem...sonbahar ve kışa bayılırım ama. Belki sokakta yaşasam aynı düşünmem ama tam da suanda karanlık odanın içini bir lamba gibi aydınlatan şimşek çakarken bir sokakta yaşayan insan gibi sevinmem ama ... hayat işte. Kimine yağmurdan nefret etmek düşüyor payda, kimine koşulsuz sevmek.
Ama gizemine hastayım. Yok böyle bir gizem. Göğü yaran ışık. Ses. Ve su damlaları.
Rabbim. Hikmetin.
Yağmur sesinde uzanmanın da keyfi bir başka. Hayallere dalmanın ve belki de acı ya da tatlı bir tebessümün.
Yağmur. Yağmur.
İnsanı dinginleştiren sesin, kokun, tenime değişin, sevişin...yıkayışın bütün kötülükleri.
Çünkü dünya üzeri kirlerle dolu.
Üzülüyorum. Son yağmurlar oluşuna , bu yıl Mersin'in neredeyse hiç kış yaşamayışına üzülüyorum.
Bu anları saklayıp paketlesem ve çıkarsam hissetsem zamanı geldiğinde.
Bir çok güzel şey gibi bu da mümkün değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem İzi
CasualeBazen sıcacık bir düşünce gelip çöreklenir insanın içine. Oturduğu yerde hayallere dalar. Neresinde, ne zaman, nasıl olduğunu düşünür. Hissettikleri dolup taşar ama dışarıya vuramaz. Çok dokunuyor bazen içini dökememek. Bir faniden medet ummak da ö...
