Μελίνας pov.
Τότε καταλάβαμε πως ήμασταν ακριβώς από κάτω από το δωμάτιο που ήταν η Κρίστι με τον Τζάστιν. Μιλήσαμε για να δούμε τι θα κάνουμε.
T: Μέησον δες μήπως υπάρχει κάτι για να σπάσεις την πόρτα!
Μ: Α! Να 'ένα σφυρί !
E: Τι να κάνει ένα σφυρί στην κουζίνα?
Τ: Δεν ξέρω πάντως μόλις βγείτε ελάτε με αυτό εδώ πάνω.
Μεριά Τζάστιν Κρίστι
Μόλις τελειώσαμε τη συζήτηση ακούσαμε την πόρτα να χτυπάει δυνατά . Ποιος να είναι ? Ο ήχος όλο και δυναμώνει. Δεν γίνεται να είναι η Μελίνα και ο Μέησον. Πότε πρόλαβαν? Ρωτήσαμε το ποιος είναι αλλά δεν πήραμε απάντηση. Επικρατούσε απόλυτη σιγή αν εξαιρέσεις ότι βαρούσαν τη πόρτα πολύ επίμονα. Αγκαλιαστήκαμε και περιμέναμε να ανοίξει όταν...
έριξε τη πόρτα ο Μέησον για να μπει μέσα.
Ε: Εσείς χτυπήσατε πριν?
Mελ: Όχι γιατί? χτύπησε κανείς την πόρτα?
Είχα ασπρίσει και δεν μπορούσα να προχωρίσω. Ο Τζάστιν με άρπαξε από το χέρι και συνεχίσαμε. Καταλάβαινε το πως ένιωθα. Το ίδιο ένιωθε και αυτός. Ήταν λάθος να έρθουμε εδώ.
Τ: Nαι αλλά δεν έχει σημασία τώρα. Πάμε να φύγουμε γρήγορα!
Είπε και τρέξαμε. Κατεβήκαμε τις σκάλες. Βρεθήκαμε στο χολ όταν είδαμε έναν άντρα να μας κλείνει το δρόμο *κρατάει πριόνι και φοράει κουκούλα μαύρη*. Ευτυχώς δεν μας είδε εγκαίρος και κρυφτήκαμε ο καθένας σε μια κρυψώνα . Εγώ κρύφτηκα μέσα σε μια ντουλάπα. Η Μελίνα κάτω από ένα κρεβάτι. Ο Τζάστιν πίσω από μια κουρτίνα και ο Μέησον πίσω από τη πόρτα. Πήγαινε αργά προς το κρεβάτι λες και ήξερε που είχαμε κρυφτεί!
*οχχ... τι θα της κάνει? Θα την σκοτώσει? Τι θα κάνω χωρίς αυτήν ?Είναι η πρώτη φίλη που έκανα στο σχολείο ίσως και η μοναδική δεν θέλω να τη χάσω!όχι...όχι...όχι...πλζζ* βλέποντας τον να σηκώνει το πριόνι πάνω από το κρεβάτι δεν άντεξα
Ε. ΟΧΙΙΙ!!!!!
*ουπς μου ξέφυγε* Γύρισε προς τα εμένα. Μπήκα πιο βαθιά στην ντουλάπα. Με πλησίασε .*Η καρδιά μου χτυπάει σαν ταμπούρλο δεν θα αντέξω, ο φόβος έχει φτάσει στα ύψη
* Άκουγα την ανάσα του και τα βήματά του. Έτρεμα από το φόβο μου. Το πριόνι άρχιζε και έσκιζε σαν χαρτί τη πόρτα της ντουλάπας. Άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου και όλα μαύρισαν γύρω μου.
YOU ARE READING
"A Strange Beginning''
AdventureΤα φώτα έκλεισαν απότομα και μαύρο σκοτάδι απλώθηκε παντού. Ο δυνατός ήχος όλων των πορτών που κλείνουν ήχησε ξαφνικά.* Τώρα πια δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Είμαστε χαμένοι.* Τ. Αργήσαμε. Ε. Τι εννοείς? Δεν καταλαβαίνω. Τ. Θα σε πάρουν μακριά μου...