Güzel bir cumartesi sabahı... Demlikte yeni demlenmiş sıcak çay ve masanın üzerinde taze kurabiyeler var. Kim Namjoon'un geniş dairesinde sessizlik ve huzur hakim.
"Ahh acıdı!" "Şşht!"
Hemen ardından küçük bir kıkırtı ve genizden gelen ağlamaklı bir ses.
Evet cumartesi sabahı huzuru buraya kadar.
Her zamanki gibi, minik bir günaydın öpücüğünden ön sevişme aşamasına nasıl geldiklerini bilmeyen Namjoon şaşkın bir şekilde sevgilisine ayak uydurmaya çalışıyor.
"Jung-ahh-kook... Bebeğim sencede çok hızlı-"
"Çok konuşuyorsun. Namjoon, dikkatim dağılıyor."
Yavaşça bedenlerini yaslarken tekrar öpüşmeye başladılar. Sert, sulu ve cezbedici...
Jungkook tamamen bu şekilde tanımlasada Namjoon'a göre öpüşmeleri yalnızca olağanüstü tapılasıydı.
Bu genç çocuk ne ara bu kadar damarlarına karıştı, ne ara tüm dünyasının merkezi oldu, ne ara gündüz günaydını, gece gözyaşı oldu inanın kendisi de bilmiyordu.
Dudaklarının üzerine gelip yerleşmişti sadece. Sadece dudakları olsa iyi. Kalbine, parmak aralarına, boyun girintisine... Bu yaşa kadar hissedemediği her yere hiç gocunmadan yerleştirmişti onu.
Farkettiyseniz Namjoon biraz duygusal, Jungkook'un aksine...
Bu demek değil ki Jungkook onun kadar aşık değil, elbetteki aşık. Hatta belki daha fazla.
Daha fazla ancak henüz çok taze. Bilemezdi ki o Namjoon'dan önce, nasıl sevilir, nasıl sevişilir.
Yoksa o da çok sever, hele bir de gece olsun.. yatırır koca bebeğini kucağına, ona şarkılar, ninniler söyler, masallar anlatır.
"Ahh! Beni çıldırtıyorsun! Daha hızlı!"
Ama şimdi değil. Şimdi sevişmek zamanı...
"Ahh Namjoon~"
"Söyle küçük sevgilim?"
Zaman durdu, minik kalbi için o an belleğine kazıyacağı en güzel andı.. Birbirleri için geldikleri an.
