Yemek yemediği için küçücük kalmış bedeni kolayca kucaklayıverdi Namjoon.
"Sus..Bana güzelim deme. Sakın Namjoon bir daha bana güzelim deme. Güzel değilim ki ben, baksana saçlarıma." Hızlı hızlı nefes alıyor, ağlamaktan konuşamıyordu. "Baksana ne oldu saçlarıma,"
Namjoon dudaklarını yer yer kısalmış saçlara bastırdı.
"Geçecek bebeğim, hadi gel önce seni yıkayalım, sonra istersen masal da anlatırı-"
"Kes sesini Namjoon." Gözleri kararmıştı küçük olanın. Elindeki makası bir hışımla aynaya fırlattı. "Kes artık geçecek yalanlarını. Geçmiyor, anladın mı? Sen, sen... Sen koca bir yalancısın."
Sessiz kaldı büyük olan, çünkü ruhu, ruhum dediği, kızmakta haklıydı. Namjoon cidden adi bir yalancıydı.
Küçüğünün kuru dudaklarına sımsıkı sarıldı.
"Evet, geçmeyecek yalan söyledim. Ne ağlamaların ne de kabusların bitmeyecek yalan söyledim. Ama sana yemin ederim," tekrar sertçe emmeye başladığında dudaklarını Jungkook çoktan ağlamayı kesmişti. "Yemin ederim sana, seni seviyorum derken yalan söylemiyordum güzelim."
"Yemin ederim sana her gece fısıldadığım şeyler yalan değildi." Sanki söylediği şeyler hoşuna gitmemiş gibi dudaklarıyla susturmaya çalışıyordu Jungkook Namjoon'u.
Yavaşça gözlerini kapattı ikisi de. Öpüşmeleri derinleşiyor, gittikçe sert bir hal alıyordu.
"Ahh," Nefes almak için ayrıldıklarında göz göze geldiler. Namjoon aralarında kalan mesafeyi kapattı ve alınlarını birleştirdi. "Joon..bu gece, beni biraz sever misin?"
Tekrar başlayan öpücük sabaha kadar kalplerine birbirlerini sevdiklerini fısıldayacaklarının göstergesiydi.
"Seni seviyorum güzelim."
°°°
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son 3 bölümde yorum olmaması beni çok üzüyor bilesiniz...
