_Mercy_ [Book 1]

Χριστούγεννα 1.

Shawn POV

"Ρε  ilianna άντε 10 ώρες . Θα πάμε και θα έχει τελειώσει η δεξίωση . Πρέπει να είμαι εκεί είμαι ο αντιπρόεδρος της εταιρείας . Τελείωνε "  Φωνάζω φτιαχνωντας την γραβάτα μου για χιλιοστή φορα .  Με ενοχλεί τόσο που θέλω να την σκίσω.

Δεν τις μπορώ αυτές τις μαλακίες εγώ . Δεν ξέρω καν γιατί είπα στον θείο μου να πάμε . Ναι ξέρω θα κάνουμε εκεί Χριστούγεννα αύριο αλλά θα μπορούσαμε να πάμε μόνο αύριο όχι και σε αυτή την δεξίωση .

Θα είναι βαρετά , εγώ θέλω να πάρω την ilianna και να πάμε κάπου ήρεμα . Όπως στο εξοχικό μου .

"Shawn " ψιθυρίζει από πίσω μου και γυρναω και κοιτάω στην άκρη της σκάλας.

Ένα ασθενοφόρο πλιζ !!!

Τι ασθενοφόρο την νεκροφόρα χρειάζομαι κατευθείαν . Ξερικαταπινω και την κοιτάζω εξεταστικα . Φοράει ένα κόκκινο φόρεμα πολύ πριγκιπε και τα μαλλιά της είναι πιασμένα κοτσίδα ή όπως λέγεται δεν με νοιάζει .

"Έχω κάτι ; Προλαβαίνω να αλλάξω " λέει και εγώ γνεφω γρήγορα και λύνω ελάχιστα την γραβάτα . Νιώθω ότι δεν μπορώ να πάρω ανάσα.

"Όχι όχι ει-εισαι πα-πανεμορφη " της λέω και αυτή με πλησιάζει χαμογελώντας . Έρχεται σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου και σηκώνει το χέρι της και πιάνει την  γραβάτα .

"Αυτό καλύτερα ας φύγει " ψιθυρίζει στο αυτί μου και της γνέφω . Λύνει την γραβάτα και ξεκουμπωνει ένα κουμπί από του πουκάμισο . Τώρα μπορώ να αναπνευσω λιγάκι καλύτερα.

"Ευχαριστώ " απανταω και φιλάω γλυκά τα χείλη της και αυτή μπλέκει τα δάχτυλα μας .

Απομακρυνόμαστε και κοιτάει το πρόσωπο μου γελώντας και της δίνω ένα μπερδεμένο βλέμμα ενώ συνεχίζει να γελάει .

Τα δάχτυλα της φεύγουν από τα δικά μου και  πάνε κάτω από το χείλος μου και το σκουπίζει .

"Σαν να εχεις φάει μπουνιά στα χείλη ήσουν " λέει μέσα στα γέλια της και εγώ ανταποδίδω το χαμόγελο .

Θεε μου αυτή η κοπέλα θα με πεθάνει .

"Πάμε τώρα γιατί βαρέθηκα να σε περιμένω " μου λέει και περπατάει προς την πόρτα χαμογελώντας πονηρά .

"Έλα μου ; Εγώ σε περίμενα κάτι αιώνες !" Φωνάζω από πίσω της και αυτή γυρναει και με κοιταει εξίσου πονηρά με πριν .