Bir SimbiyoZ Hikayesi

Şirkette Bir Gün

SimbiyoZ

/T

14.04.2018

-T-

Yedinci Bölüm: Şirkette Bir Gün  (Charles)

..

O güne kadar hep iş başvurularına kendi gitmişken birden birinin kendi ofisine gelip işi tamamlaması için neredeyse yalvarması garip geldi.

Üç senedir acemi panosu denilen yerden basit bir şey seçiyor ve standart görev ücreti alıp duruyordu. Demin olan şey, gururunu okşamak haricide üstlerin ligine çıkmak için iyi bir fırsatı da ayağına getirmiş olabilirdi. En kötü ihtimalle de iş arkadaşlarından biri dalga geçiyordu. Kim bilir?

Ama hemen evet diye atlamak yerine babasından kendisine geçmiş alaycı şüpheciliğiyle kısa bir süre düşüneceğini söyledi.

Yaklaşık 10 dakika önce bitmiş olaya bir türlü anlam veremiyordu. Gerçekten olduğuna artık inanıyordu ama neden hep beklediği ilk ciddi iş teklifine atlamamıştı? Neden bu kadar sakindi? Neden hala teklif edilen paranın söylenen mesele için fazla olduğunu düşünüyordu!

Evet, başlangıca döndüğünde sorunun para olduğunu hatırlayabildi.

Hemen evet dememesinin sebebi muhtemelen teklif edilen paranın bir senelik normal kazancını aşmasıydı. Kesin bakmıyordu çünkü özellikle pejmürde dikilmiş özel takımı ve elinde ki evrak çantasıyla odasına giren adam meselenin çok gizli olduğunu söylediğinde sırtında bir soğukluk oluşmuştu.

Aslında şirket içinde bile sadece en tepedekilerin bildiği ve çaylaklara şans verdikleri nadir görevlerden olduğunu söylediğinde de hala evet diyebilirdi. Tek seferlik bir ürpertiyi görmezden gelebilirdi. Ama adamın son söylediği sözler kafa karıştırıcıydı. Görevde her zamanki gibi şirketin kesin koruması olmadan kendi yöntemleriyle meseleyi halletmesi bekleniyordu. Bir nevi eğitim zamanlarında ki gözlemsel küçük görevler gibi olacaktı ama bu sefer puan için gözlenmeyecek ve tüm tehlikelere açık olacaktı.

Sol eliyle ensesindeki geçmeyen kaşıntıyı kaşırken sağ eliyle de dosyayı kırıştırmasına rağmen kavradı ve sandalyesinde arkasına yaslanıp rahatsızlığını azaltmaya çalıştı.

Tüm sıkıntı son sözlerdi. EVET! Son sözler!

Eğitimi sırasında iki kez yaptıkları görevlerden, doğaçlama durumlara aslında alışkın olmalıydı.

Ama eğitimini alıp işe başlayalı 3.5 sene olduğundan başarı şansını tarttığında kendini kötü hissetti. İşte o noktada ürperti artmıştı ve adamın gösterdiği evrakları şimdi okurken ne tür bir mesele için seçildiğini anlamış oldu. Hep duyduğu ama hiç şahit olmadığı 8. Seviyenin üzerindekiler için ayarlanmış ölüm oranları %50 nin üstündeki görevlerden biriydi. Kendi gibi 6. Seviyede takılmış biri neden seçilmişti peki. Uzak doğu dövüş sanatlarında ve ailesine özel bir tekvando sanatında usta olarak bile ancak 6. Seviyeye çıkabilmiş ve sıkışmış biri neden seçilmişti ki?

Evraklardan en baştaki kendiyle ilgiliydi ve her zamanki özellikleri listelenmişti. Şirketin tipik bir özet* dosyası. Sağ üstte her 6 ayda bir yenilenen resmi konmuştu. Altta adı, ailesi, kısa küçüklük ve detaylı gençlik döneminin bilgileri. Ailesinin miras kalan sanatını ne zaman ve nasıl öğrendiği ve sonda da dövüşsel seviyesini anlatan detaylı birkaç cümleyle neden şirkete katılmak istediğini anlatan kendi cümleleri vardı. En altta da unvan ve seviye kısmı vardı. Seviyesinin altında 6 yazıyordu ama unvan boştu.