Dementia (Shqıp) |✔|

part 19 ❇

Po shikonte Marvinin qe po afrohej tek ajo teksa menjanonte nje kuti te madhe  me ushqime per te patur nje shikim me te qarte  te rruges kryesore qe ngjasonte me rrugen e ndonje fshati te thelle. Plot gropa te mbushura me uje e gure te pabindur qe kishin mbire nga asgjekundi.

"Mezi po pres te shoh cndryshim kane pesuar te burgosurit qe nga hera e fundit qe i kam pare." Emocioni ne syte e tij dhe fjalet e gjalleruara e stepen Nirvanen e ia ndryshuan ngjyren e fytyres. Po merrte dhe Marvinin ne terapine e deshtuar sepse ai sdeshironte ta linte me vetem Nirvanen qe kishte dite qe mbante nje shikim te perhumbur veshur, e syte me nuk i shndrisnin si dikur.

"Oo mos prit asgje te vecante. Nje tjeter deshtim i imi." Sepse deshtime kishte patur shume ne jete e ky ishte nje deshtim shume i vogel ama qe e vriste me shume. Nje deshtim pikerisht atehere kur ajo vendosi te ngrihej serish, nje deshtim kur ajo vendosi te mposhte fatin e deshtimeve te saja dhe sot gjendet serisht e mposhtur, e pafuqishme per te kryer ate cka i vuri synim vetes. Te sheronte mendjet e disa te burgosurve ama se priste qe e gjitha ishte nje marrrezi e ajo ishte po aq q pafuqishme sa te ndryshonte fatet e percaktuara te disa njerezve qe per disa arsye qendronin te burgosur pas hekurave ne qeli pa drite e ajer.

Ecen te heshtur gjate rruges per ne hyrje te institucionit  te ekzekutimeve penale pa e pare njeri tjetrin ne sy sepse fjalet ishin te teperta per gjendjen e mbingarkuar te Nirvanes. Degjohej vetem beep beep e kontrollorit qe levizte ate makinerine e zeze me piken e kuqe kudo neper trupin e tyre.
E me pas u degjua zhurma e qeseve qe rropateshin nga dy police te tjere qe kryenin vec punen e tyre.

Ate dite e gjeti ate dhome ndryshe. Karrigen dhe tavolinat ishin vendosur ne forme rrethi dhe dyshemeja kishte vene persiper nje shkelqim. Dritarja qendronte gjysem e hapur duke lejuar flladin te perplasej ne mur e te dilte serish jashte duke bere qe ai fllad qe hynte te mos burgosej ne ate dhome.

"Cka ndodhur?" Pyet njerin nga policet duke evituar shikimin me policin pervers qe aq shume kishte deshire tia perplaste bizhuterite me takat e saj me maje te holle.

"E kane pastruar te burgosurit heren e kaluar." Pergjigjia e tij i fali nje buzeqeshje Nirvanes qe mendoi se ndoshta deshtimi i saj nuk ishte dhe aq real apo fatal sic ajo e stermendonte. Buzeqeshi embel dhe me syte e ringjallur veshtroi Marvinin qe qendronte krah saj me syte qe tregonin zjarr e digjnin shikim e policit drejtuar Nirvanes.

Marvini leshoi nje te share nen ze teksa e shtyu me krah fuqishem policin duke bere qe fytura e tij te shtypej midis shpatulles se tij dhe murit te ftohte. "Me falnii, s'shoh dot nga gjithe kjo kuti."

Buzeqeshja e Nirvanes u shnderrua ne nje nenqeshje teksa kishte pare me bishtin e syrit veprimin e Marvinit xheloz, ama nuk e komentoi sjelljen e tij por vazhdoi drejt tavolines qendrore per te leshuar qeset e ushqimeve qe kishte sjelle per pacientet e saj te burgosur. Me pas u ul mbi tavoline pikerisht aty ku Marvini qendronte mbeshtetur dhe vendosi koken ne shpatullen e tij. Serish heshti sepse fjalet kishin humbur rrugen e mendimet i ngaterroheshin ne koke. Gjithcka i dukej e kote perderisa te gjithe do kishim te njejtin fund.

Marvini si i magjepsur veshtronte cdo veprim , cdo shprehi te fytyres , cdo buzeqeshje te Nirvanes qe degjonte me kujdes dhe vemendje cdo pjese te historise te secilit prej te burgosurve. U habit dhe ai nga sjellja e tyre sepse nga hera e fundit i mbante mend si nje tufe demash te terbuar  ndersa sot ishin papagaj qe flisnin pa ua kerkuar. Syte i hasen mbi Stivin dhe aty i mbeten. I burgosuri i vetem qe refuzonte te fliste...papagalli memec qe me syte qe i shprehnin cdo fjale te pathene shikonte me kujdes syte e Nirvanes. Nuk i pelqente aspak tipat misterioze dhe Marvini nxitoi ti vishte nje aura te rrezikshme atij te burgosuri qe perpinte me sy syjeshilen e tij.

Si hoqi syte per asnje moment nga ai, as atehere kur te burgosurit po prisnin rradhen per te vendosur zinxhiret qe do hapeshin kur ata te hynin ne qelite e tyre. Si hoqi syte nga ai as atehere kur Stivi dicka i peshperiti ne vesh Nirvanes. Mblodhi doren grusht kur fytyra e tij u aftua me te sajen e leshoi nje te share kur  buzet e Stivit ceken cepin e buzes se saj.

Nuk mendoi me gjate se cpo ndodhte aty mes tyre. Doren sic e pati grusht ia ngjeshi ne fytyre Stivit qe e kishte shtrire pertoke e vazhdonte ta godiste . Nuk degjonte as thirrjet e policeve qe kerkonin qe ai te largohej nga i burgosuri degjoi vetem zerin e cjerre te Nirvanes qe iu lut ta leshonte.

*****

"Ca dreqin ishte gjithe ajo skene aty?"

Marvini nuk foli thjesht ferkonte duart me njera tjetren dhe shihte thelle ne syte e Nirvanes.

"E din qe per fajin tend drejtori i burgut e nderpreu terapine? Me dogje nje mundesi ." Po fliste ne inat e se cpo thonte se dinte.

"Te hoqa mundesine per te deshtuar apo per te puthur te burgosurit?" Fjalet qe nxorri goditen ndergjegjen e Nirvanes si helm.

"Kush je ti te me thuash se cte bej?" Po kalonin caqe e po lendonin njeri tjetrin pa dashur ama syte e mbushur me inat kerkonin te zbrazeshin.

"Nirvan hmm." Zeri i nje te treti bene qe ata te kthenin koken e pamja qe iu servir nuk ishte aspak e kendshme per te dy.

"Egli!" Thirri nen ze Nirvana qe mallkoi jeten e saj dhe kete situate te shemtuar.

"Shko puthe dhe kete!" Xhelozia e Marvinit po  perkeqesonte gjithcka.

"Hmm a mund te flasim Nirvana ime?" Ndoshta fjalet e Eglit dhe menyra sesi e mbante ate trendafilin e kuq ishin totalisht te qellimshme .

"Nuk eshte momenti." Ia preu shkurt Nirvana teksa mundohej te fshinte lodhjen duke veshtruar  majen e kepuceve te saj te zeza.

"Ooh eshte pikerisht koha. Po ju le te bisedoni te qete. Une po shkoj meqe jam dhe askushi."

Ato fjale e derrmuan  Nirvanen e cila vrapoi shpejt  pas tij dhe e perqafoi teksa i thonte  shhh  ose mos u largo. Ama kete gje e beri vetem ne mendjen e saj sepse fizikisht ishte shume e lodhur nga gjithcka. Qendroi ne vend duke pare doren e saj qe u mbeshtoll nga dy duar qe nuk ishin te Marvin e ajo e ndjeu doren e saj te huaj. Syte e Eglit nuk shkelwenin me si dikur kur ajo qendronte perballe tij dhe Nirvana me ne fund arriti te kuptonte qe ka ca dashuri te pafundme qe kane kufi.

❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇❇

AN:
Si ju kam mer milet?
Lejlaa_Lejla_12 ja ta bana dhe ty dedikimin se desh me shklyve 😂♡

E puthiiii Stivi Nirvaanen

u baaa Marvini xhillozz

u shkatrrruuu lidhja e ktyreee

ehhh dhe pak afer funit jenaaaa 😛.