მანქანა ტყესთან გავაჩერე...მთელი ძალით გავრბოდი...მალევე მამაჩემის სახლსაც მივაღწიე... იქვე ახლოს ვიმალებოდი... როგორც კი სტივი გამოვიდოდა მაშინვე ვესროდი...
გავიდა საათი, თუმცა ის მაინც არ ჩანს...უეცრად სახლში მოძრაობა შევნიშნე და აი ისიც!!როგორც იქნა სახლიდან გამოდის...თან მხოლოდ ერთი დაცვის წევრი ახლდა(ეტყობოდა არ მოელოდა ასეთ დროს თავდასხმას)... იარაღი მოვიმარჯვე...სტივი კი სახლთან სკამზე ჩამოჯდა და უაზროდ იღიმებოდა...თავს მშვენივრად გრძნობდა...მან ყველას ცხოვრება გაუნადგურა, თუმცა თვითონ ყველაზე ბედნიერი იყო!ესკი უფრო მამწარებდა... უეცრად ჩემი ძმები გამახსენდა...მობილური ავიღე და ჩუმად დავურეკე...ტაეს ხმა გავიგე: თჰნ---ჯეი!!ძმაო სადხარ?! ჯე---მე მივდივარ! ჯკ---რა?!სად?!(ქუქმა ანერვიულებულმა მკითხა) ჯე---მე სხვაგან მივდივარ!სხვა ქვეყანაში...აქ ჩემი ადგილი აღარაა...მომენატრებით!... თჰნ---არა!!!არა ძმაო!! ჯკ---იქნებ დაფიქრდე?! ჯე---აქ ჩემი ადგილი აღარაა!(ეს ვთქვი და მობილური გავთიშე) ისევ სტივს ვხედავდი მომღიმარი სახით.... ლულას თითი დავადე...ნელ-ნელა უფრო ვუჭერდი...და უეცრად გასროლის ხმა გავიგე...როგორც ჩანს პირდაპირ გულში მოხვდა ჩემი გასროლილი ტყვია სტივს.......მსახურები დაიბნენ...ყველანი გარეთ გამოვიდნენ და მეც შემამჩნიეს...სანამ მომიახლოვდებოდნენ მე უშიშრად წინ გავედი...(გაქცევას აზრი არ ჰქონდა)ძირს დაგდებულ მამაჩემთან მივედი...მასთან დავიხარე(ვხედავდი სისხლი როგორ ასხავდა მისი სხეულიდან)
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
