'' Hey benim, dedektif Liam. Kapat şu lanet ışığı Kalf, gözlerim kör olmak üzere sayende.''
Dedektifin sesini duyan Kalf Terje hemen elindeki feneri kapattı ve koşar adım dedektifin yanına geldi.
'' Siz miydiniz dedektif? Ne işiniz var bu saatte burada?
'' Ben de bilmiyorum Kalf, öylece sürdüm ve yol beni buraya getirdi. Akşamları ya da geceleri buraya gelen olur mu hiç?''
'' Hayır dedektif gecenin bu vaktinde buraya kim gelir ki? Sadece ara sıra çiftler otoparka gelir yalnız kalmak için fakat beni gördükleri zaman onlar da gider.''
'' Geceleri parkın içinde dolaşır mısın hiç Kalf?''
'' Açıkçası bunu yaptığımı dersem yalan söylemiş olurum dedektif. Ormandan yabani hayvanlar geliyor geceleri ve ben sanırım biraz korkuyorum.''
Liam sigarasından derin bir nefes çektiği anda sigaranın ucundaki külün sıcaklığı gecenin aydınlığını kısa süreliğine de olsa aydınlattı ve içine hapsettiği dumanın bütün vücudunda dolaştığını hissederken karşısında duran adamın gözlerindeki güvensiz bakışları izledi.
'' Bence bunu ara sıra yapmalısın Kalf. Burada hem bir cinayet işlendi hem de buraya sürekli gelen bir kişi hayatını kaybetti. Yerinde olsam neler olup bitiyor diye arada bir kontrole çıkarım. Unutma bizim için söyleyeceğin ya da göreceğin en ufak bir detay bile çok önemli.''
Kalf etrafına bir bakış attı. Elinde tuttuğu fenerin düğmesine hızlı hızlı basarak ışığı bir açıp bir kapatıyordu.
'' Haklısınız dedektif bundan sonra daha dikkatli olacağım emin olabilirsiniz.''
'' Senden rica etsem artık şunu durdurur musun!''
Kalf bir anda durdu:
'' Neyi dedektif anlamadım.''
'' Şu lanet feneri açıp kapatmayı bırakır mısın lütfen. Hatta bana versen iyi olur ben parkın içinde bir tur atarak göle kadar yürümek istiyorum.''
'' Bu pek güvenli olmayabilir dedektif.''
Adamın elindeki feneri çekip alan Liam, feneri yakarak adamın gözlerine doğrulttu. Göz bebekleri küçülen adamın kulağına yaklaşarak, sanki kimsenin duymasını istemiyormuşçasına fısıldadı.
'' Zaten hiç birimiz güvende değiliz.''
Liam feneri önüne doğru tutarak yürümeye başladığında, Kalf hala az önceki fısıltının tesirinde olduğu yerde kalmıştı. Liam elindeki fenerin karanlığı yırtan ışığıyla parkın derin sessizliğine doğru yürürken, içinde duyduğu korkuyu bastırmaya çalışıyordu. Dediği gibi hiç kimse güvende değildi, kendisi de. Kalf içindeki korku ve endişeyle Liam'ın zifiri karanlıkta kaybolduğunu gördükten sonra hemen kulübeye koştu ve kapıyı kilitleyerek, masayı da kapının arkasına çekti. Korkuyordu, ilk defa bu kadar korkuyordu.
'' Lanet herif, lanet lanet lanet heriffff!!!''
Sesi ahşap kulübenin boşluklarından dışarıya sızıyordu ve yankılanıyordu. Liam, ara sıra feneri kapatıp, ağaç dallarının arasından süzen dolunayın parlak ışık demetlerinden faydalanıyordu. Etraf çok sessizdi. Parkın derinliklerine doğru ilerledikçe Idona gölü'nün yoğun yosun kokusu rüzgarla birlikte gelen kokusunu hissediyordu burun deliklerinde. Sanki boğazına yapışmış gibiydi bu koku.
Kulübenin içinde bir o yana bir bu yana dönüp duran Kalf, hala Liam'a olan öfkesinden kurtulamamıştı. Ara sıra pencereyi tamamıyla kapatan perdenin ucunu kaldırarak dışarıya bakıyordu. O anda cep telefonu çaldı ve irkilerek elini cebine götürdü. Işığı dışarıdan görünmesin diye hemen yere çöktü ve telefonu sessiz hale getirdi. Fısıldayarak:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KASAP KUŞU #wattys2017
Mystery / ThrillerHayatınızda tanık olduğunuz bir an sizi ne kadar etkileyebilir? Sizi bir katil yapmaya yeter mi? Ölüm hiç bu kadar farklı olmamıştı!
