Zamanı Geldi

Karanlığa Geri Dönüş

Gözlerimi açtığımda eski,pis bir evin içindeydim.Duvarlardaki lekeler,her tarafta gezinen böcek ve fareler,kırık camlı pencereler herbiri korkumu daha çok artırıyordu.Başım zonkluyordu.Ellerim,bacaklarım,heryerim ağrıyordu.Doğrulmak istedim ama ellerim ve ayaklarım bağlıydı.Korkudan titriyordum,ne kadar umutsuz olsamda bağları çözmek için çabalayıp duruyordum.İçerisi yeterince aydınlık değildi.Kırılan camlar yüzünden,dışarıdan üstlerini kapatmışlardı.Belki de dakikalardır ordaydım ama bana aylar geçmiş gibi geldi.Ağlamaya başladım.Hıçkırıyor ve çığlık atarak ağlıyordum.Bir yandan da olduğum yerde çırpınarak çıkmaya çalışıyordum.Bileğimdeki ipler benim de çırpınmamla bileklerimin çevresinde izler bırakıyordu.O kadar canım acıyorduki daha çok çırpınmaya başladım.Ben çırpındıkça daha çok batıyor,acıyor ve kanatmaya başlıyordu.En sonunda öyle bir çığlık attımki içinde bulunduğum boş odada yankılandı.Hemen önündeki büyük kapı açıldı ve içeriye 4-5 tane adam girdi.Bir tanesinin üzerinde doktor önlüğü vardı.Onun ve diğer hepsinin yüzü kapalıydı.Nefes alamıyordum.Şaşkınlıktan hareket bile edemedim sadece öylece kalakaldım.İri yarı iki adam saçlarımı okşayarak beni yattığım yerde sabitledi.Kafamın üstündeki büyük lambayı yaktılar.Bu sırada bir iğne çıkardılar. Göz bebeklerjmin büyüdüğünü hissediyordum. Kaçmak,koşmak ya da en azından direnip çırpınmak istiyordum fakat beni öyle sıkı kavramızlardı ki hiç biri mümkün değil gibiydi. İğnenin soğuk ucu damarlarımda ilerliyordu ve adamlardan biri az sonra hiçbirşey hissetmeyeceğimi söylerek gördüğüm en iğrenç gülümsemeyle bana baktı.Doktor olan kolumun üstüne birşeyler sürdü ve eline aldığı neşteri sertçe derime bastırdı.Hiçbirşey hissetmiyordum ve her taraf bulanıklaşmaya başlıyordu.Bir kaç saniye sonra gözkapaklarım ağırlaştı ve gözlerim kapandı.O karanlığa geri dönmüştüm. Ait olduğum yer belki de o karanlıktı.