Limitation of Love

after story: v

"That is Ophelia, isn't it?"

I asked Edward when we came inside Leighton's condo unit. Pinagsabihan kami ni Leigh na huwag isasara ang camera pero wala na akong pakialam sa ngayon. We were having a private conversation at hindi na kailangan malaman pa ng madla ang pinag-uusapan namin.

"Yes. That's Ophelia." Edward answered me with his low voice. Sumandal siya sa sofa ni Leighton at tinakpan ang mga mata gamit ang kanyang braso. Galit siya kay Kian pero kita ko sa mga mata niya iyong softness pagdating kay Ophelia. Maybe he misses her. Inalagaan din niya kasi ito ng ilang buwan noong baby pa lang.

"Ang laki na niya." Iyon lang ang nasabi ko at tumango naman siya ng may kaunting ngiti sa labi. Inalis niya ang braso sa mukha at nakatingin sa puting kisame. He is emotional on seeing her. Kanina nga ay gusto pa niya itong kausapin kaya lang ay kinuha na kaagad ni Kian at umalis nang hindi nagsasalita.

"She's already five. I know that I shouldn't feel this way but she grew on me. The first time I saw her I knew I already love her." He told me, there's this affection in his eyes katulad na lang kapag nagsasalita siya tungkol kay Andrei. "Kahit hindi siya sa akin, kahit dugo at laman siya ng gagong iyon, hindi nabawasan ang pagmamahal ko kay Ophelia. I watched her grow from afar."

Napakunot noo ako. Parang may hindi tama sa pagkakarinig ko. "W-What did you say?"

Tumagilid ang ulo niya para tignan ako. "You didn't know? Hindi ba naikwento sa'yo ni Leighton?"

"I didn't know anything."

He looked at me for a while. Ang lakas ng kabog ng puso ko. I am anticipating for his answer.

"Kian is the biological father of Ophelia. He said it himself." He simply stated. Napanganga ako.

"Can you elaborate because as I know they are cousins, cousins do not..." Hindi ko matuloy ang sinasabi ko dahil kinikilabutan ako sa isipin pa lang na iyon. Edward sat straight and looked at me in my confused state.

"They are not real cousins. Kian was adopted by the Letrans just because of Denise's aunt, she wants a child but she cannot bear any so they gave him to her when he was a child."

"He is legally adopted, right?" He nodded. Nagsalin na lamang siya ng tubig sa baso na nakalagay doon sa mesa. Hinanda siguro ni Leighton bago kami makarating. Hindi ko maatim. They are still cousins by the law. Pinalaki sila na magpinsan but as I think deeply, who am I to judge? I didn't know their story. Wala akong alam.

Sinarili ko na lang ang nararamdaman ko tungkol doon.

"Kailan at saan mo ito nalaman?" I asked him as I watched him drinks from the glass. Nang makainom siya ay saka siya sumagot.

"Kay Kian mismo." aniya. Ibinaba niya ang baso sa mesa at sumandal sa upuan muli. "It was a year ago when he told me he was the father."

"Alright."

"Alright? Kanina gulat ka pero ngayon okay ka na." He seemed amused. "Are you really okay?"

"Wala naman akong magagawa. It is their own life. At bakit kanina galit ka? You're so angry with Kian. Selos ka kasi siya ang tatay ni Ophelia?" pagbabalik ko sa kanya ng asar. Tumaas lang ang sulok ng bibig niya at hindi ako pinansin. Tumayo siya at naglakad kaya natangay ako. "Let's do something. Nababagot ako."

I scoffed. "Nag-iiba ka lang ng usapan."

"Hindi ah." tanggi niya agad. Natawa ako sa itsura niya. Halatang-halata siya. "Bakit di ka ba nababagot?"

"Hindi." natatawa kong sinabi.

"Talaga ba? Maniwala." bulong pa niya. Tinangay ko siya sa bedroom ni Leighton. Kunot na kunot ang noo niya ng isara ko ang pintuan.