“why does it feels so good but hurt so bad?” kanta ko habang nasa eroplano papauwi ng Davao. I've been struggling to get rid of this lss so I decided to play it over and over again hanggang sa magsawa ako.
Almost five years din akong hindi nakauwi, after ng graduation ko sa high school. I took my business course in Cebu dahil andoon ang main offices nila Mama and Papa si kuya lang ang naiwan sa Davao dahil narin sa negosyo at sa kung ano mang malansang extra curricular activities niya.
“Turn off your phone, Lara” Kuya lazily said nang papaalis na ang eroplano.
“tab lang ‘to kuya, no frequencies so okay lang.” sagot ko habang itinataas ang tab.
Napahilot nalang siya sa sentido saka kinalikot narin ang sariling tab. I can’t wait to see my sanctuary! Dala ko ang anim na external HDD ko na puno na ng mga napanuod kong anime, series and movies para maidagdag sa collection ko.
“Lara, “aniya ulit at nakatutok sa sariling tab ang atensyon.
“o?”
“care to explain bakit umabot ng 25 kilos ang baggage mo, “ iritadong sabi ni Kuya.
Hala ayan na naman siya kahit kailan talaga walang akong lusot, “books kuya, yung ‘di ko pa nababasa. “ sabi ko.
“loosen up Lara, “ aniya kaya napalingon ako. I blink my eyes saka tinanggal ang earphones, sira yung isa kaya naririnig ko pa siya pero baka nabinge lang talaga ako.
“ha!?”
Pinitik lang niya ako sa noo saka ginulo ang buhok ko, tamang tama dumating narin kami sa Davao. My brother is really weird.
Sumulyap ako kay kuya just to find him talking to someone on his phone kaya dumiretso nalang ako sa pagkukunan ng baggage para mas mapadali.
Magkatabi ang luggage namin ni Kuya kaya sabay ko nang binuhat, to my surprise imbes na maiangat ay ako pa ang nadala ng mga gamit sa sobrang bigat!
Waaa wala naman sigurong maliit na tube dun sa papasukan ng luggage baka ma stock ako, naiiyak na ako dahil tinignan lang ako ng mga tao. Wala ba silang utak? Tulungan kaya nila ako?
I firmly closed my eyes, is this my end? Ni hindi ko pa nga na mi'meet si Bill Gates eh!
Ayan na. Shet ayan na yung dooms entrance takte! Goodbye world. May the odds be with me.
A firm hand held my waist at parang teddy bear lang ako na binuhat at inilapag sa sahig. Sinunod niyang kunin ang mga bagahe at inilapag rin sa tabi ko.
I'm wearing my glasses today kaya imposibleng mali ang nakikita ko, a tall man with a perfectly chiseled jaw, fine brows, clean cut hair and aristocratic nose. Not to mention his red kissable lips!
I blink my eyes a couple of times, still shocked with what just happened. How on earth a man that can only exist in fiction is depicted on this guy? This is illegal. Very illegal.
He crouch near me while tucking my baby hair which exposed my full face. He is damn perfect! See those eyes? Brown eyed hottie babe and the smell It's familiar. Bvlgari blu? My inner me is screaming in millions for goodness sake!
My fantasies and awe is cut short when he starts to talk.
“Kid, that thing is not a playground. Do you want to be swallowed by the monster inside?” salita niya sabay turo dun sa tube.
Napalingon ako sa magkabilang gilid wala namang bata, ako ba kinakausap nito?
I pointed my self and face him, “ako?” sabi ko pa.
