[A/N]
hi! This is the Raw version. Grammar, spelling and all the other errors lies ahead. Sorna agad 🐣. Mej mahaba po ang chapter ayoko naman kasi putulin na hindi pa na a'achieve ang goal ko para sa chap.
Libre lait po at nilalait ko rin naman 'tong gawa ko lul. Your opinion is very much welcome.
Hope you enjoy reading.
-yuii
🐣🐣🐣
Mad
Tirik ang araw kahit pa alas nuebe pa lamang ng umaga sa paradahan ng bus papuntang Guadalupe, good thing at hindi ganoon katao kaya hindi siksikan. I tucked my sling bag and turned my attention to yawning Tree and Dwayne.
Nakakapanghawa ang hikab ni Tree ‘di bale nalang at iidlip nalang rin ako sa bus mamaya. We didn’t had aa chance to get a descent sleep dahil isinugod pa namin si Alraine sa hospital sa City at baka malala ang tama ng buko sa ulo niya. Sabi naman ni Tita Alice, Dwayne's mom—bukol lang daw ang nakuha ni Alraine kaya ayos lang.
I owe this two too much. They accompanied me without hesitation when I came without a proper notice. Ni hindi na nga nag usisa pa sa mga rason ko, bahala na nga lang at medyo nakakabutas sila ng bulsa’t atay kasama.
What a twist instead of uncertainty of what I'll be going to face I can feel the adrenaline rush through my veins and it fires me up. I smiled genuinely at them to bid my good bye but eventually it turns into frown when Tree seriously look at me.
I arched my brows on her, “At nagpa alam karin” she said as she eyed me seriously.
I feel guilty, basta nalang kasi ako umalis dati ng walang pasabi. Well, I am too young back then at nasabik na talaga akong maka uwi sa Davao.
I don’t like the uncomfortable feeling of Tita Bridgette’s presence every now and then sabayan pa ng anak niya na inaabala ako palagi. Kaya naman nung sinabi na sa uuwi ako ng Davao ay nakalimutan ko na ang lahat.
I scratch my left cheek, I don’t know how to react, she reached for my vacant hand and squeeze it a bit “Rei, whatever it is. We’re just one call away. “ aniya.
“IKR” I replied while grinning at her.
“Uuwi rin kami ng Casa, sa Casa nalang tayo Rei!” anyaya naman ni Dwayne, referring to Mama's province in the North of Cebu.
“Oo nga!” sang ayon ni Tree pero iling lang ang nasagot ko.
I can feel a warm object cupping my heart. I am happy enough to hear it, so happy that my heart hurt so good and I just wanted to cry but hey! Maganda ang panahon at masaya ako kaya bakit ako iiyak?
“Hatid ka nalang namin Rei” pamimilit ni Tree
Baliw na talaga ‘to, iginila ko ang mata ang nakita ang driver ni Tita Alice na abala sa cellphone niya.
Mukhang isinusumbong na ako, at sigurang may kalalagyan ako kapag hihirit pa uli ako ng side trip.
“I'm going to South, Tree” balik atensyon ko sa kanya kaya bagsak balikat na niya akong binitawan.
Suko na ata sa pagkukumbinsi sa akin. Dwayne just smiled at me habang si Tree naman ay namumula na ang ilong. Para kaming nasa airport tapos maghihiwalay dahil sa drama niya,
