Wear something casual.
And so I did pero bakit iba makatingin ang mga estudyante rito? I even exert an extra effort and time to put up a light make-up just to justify this clothes. Pati suklay at blower na inoffer ni Rosalie pinatulan ko just to blend in.
Sabi na sayo Rei, nag shirt ka nalang sana at pants at wag nang mag suklay!
‘di mo ikakaganda ang pagpansin sa kanila huy!
This is getting insane, kung ano-ano na ang pumapasok sa isip ko, I let out a deep sigh before turning my attention to Kuya who’s busy with his phone.
Wala ata akong mapapala dito, naka earphone si kuya wala rin ‘tong maririnig, bakit ba kasi manual ang enrollment dito? Kahit queuing system man lang sana meron.
I slightly comb my hair using my left hand saka pinasadahan ulit ng tingin ang paligid, some bunch of girls is staring to kuya tapos balik atensyon ulit sa akin sabay irap.
I smirked at the view, mukha kasi silang duling kaka-irap. I waited until my name is called pero mukhang aabot nalang ng ilang taon ang idle.
I shut my eyes for a few seconds just to stop my irritation, kailangan matapos ko ang enrollment dito dahil bukas ang sched ko for scholarship sa school ni Rie.
“Lara, getting bored?” kausap ni Kuya sa akin while placing his jacket on my shoulders, akala siguro giniginaw ako.
He rested his right hand on my monoblock chair kaya nakisandal nalang ako,
“matagal ang service,” matatapos ba talaga to?
“late enrollee kana kasi kaya ganyan, be patient Lara. Pwede nang ako ang tumapos nito bukas what we need right now is to settle your ID” paliwanag niya.
I silently thank God for what he said, ibig sabihin pwede akong makapuslit bukas para sa exam and no one would suspect me.
When it’s my turn for the ID agad akong puwesto para matapos na at dahil sabi ni Kuya siya na ang bahala bukas nag aya nalang siya na ng tour sa whole campus.
Malaki ang campus kahit pa mukang hindi welcoming ang aura kung titignan mula sa labas. The students, well not to judge pero mukhang halos lahat may kaya at ang iba ayokong makasalubong sa daan. Lalo na yung nagmukhang duling kanina.
“Kapag gutom ka doon ka kakain, “ turo niya sa cafeteria , “nasa itaas ang gym at—“
“kuya, street foods” putol ko sa kanya nang maaninag ko ang unti unting nabubuhay na night market.
The thought of grilled pork, isaw at pusit naglalaway na ako. Agad kong kinapa ang wallet ko at saka tinignan ang laman at mabubuhay pa ata ako.
Nauna na siyang maglakad papunta sa may gate kaya wala sa sariling sumunod ako, I can’t afford to be lost right now lalo na't di ko ganoon ka kabisado ang davao.
I just realized na nadapa na pala ako dahil ang kamay ko nasa lupa na kasabay ng eyeglasses, “you should watch you way!” dinig ko sa may malapit.
I picked my glasses saka nagpagpag ng alikabok at bumaling sa nagsabi, she's holding her channel bag at may tubig na tumapon sa kanyang damit. Clearly this one is my fault.
“I'm sorry.” I apologetically said, while staring directly to her eyes.
She just smirked at my apology and a few seconds later I heard the near crowd laughing, this lady is obviously a bitch.
“You just look classy but no matter how hard you dress up lumalabas parin na low class ka” Ikaw ate mukhang walang class.
In my first experience in college I've been exposed to different kind of people in the society, the rich and flaunting, pa rich wala rin namang ma flaunt, mayaman na di mukhang mayaman, social climbers and the leeches.
