MAVİ MİNİBÜS ( Tamamlandı )

14.

Minibüs servisi atıp atıştırmak için yarım saat ara verdiğimde karşımda kayınbabam  ve yanında iki genç vardı..

😎😎😋😊😎😗😪😯😚😅😗😯

Yanlarına  yavaş yavaş  gittim yanına vardığım da " hoşgeldin   baba" dedim kalbim gümbür gümbürdü.

Kayınbabam kaşlarını çatıp direk konuya girdi" hiç hoş bulmadım Tuba sizin evde  mi "dedi sert ve baskın sesiyle..

Yoldan geçenler bir anlık dönüp bize baktı.

Ben  " evet bizde  bir sorun mu var" dedim.

Sinirlenmiştim.

Aslında sorun sevmekti..

Ama gel gör ki bunu kimse kabul etmezdi.

Kimilerine göre sevmek cennetti ama bana göre sadece çölde ki sahradan başka birşey değildi.

Çölde sahrayı gördüğünde ilk sevinirsin hayaller alemine girersin,  sonunda kabullendiğinde gerçekler ortaya  çıkar aslında gördüğün sahradır,  farkına varırsın..

Hayal ettiğini düşünmek daha acı verir. Aslında var olmayan acıttır.

Kayınbabam "o kızım olacak zilli  bana vereceksin" dedi.

Vermek.. 

Ve zilli...

Ne yapacaktı ki..

   Ben" vermeye veremem sonuçta  kuzenim  karısı sayılır artık ve benim evime de misafir yani bu istediğini yapamam kayınbaba" dedim sona doğru imayla.

Gerçekleri söylemem lazımdı.

Gözüm bir anlığına  lokantanın yanındaki markette takıldı.

Elinde poşetlerle Kimyam beni izliyordu..

Kalbim..

Ah kalbi..  Atma artık...

Kayın babamın sesiyle  kendime
geldim .

Kayınbabam "herşey senin  yüzünden  oldu sana kızımla evlen  dedim diye kin besleyip diğer kızımında adını çıkardın bu  sefer gerçekten beni elaleme maskara yaptın "dedi kaşları çatarak arkasını dönüp "yeğenlerim artık iş benden çıktı size kaldı  ne yapıyorsanız  yapın " dedi.

Ve bir adım geriledi.

Ben olayı anlamayıp "hayırdır ne yapacak  yeğenlerin ama merak ediyorsan söyleyeyim benle alakası yok "diyemeden sağdaki,  façalı genç yüzüme yumruğu geçirmesiyle boş bulunup yere düştüm.

Burnum sızlıyordu.
Ayağa kalkmaya çalışırken kel olan gençten karnıma tekme attı. Bir anda vurmaya başlayınca yerden kalkamayıp daha çok darbe almaya başladım.

Gözüm beni izleyen Kimyam'a takıldı.
Kimya'nın bir  anda elindeki poşetleri düşürüp yanıma doğru koşmaya başladı.

Yüzüme yediğim tekmeyle gözlerim karardı.

Her  yerim ağrıyordu , artık sızım sızım sizliyordum.

Kulaklarıma kuş cıvıltısı sesiyle  Kimya'nın sesi gelmişti.

Kimyam" bırakın Kadir'i,  Kadir dayan" diye çırpılışları geliyordu kulağıma.. .

Kendini toparlayıp kalkmaya çalıştıkça daha çok yere düşüyordumm.

Son duyduğum ses Kimyamın sesiydi
Ölmek bu  kadar güzel olamazdı.

Dileğim kabul oluyordu.