Switch

Hoofdstuk 21

Het weekend is afgelopen. Vandaag moet ik weer naar school. Zonder Nina. "Zonder Nina. zonder Nina." Dat is het enige wat ik nog hoor. Ze is in het ziekenhuis. Hier in Eindhoven.

Ik stap op de fiets. "Alleen, alleen, alleen". Galmt het in mijn hoofd. Ik voel me sinds dat ik weg ben van mijn moeder weer alleen. Bij mijn moeder was ik alleen. Op school was ik alleen. Als ik ergens anders was, was is ook alleen.

Eigenlijk was ik in mijn oude leven altijd alleen. En nu, had ik een super vriendin, een super vader, een super school. En ik was nooit alleen. Maar nu voel ik me heel erg alleen. Waarschijnlijk vind iedereen op school mij nu echt super stom. Iedereen haat mij. Alles wordt vast weer hetzelfde als vroeger! Ik moet eigenlijk nog wel een keer contact opnemen met mijn moeder. Ik heb haar al lang niet gesproken. Ik bel haar vanmiddag wel.

Ik kom op school aan. "Hey Marit!" Het is Lotte. "Hoi!" Zeg ik vrolijk terug. Iemand die nu al hoi tegen mij zegt? Nee dat kan niet. Ik knijp in mijn arm. Toch ben ik echt wakker. Lotte loopt huppelend met me mee om mijn fiets weg te zetten. "Waar is Nina eigenlijk?" Vraagt ze opeens wat minder vrolijk. Zal ik het eerlijk zeggen? Ach ze hoort het vast nog wel, later in de klas. "Uhm, ja die is ziek." Zeg ik aarzelend. Ik lieg niet. Ze is toch echt ziek? Ja! "Oh jammer, ze word vast snel weer beter!" Zegt ze vrolijk. Nee! Denk ik. Ze word niet snel beter. "Ja ik hoop het ook." Zeg ik aarzelend. "Ga je mee naar binnen?" Vraagt Lotte. "Ja, is goed."

Lotte zit niet bij mij in de klas, maar ze is ook best wel "populair". "Wat heb jij het eerste uur?" Vraag ik. "Wiskunde in 274, jij?" "Nederlands, 243." Antwoord ik. "Heuj allebei op dezelfde verdieping!" Ik moet lachen en samen lopen we naar boven.

Ik ga voor mijn lokaal staan en Maud komt gelijk naar me toe: "hey Marit! Waar is Nina?" Zegt ze entousiast. "Hoii, Nina is ziek." En ik trek een zielig gezichtje. "Awh hopelijk word ze snel beter!" Zegt ze meelevend. Weer denk ik hetzelfde: nee, ze wordt niet snel beter!

De docent komt eraan en doet de deur open. "Goedemorgen allemaal!" Zegt ze vrolijk. "Hallow mevrouw." Zeggen een paar mensen erg sloom, alsof ze net hun bed uitstappen.

Ik loop naar een tafeltje en plof neer op mijn stoel. Al snel rent iedereen naar het plaatsje naast mij. Uiteindelijk komt Maud er te zitten. Ik vind Maud echt super aardig! "Ulgh, ik heb echt geen zin in Nederlands." Zeg ik en ik ga met mijn hoofd op tafel liggen. Ik heb de halve nacht wakkergelegen. Ik kon niet slapen. Ik was echt heel erg bang dat ik hier gelijk helemaal alleen zou zijn op school. Maar niet dus. Iedereen staat alleen maar om me heen. Niet dat het heel erg vervelend vind ofzo. Zo voel ik me minder alleen. Of eigenlijk helemaal niet meer alleen.

"Marit!" Hoor ik. "Ja?" Vraag ik. "Wat is een koppelwerkwoord?" Vraagt ze. Oeps! Ik heb niet zitten opletten. "Ik heb geen idee mevrouw." Zeg eerlijk. "Nee, dat zou ik ook niet hebben als ik niet zou opletten." Zegt ze wel een beetje boos. "Sorry mevrouw het zal niet nog een keer gebeuren." Zeg ik netjes. "Tom? Zit jij wel op te letten?" Vraagt ze aan Tom. "Ja mevrouw, een koppelwerkwoord koppelt....." En verder hoor ik het niet meer. Ik zit weer in mijn gedachtes totdat ik mijn naam weer hoor. "En Marit, snap je het nu wel?" Ik schrik op. "Ja mevrouw." Mompel ik. "Wat zei je Marit, ik kon je niet verstaan." Zegt ze. "Ja mevrouw!" Schreeuw ik boos. Ik zie dar ze iets wilt zeggen, maar ze laat het daarbij.

Eindelijk, pauze, na die paar uur dat ik al op school zit. Ik loop de klas uit met Maud. Ik loop door de gang totdat ik een hand op mijn schouder voel, het is Kyle. "Hey Marit! Was leuk hè vrijdag!" Zegt hij volijk. "Ja!" Ik lieg niet ofzo, het was geweldig! "Deze vrijdag weer?" Vraagt hij entousiast. Nee, help! Wat moet ik doen? Voor Kyle gaan? Of toch voor Nina? Nina is wel belangerijker. Maar zo erg is het toch niet? Ze is mijn moeder toch niet? "Kom op Marit! Het was toch geweldig?" Na ik doe wel gewoon. "Ja leuk." Zeg ik, ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen, ik ben niet vrolijk en niet boos ofzo. "Oke kom ik je weer om 8:00 ophalen." "Oke is goed."

Ik vind het geweldig om nog een keer met Kyle uit te gaan. Maar ik voel me ook verschrikkelijk tegenover Nina. Ik probeer mezelf gerust te stellen. Ik mag toch wel een beetje lol hebben. Ik ben bijna 15! Ik ga gewoon een geweldige avond hebben. Nina wilt toch ook dat ik lol heb? Maar niet met Kyle.

Ik besluit om naar het ziekenhuis te gaan, om even naar Nina te gaan. Ik spring op de fiets en race naar het ziekenhuis. Ik loop naar haar kamer. Ik weet nog welke het is, ze had het verteld. 307A. Ik loop erheen en ik zie haar daar liggen. Ze is TV aan het kijken. "Hey Nina!" Roept ze blij. "Hey!" Zeg ik entousiast. Ik ga op de stoel zitten die naast haar bed staat. Ze begint gelijk over Kyle: "En nog iets van Kyle gehoord?" Vraagt ze. "Ja." Zeg ik rustig. "En?" "We gaan vrijdag weer hetzelfde doen." Zeg ik zo rustig mogenlijk, want ik weet wat het antwoord word. "Wat?! Nee Marit! Waarom? Ga alsjeblieft niet! Zegt ze boos. Ik sta op. "Marit, pleas? Doe het voor mij." Roept ze me nog na.