Switch

Hoofdstuk 26

Ik heb mijn vader eens héél lief aangekeken en hij wil mij nu naar Amsterdam brengen. Ik moet weten wat er met mijn moeder is. Ik heb met Ilse afgesproken om nog te logeren. Mijn vader brengt mij dus naar Amsterdam en zet mij af bij Ilse. Ik heb er heel veel zin in!

Ik open mijn kledingkast en pak mijn weekendtas. Dan ga ik mijn kleren pakken. Wat voor weer wordt het? Ik pak een dunne trui, een blouse met lange mouw, een hemdje, een t-shirt met met korte mouw, lange spijkerbroek, lange witte broek en een korte spijkerbroek. Dit kan ik toch niet allemaal meenemen voor maar twee dagen? Wat moet ik dan wel meenemen? Ik zucht en ga op mijn bed zitten ik kijk op de grond. Ik pak een blouse en een broek met een zwart hemdje. Zo! Dat is vast wel genoeg! Ik stop het in mijn tas en leg hem bij de trap. Zo, dat is ook weer klaar.

Ik pak mijn iPhone en whatsapp Ilse nog even dat ik er super veel zin in heb en dat ik er zo aankom. Gek eigenlijk, eerst had ik niemand aan vrienden op school en wou ik het liefst weg. Maar nu wil er er juist naar toe.

Ik breng mijn tas naar beneden. "Ik ben klaar pap!" Roep ik. Ik kijk nog snel op de klok: 14:00. Ik pak snel m'n oortjes en prop ze ook nog in mijn tas.

Ik hoor mijn mobiel twee geluidjes maken achter elkaar ik pak nog even mijn iPhone en loop met 'm in mijn hand naar de auto. 1 van Ilse: "'Ik heb er ook super veel zin! 😘' Ook ben ik nieuwsgierig naar het andere berichtje. Ik open het berichtje. Hij is van Kyle: 'Ik wil nog een keer met je praten.' Ik typ terug: 'ik niet met jou.' Zou ik hem blokeren? Ik wacht nog wel even. Ik doe mijn oortjes in en kijk naar buiten.

Voordat ik het weet ben ik al in Amsterdam. "We zijn er hoor." Zegt mijn vader. Hij opent de deur en haalt mijn tas uit de kofferbak. "Lukt het verder?" Vraagt hij nog. Ik knik en steek mijn OV-kaart omhoog. "Ik ga nu eerst naar mama en daarna met te metro naar Ilse." Zeg ik. "Oke en dan moet ik je dus zondag bij Ilse ophalen?" Vraagt hij. "Ja ik whatsapp je wel." Antwoord ik. "Oke ik zie wel, veel plezier hè!" En hij loopt richting de auto. "Dankjewel papa!" Zeg ik nog snel.

Ik loop naar de deur en bel aan. Ik wacht even, maar er doet niemand open. Ik haal de sleutel tevoorschijn en open de deur. "Máááámáááá!" Schreeuw ik. Ik hoor niks. Ik doe de deur die van de gang naar de woonkamer deur loopt open. Ik loop naar binnen, maar ze is er niet. Ook kijk ik in de keuken. Nee ook niet. Gek. Ik loop de trap op en doe als eerst de slaapkamerdeur van mijn moeder open. Daar is ze ook niet. Daarna de badkamer. Ook niet. Tot slot doe ik mijn eigen slaapkamerdeur open. Alles ligt erbij zoals het ook lag toen ik weg ging. Maar toen ik op mijn bed keek, werden mijn ogen groot. Mijn moeder ligt op mijn bed. Ik doe zachtjes de deur weer dicht. Ik ga wel even tv kijken. Ik loop weer naar beneden. Waarom gaat ze eigenlijk op mijn bed slapen? Ik begrijp er niks van. Maar tja, ze zal het zo wel vertellen denk ik.

Ik zet de tv aan, niet echt iets interessant. Ik zap wat maar doe dan toch de tv uit. Ik pak mijn mobiel en klik op Ilse ze is voor het laatst online geweest 2 minuten geleden. Ik stuur: hoii! Ik wacht eventjes maar ik krijg al snel een berichtje terug: hey!

I: ben je al bij je moeder?

M: ja al een tijdje, maar ze ligt te slapen.

I: oh oke.

M: ik zal haar zometeen anders wel heel even wakker maken.

I: hoe laat ben je er ongeveer?

M: ik heb nog geen idee, maar je ziet het wel!

I: oh ja haha.

M: ik ga eventjes bij haar kijken hoor.

I: ja is goed, byee!

M: doegg!

Ik loop weer naar boven. Ik doe mijn kamerdeur open. Ze ligt nog steeds hetzelfde; met haar gezicht naar de muur aan. Ik loop erheen. Ik tik haar op haar schouder. Nog steeds geen reactie. Ik trek aan haar schouder, zodat ze met haar gezicht naar het plafond. Ik schrik. Ze is verschrikkelijk bleek. En haar ogen... Ik raak haar gezicht aan, ijskoud. Ze is.. Is ze? Dood? Ik geef een gil. Gatver, ik zit hier naast een lijk! Ik sta op. Ik wil de kamer uitrennen, maar op dat moment valt mijn oog op iets wits dat op de grond ligt. Ik pak het op. Het is een envelop. Ik open hem.

Lieve Marit,

Je zal nu vast heel erg geschrokken zijn. Waarschijnlijk als je dit leest sta je nu voor mij. Het spijt me echt verschrikkelijk. Ik ben echt een verschrikkelijke moeder geweest voor jou. Elke dag weer. Ik weet ook niet waarom. Want ik hield wel heel veel van je. Ik praatte heel erg veel over je op mijn werk en tegen iedereen. Over hoe goed je het wel niet doet op school en hoe lief je bent. Jij verdiend geen moeder die jou zo behandeld. Jij verdiend een mooie toekomst. Toen je zei dat je bij papa ging wonen vond ik het echt verschrikkelijk. Maar ik wist eigenlijk ook wel dat je daar veel gelukkiger zou zijn. En dat is wat ik wil, ik wil dat jij gelukkig wordt! Dat is het enige wat ik wou. Maar ik maakt jou niet gelukkig. Ik heb 'jou kind zijn' verpest! Dit is niet wat ik wou. Ik weet niet of je dit begrijpt, maar je betekend veel voor me. En ik wil zo graag dat jij later gelukkig bent, want je verdiend het!

Ik hou van je en dat zal ik altijd blijven doen.

Veel dikke kussen van mij.