Sefa: Arjin'im neden yanında tanımadığım biri var?
Sefa: Hayır yani, o kolu omuzuna koymasa olmuyor mu?
Sefa: O kolu bir indirsin.
Arjin: Ne diyorsun sen ya?
Sefa: O kol diyorum. O çocuğa girmeden diyorum. Kaldırsa diyorum. Kıskanıyorum diyorum.
Arjin: Umurumda değil.
Arjin: Saçmalama otur yerine. Ne yapacaksın? Gelip dövecek misin ağabeyimi?
Sefa: Ağabeyin mi?
Arjin: Evet, ağabeyim? Ne oldu, sorun mu var?
Sefa: Ne sorunu olsun canım. Daha önce görmedim de.
Arjin: Göremezsin zaten, mezun oldu.
Sefa: Hımm. Peki.
(Görüldü)
Sefa: Arjin, hadi ağabeyini anladım da. O Yiğit niye masada?
Sefa: Niye ağabeyin gülüyor o çocuğa?
Sefa: Bu arada ağabeyin de yakışıklıymış, o kaslar da ne öyle?
Sefa: Ben de yok bu kadar pazu.
Arjin: Sefa yine hangi kanala geçtin?
Sefa: Bilmiyorum, ama seninle konuşurken seksenlerdeki gibi başka yeri ararken araya giren şehir gibi oluyorum.
Arjin: Yiğit ağabey ile arkadaşlar, ve sen sormadan cevaplayım bir sene sınıfta kaldığı için mezun değil.
Sefa: Nasıl da tanımış sevdiceğini...
(Görüldü)
🍁🍁🍁
Nabersiniz?
Yine ben geldim.
Sizden oy ve yorum talep ediyorum...
Pamuk eller klavyeye!
❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat Ateşi || Texting ✔
Short Story•TAMAMLANDI• Arjin: Niye sana inanmak isterken o anları hatırlıyorum? Sefa: Çünkü sende bana karşı boş değilsin. Sefa: İnkarı bırak, kabullen, kabullenmekten başka çaren yok. Arjin: Ne de zor oluyor aradıklarını bulmak zar zor, zar zor. Arjin: Pekt...
