Milyoner

"Pekala, bence artik herkesin merak ettigi soruyu yanitlamanin zamani geldi. Sence?"dedi Arriys. Igneleyici ama ayni zamanda yumusak ve merak dolu sesiyle. Arriys hep boyle biriydi. Soruları ınsanları igneleyici sekilde sorardi -tabı eger onun ününü arttırabilecek ve gunlerce onun programı hakkında konusulmasını saglayabilecek biriyseniz- ama ona kizamazdiniz. Yani en azından ben kızamazdım. Eger benim oldugum gibi bir durumdaysanız. Bu durum icin Arriys'i secmemin bir nedeni var aslında. Arriys hem sevilen hemde nefret edilen biri. Benim gibi. Sanırım bu yuzden onu seviyorum. Programına gelince bence... nasıl denir? Biraz klise. Butun talk showlar gibi. Hep bir konuk geliyor ,ne kadar ünlüyse o kadar iyi, konusuluyor ve onu sevmeseler bile sevdiklerini soyluyorlar ve onu ugurluyorlar. Ve insanlar ise hala salak gibi bu sovları acayip sekilde seviyorlar. Neyse konumuz bu degil zaten.

Uzun bir sessizlikten sonra Arriys, "Milyoner?" dedi. Daldıgımız anlamıs olmalıydı ya da en azından dusundugumu biliyordu. Evet bana Milyoner diyorlar. Kimse nereli oldugumu, adımın ne oldugunu veya kim oldugumu bilmiyor. İsin buyusu bu. Eger boyle gizemli olmasaydım simdi sadece M... olacaktım. "Belki de biraz erken karar verdim. Yani... Bilemiyorum. Daha hazır degilimdir belki." dedim. Sesimden tedirgin oldugum gayet rahat anlasılabilirdi. Ellerim az da olsa titriyordu. Kimsenin fark etmedigini umuyordum ancak "Tedirgin olacak bir sey yok, Milyoner. Hepimiz senin yanındayız." dedi ve seyircilere donup sanki destek beklermis gibi bir hareket yaptı.Ardından salondan bir Evet! sesi koptu. Cok da umurumda sanki. Gecmisimin bilinmesini isteseydim Milyoner olmazdım. Aslına bakarsanız gecmisimi sevmeme nedenimi bilmiyorum. Belkide yeni bir baslangıc yapma istegiydi. Ama diger umutsuz ergenler gibi ailem ya da ismim degildi. Ailemi zaten 3 ay oncesine kadar tanımıyordum. Onlar beni su anda tanımıyorlar. Onları gizli bir sekilde buldum. Sonra zaten sevmedim. Adıma gelince onuda seviyorum. Ama dedigim gibi yeni bir baslangic yapmak istiyorum ve gecmisimi birakmadan yeni bir baslangıc yapamam.

Bir bardak soguk su istedim ve derin bir nefes aldım."Peki." dedim isteksizce. Ancak sesim anlatılmaya zorlanmısım gibi cıkıyordu. Oysaki bu benim kararımdı. Ama su an pek emin degildim. Belkide gereksiz bir hevesti. Ancak su an buradaydım ve anlatmalıydım. Sudan bir yudum aldım ve anlatmaya basladım. Onlar zaten hikayenin sonunu biliyorlardı.Onlara anlatmam gereken 2 yıl kadar oncesiydi. Ve belki bazı bilinmeyen ayrıntıları ancak kendime sakladıgım ayrıntılar asla bilimemeliydi. Yoksa bırakın milyoner olmayı hapishneyi boylayabilirim. Ve benden bunları anlatmamı istiyorlar ancak hayır. Sadece bilmeleri gerekeni anlatacağım. Çünkü şu an bildikleri tek şey genç yaşta milyoner olan bir kız.