ရာႏႈန္းျပည့္ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ဆီ

အပိုင္း ၇

"ဒြီ ဒြီ ဒြီ.............."

Vibrate လုပ္ထားတဲ့ phက မနက္ထဲက အဆက္မျပတ္ျမည္ေနခဲ့တယ္။
ဘယ္သူလဲလို႔မေမးနဲ႔ ၂ေယာက္မရွိတဲ့ ေခါင္ရိပ္ပဲ........
မနက္ကကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူစကားမ်ားၿပီးတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲေဆးရံုကိုတန္းၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္တာ။ ph ကိုင္ျပန္ရင္လဲ "ႏိုင္ႏိုင္ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္" ဆိုတာကေနအရင္စေျပာလာမွာသိေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးကေတာင္းပန္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားကိုလြယ္လြယ္ေျပာၾကတာကိုပဲ။ဒီစကားတစ္ခြန္းရဲ႕အတိမ္အနက္ကိုနားမလည္ၾကဘူး လြယ္လြယ္ပဲေျပာထြက္ၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႔ "ေတာင္းပန္တယ္" ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းရဲ႕ တန္ဖိုး ဒီစကားအေပၚတာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈေတြ ေလ်ာ့နဲလာၾကတယ္။ ေခါင္းရိပ္ရဲ႕ မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ပတ္သတ္လာသမၽွကို သူ႔အမွားတစ္ခုလို႔အျမဲခံယူၿပီး ေတာင္းပန္ေနတာႀကီးလဲ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။

"စိုးမိုး.....
Ph ကိုင္လိုက္အံုးေလ တစ္မနက္လံုးေခၚေနတာမလား အားနာစရာ"

မေနႏိုင္တဲ့အဆံုး အတူတူတာဝန္က်တဲ့ senior အမ မႏြဲ႕ကေျပာလာေတာ့သည္။

"ရတယ္အမ ေနာက္မွျပန္ဆက္လိုက္မယ္"

ကၽြန္ေတာ္လဲေျပာၿပီး ph ကိုထုတ္ပီး power ပါပိတ္ပလိုက္တယ္။

"အမ်ိဳးသားနဲ႔ စိတ္ဆိုးလာတာလား"

ကၽြန္ေတာ္လဲ မျငင္းခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အသာပဲ ေခါင္းၿငိတ္ျပလိုက္တယ္။

"အိုး.... ဒို႔ရဲ႕စိုးမိုးေလးကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ဆိုးလုပ္လိုက္လဲမသိဘူး ၾကည္ပါအံုး မနက္ကတည္းက မ်က္ေမွာင္ႀကီးကိုၾကဳံ႕လို႔"

စတတ္ေနာက္တတ္တဲ့ nurse အပ်ိဳႀကီးကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုအရႊမ္းေဖာက္ေတာ့တယ္။

"ဒါေပမဲ့လဲ စိုးမိုးရယ္ သူ႔ခမ်ာ မနက္ကတည္းက ေစာင့္ေနရွာတာ သနားပါတယ္"

"ဟမ္... သူေရာက္ေနတာလားအမ...."

" ဟယ္... စိုးမိုးမသိဘူးလား
မနက္က အမdutyဝင္လာကထဲက car parking ေရွ႕မွာ မိုးတိုးမတ္တပ္နဲ႔"