Extra 1

10K 624 50
                                    

" ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ မနက္ေစာေစာစီးစီး"

ခနၶာကိုယ္ႀကီးတစ္ခုလံုးနဲ႔တက္ဖိထားၿပီး လည္ပင္းကိုအတင္းလိုက္နမ္းေနတဲ့ေခါင္ရိပ္ကို ကုတင္ေပၚကေနကန္ခ်ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြက တဖြားဖြား။ သို႔ေသာ္စိတ္သာ႐ွိသည္ လူကျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္အေနအထားကေန လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနမို႔ ပါးစပ္ကသာတားယူေနရသည္။

" အာ့.... နာတယ္ဟ.....ေတာ္ေတာ့"

ေျပာခါမွသြားနဲ႔ပါဖိႀကိတ္လာတဲ့ေခါင္ရိပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ႏိုင္အားကုန္သံုးၿပီး ႐ုန္းလိုက္ရသည္။ ေခါင္ရိပ္လက္ကလြတ္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ႏိုင္ႏိုင္ကမန္းကတန္းထကာ ဗီ႐ိုေ႐ွ႕ကမွန္႐ွိရာဆီေျပးၿပီး အမဲဖ်က္ခံထားရတဲ့ ကိုယ့္လည္ပင္းကို ျပဴးျပဲပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ နီညိဳေရာင္ အမွတ္အသားေတြကထင္းခနဲ

တစ္ကြက္.......ႏွစ္ကြက္....... သံုးကြက္.......
ဒီၾကားထဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ကလက္က်န္အနီေရာင္အကြက္ေလးေတြက ဟိုတစ္စဒီတစ္စက်န္ေနေသးသည္။

" ေခါင္ရိပ္!"

"ဟီး......"

စိတ္တိုတိုနဲ႔ေအာ္ျပန္ျပန္ေတာ့လည္း ျမင္းရီသလို တဟီးဟီးသာရယ္ျပေနသည္။ တစ္လလံုးလံုး ႐ွပ္အက်ႌကိုၾကယ္သီးေစ့တပ္ဝတ္ေနရတဲ့ဘဝကေန လြတ္ၿပီထင္ရံု႐ွိေသး အခုထပ္ျဖစ္လာတဲ့ကိုက္ရာေတြေၾကာင့္ လူကေသခ်င္စိတ္ပါေပါက္လာသည္။ မလုပ္နဲ႔ေျပာလဲမရ ခနၶာကိုယ္ႀကီးတာကိုဗန္းျပလို႔ လူေပၚတက္တက္ခြကာ ေန႔တိုင္းနီးပါးကိုက္သည္။ စိတ္တိုလာလို႔ တဖုန္းဖုန္းထု႐ိုက္ျပစ္ရင္လည္း သြားေလးအၿဖီးသားနဲ႔ၿငိမ္ခံေနၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မိုးလင္းရင္ အရင္လိုပဲကိုက္ျမဲကိုက္ဆဲ။ ေခါင္ရိပ္တစ္ေယာက္ အရင္ဘဝကေခြးေသလို႔မ်ားဝင္စားေလသလားလို႔ေတာင္ ႏိုင္ႏိုင္ေတြးမိသည္အထိပင္။

"ေခါင္ရိပ္ မင္းအရင္ဘဝက ေခြးျဖစ္ခဲ့တယ္ထင္တယ္"

ေခါင္ရိပ္ပေယာဂေၾကာင့္ရွုပ္ပြကုန္တဲ့ ေခါင္းအံုးေတြ အိပ္ရာခင္းေတြကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ျပန္ဆြဲဆန္႔ေနရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အိပ္ရာေပၚကေန ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ရင္း

ရာႏႈန္းျပည့္ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ဆီWhere stories live. Discover now