ရာႏႈန္းျပည့္ခ်စ္ျခင္းတရားတို႔ဆီ

အပိုင္း ၁၁

Breakfast ဝိုင္းမွ ေလထုရဲ႕အေျခအေနသည္ အနည္းငယ္ အေၾကာတင္းေနသေယာင္။

"ရတီ ငါေမးေနတာကို ဒီတစ္သက္ေျဖဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္ေနာ္"

ႏိုင္ႏိုင္ေမးလိုက္ေတာ့ ရတီက ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ လွည့္ၾကည့္ရွာသည္။မတတ္ႏိုင္ ကိုယ့္ဘာသာၾကည့္ရွင္းေတာ့ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေခါင္ရိပ္ မ်က္ခံုးသာပင့္ျပလိုက္သည္။

"ဟိုေလ ကိုႀကီး ေနာက္မွ....."

"မလိုခ်င္ဘူး အခုေျပာ"

"ေအးေအးေဆးေဆး..."

"မလိုဘူး ရတယ္"

"တစ္ကယ္ပါပဲ ကိုႀကီးေယာက်္ားကို ေမးပါ့လား"

"အယ္ ရတီ အဲ့ဒါ နင္နဲ႔ပိုဆိုင္တာေနာ္ ငါ့ကိုမလႊဲခ်နဲ႔"

ဟိုဘက္ပုတ္လိုက္ ဒီဘက္ပုတ္လိုက္နဲ႔ ေဘာလီေဘာပုတ္ေနပံုကိုက စိတ္မရွည္ခ်င္စရာ

"လႊဲခ်မေနနဲ႔ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ အခုေျပာ"

အေျခအေနက သိပ္မဟန္တာနဲ႔ ေခါင္ရိပ္ ကိုယ္လြတ္ရုန္းဖို႔ေတြးလိုက္သည္။

"ရံုးက အလုပ္ကိစၥေလးရွိလို႔ အေပၚမွာ ph သြားေျပာလိုက္အံုးမယ္"

"မသြားနဲ႔ မင္းလဲထိုင္ေန"

"အင္း"

လစ္ထြက္ဖို႔ျပင္ေသာ္ညား ႏိုင္ႏိုင့္ရဲ႕ ခပ္ျပတ္ျပတ္ေလသံအဆံုးမွာ အၾကံကမေအာင္ျမင္။ ရွံု႔မဲ့မဲ့ မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ျပန္ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ရတီမက က်ိတ္ရီသည္။

"ကဲ အငယ္မ ေျပာေတာ့ ရၿပီ"

"ေျပာတာက အခ်ိန္မေရြး ေျပာျပလို႔ရပါတယ္ေနာ္
ၿပီးမွ ကိုႀကီးသာ လာမရွက္နဲ႔........
သက္ေသေတြနဲ႔အတူျပမယ္ လာလိုက္ခဲ့"

"ရတီမ"

"မတတ္ႏိုင္ဘူး ခဲအိုႀကီးေရ......
ေျပာမဲ့ေျပာမွေတာ့ ျပစရာရွိတာေတြလဲျပရမွာပဲ
လာ ႏွစ္ေယာက္လံုး လိုက္ခဲ့"

ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ရတီမက Breakfast ဝိုင္းကေနထသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာသာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ။
ရတီထသြားေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ကပါ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး လိုက္ဖို႔ျပင္သည္။ထိုင္ရာကမထတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္တစ္ေယာက္ မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕ၿပီး ၾကည့္လာတယ္။