The Daughter's Love

B

( Minsan kailangan mong maging mahina para kahit papaano, masabi mong naging matapang ka. ~ JAF, your author)

‹ ❍ ›

   MABILIS lumipas ang araw at ngayon ang uwi ni Hershey dito sa pilipinas. Nagpapasundo siya sa airport at dahil miss ko na ang bitch na iyon, ako na ang nagsundo sa kanya kahit pwede naman ang family driver namin ang gumawa nun.

30 mins before her flight arrival, nasa airport na ako at nagiintay. I even cancel my meeting of 4pm, baka kasi ma-traffic kami pabalik ng office. It's 2:45 pm, after lunch bumyahe na kami dito ni Melanie, after all magkaibigan naman sila.

We sit on a bench at nakaharap sa maraming tao na labas-pasok sa airport. Nakakahilo na nga sila but wala ako magawa, tsk.

Pero kung minamalas ka nga naman. I see from here the family of my estranged mother. They hugged a man at sa tanda ko, ito ang panganay niya. 'Ang sumunod sa akin.' Tsk.

Binaling ko sa ibang dereksyon ang atensyon dahil nakakasura sila tignan. Masayang pamilya eh? Tsk.

Pero ang bwisit kong secretary, tumayo at nilapitan si Elizabeth. Hindi ko tuloy naiwasang tignan. Shit.

“Mrs. Ongpauco?”

“Y-yes? O-oh! Ms. Conchico, anong ginagawa mo dito? Ay-anyway sila ang family ko, my husband Mark...” Nagkamayan sila “They are Marco my elder, Makie and Eliza my younger daughter.”

“Wow. A happy family you have Mrs. Ongpauco.”

Magsasalita na sana siyang muli nang sumingit ako.

“Yeah, A picture of a happy family.” I sarcastically said.

Kung kanina ay nakangiti ito ng malawak ngayon ay para siyang nakakita na ng multo. Si tito Mark naman ay naging ganon din ang mukha, maliban sa dalawang anak niya dahil maski si Marco ay parang nakakita ng multo.

“Tama ka, Miss Athena.”

Napalingon naman ako kay Eliza nang hawakan nito ang kamay ko. Hindi ako nakagalaw at para akong natanga sa kinatatayuan ko.

“Athena? Is that your name?”

Lumunok muna ako bago ko siya tinaasan ng kilay at hinila ang kamay ko sa kanya. Sa tantya ko ay nasa 10 years old na ito.

“Eliza!”

Hindi niya pinansin ang mommy niya. Mommy, that bullshit! Tsk

“Yeah, why?”

“Kapangalan mo po ang ate ko, ang galing naman.”

Hindi ko pinahalatang nagulat ako. Binaling ko ang tingin kay Elizabeth na nakatingin din sa akin habang nanunubig ang mga mata niya. She's such a loser

“Athena is my name but not Ongpauco or LA-ZA-RO.” Diniinan ko talaga ang apliyedo niya para ipaalam dito na hindi niya nagustuhan ang nalaman niya.

Wala akong kapatid, iyon ang alam ko. Kahit step-siblings or half-siblings ay wala.

“Athena, wag sa harap ng mga anak ko.”
I smirk on him.

Bakit kailangan kong rendahan ang bibig ko if wala ding content ko ang pinaalam ng asawa niya sa mga anak nila? Tsk. I'm a boss and heartless, bakit ako susunod sa sinasabi ng iba? Psh.

“Why Mr. Ongpauco? Natatakot kaba na malaman nila ang nakaraan? Hmm gusto ko sanang mangielam eh. I want to tell them the truth, ano kaya ang mararamdaman nila kung malaman nila na ang nanay at tatay nila a—”