Kuzey 'in Adası

18 Bölüm

Kuzey 'den devam

Sınıftan çıktım ve otoparka doğru yürümeye başladım . Arabama tam bindim hareket edeceğim zaman yanıma Ediz oturdu . Beni iyi tanıdığı için bir şey demedim ve arabayı sürmeye başladım . O kadar hızlı gidiyordum ki  Ediz'in sesi ile biraz yavaşladım "istersen abi bizim mekana çek biraz konusuruz "dedi . Bizim mekana gidemezdik çünkü bizimkilerde gelirdi o yüzden ben ona cevap vermeden aklıma gelen yere doğru yol aldım . Arabayı park ettikten sonra ikimizde arabadan indik . Ediz'in şaşırdığını tahmin edebiliyorum çünkü uzun zamandır dövüş mekanına gelmiyorum en son geldiğimde yine yanımda Ediz vardı . Şimdi sinirim çıkarmak için kum torbasına doğru yürüdüğüm sırada Ediz arkamdan "var mısın benimle dövüşmeye "dedi biliyorum bunu sırf ben kendime zarar vermeyim diye söylüyordu "olmaz Ediz "dedim o sırada beni nasıl ikna edeceğini bildiği için hemen cevap verdi "korktun demi yani yenilmekten korktun aynı şu Güneş denen çocuğun Adayı senin elinden almasından korktuğun gibi korktun demi "dedi ben demiştim demi beni iyi tanıyor diye arkamı döner dönmez yumruğumu yüzüne geçirdim ve "ben kimseden korkmam hem bana ne güneşin adaya bakmasından bana ne Adadan "diye bir tane daha geçirdim yüzüne ve oda bana geçirdi "için nasıl parçalanıyor bilmiyor muyum ? O ikizini yana yana gördüğünde ellerinin yumruk yaptığının farkında mısın sen Ada'nın yanında bir erkek sinek gördüğün an ellerin yumruk oluyor sen görmüyor olabirsin ama ben seni senden daha iyi tanıyorum kendini kandırmayı bırak artık "dedi . Yüzüme bir daha yumruk attı beni bu kadar iyi tanıması canım sıksa da   iyiki var dediğim kişilerin arasında olduğu için mutluydum ben bunları düşünmeye dalmışken yüzme bir tane daha yumruk yedim ve arkasından "kendine bire itiraf edemediği Adayı artık itiraf et onu sevdiğini çünkü geç kala birisin sonra üzülüren sen olursun kardeşim "dedi ve kendini yere attı yüzü kan içindeydi benimki de ondan eksik bir yanı yoktu . Bende kendimi onun yanına attım " bu duygu bana o kadar uzaktı ki hayatımda hiç inanmadığım biri söyleyince sevgi yok aşk yok diyen ben sevgiye inanır oldum . Bunu belki ilk kez sana söyleyeceğim ben Adayı ilk kez okulda görmedim ben onu bizim evin yanına taşındığı ilk gün gördüm ama o beni görmedi tam bir ay her gün dışarıda kitap okudu , telefonla konuştu ben her gün aynı saatte dışarı çıktım ve balkondan ona baktım ama o beni fark etmedi . Okulun ilk günü bana çarptığında onu hiç görmemiş gibi yaptım ve bağırdım ona kötü davranmamın bir nedeni de buydu zaten bütün kızlar ben daha dışarı kafamı çıkarır çıkarmaz fark ederdi ama o görmedi " derin bir nefes aldım Ediz'in ne kadar şaşkını olduğunu biliyorum çünkü bunları kimseye anlatmamıştim . "Yani sen onu bizden öncede tanıyordun öyle mi ?"dedi şaşkınca "evet aynen öyle o okyanus mavi gözlerini daha öncede gördüm "dedim . Bir süre öyle yan yana oturduk . "Şimdi ne olacak "dedi "bende bilmiyorum ne olacağını ama ne olursa olsun kendimi affedireceğim ona "dedim . Biraz düşündükten sonra "onu ilk gördüğümde beni etkiledi o an anladım bu kız benim başıma bela olacağını oldu da zaten ama tatlı bir bela . İlk önce onu kendimden uzak tutmak için her türlü şeyi yaptım ama olmadı be kardeşim galiba senin bu kardeşin ilk kez birini seviyor onun için endişeleniyor "dedim . Oda bana döndü "ben biliyordum zaten anladım ona nasıl baktığını ama ilk sen söyle istedim . Aramızda bu konu söz sen kimseye söylemeden ben kimseye bir şey söylemem de  . Ama Ada'nın gönlünü almaktan önce bence Ece ile konuş çünkü sana karşı birşeyler hissediyor bugün daha iyi anladım Ada gittikten sonra gülüyordu kardeşim"dedi ." Evet bende biliyordum onun bana karşı davranışı bakışı farklıydı haklisin ilk işim  onla konuşmak olacak" dedim . "O zaman hadi eve giderim de sende Ada beni nasıl affeder diye düşün "dedi bende onu onaylayan şekilde başımı salladım . Ayağa kalktı ve elini uzatı elini tutum benide ayağa kaldırdı . Mekandan çıkıp arabama bindik Edizin evine gelene  kadar hiç konuşmadık . Ediz arabadan inmeden "her zaman yanındayım "dedi ve indi arabadan biliyorum ne olursa olsun yanımda olurdu . Arabayı çalıştırıp eve doğru yol aldım .

Mira 'dan devam

Kuzeye o kadar sinirliydim ki Adaya yaptıklarından dolayı onun sinirini arkadaşından çıkardım . Aslında Ediz tanıdığım kadarıyla iyi biriydi yani o grubta tek iyi gördüğüm insan oydu . Birde şey var yani yakışıklı biri uzun boyu o güzel kahve rengi gözleri göz rengine uyum içindeki saçları o kadar hoş ki anlatamam . Düşüncemi bölen tabiki de öküz Doruk başka kim olacak "kafayı yedin galiba sonunda kendi kendine gülü yorsun "dedi güldüğümün farkında değildim "sana ne ya sen işine bak "dedim "işim bitti farkında mısın bilmem ama eve geldik ve senin arabadan inmeni bekliyorum 10 dakikadan beli inşallah ineceksin "dedi . Başımı kaldırdım etrafa baktım ve gerçektende eve gelmişiz "tamam be iniyorum iki dakika kardeşini bekleşen ölür musun herkesi bekliyirsun birazda beni bekle "dedim tabi her zamanki Doruk öküzü "ya sabır hadi kızım in artık burda mi kalmayı düşünmüyorsundur umarım "dedi arabadan indi arkasından bende indim "yemedik senin arabanı al "dedim ve eve girdim . Kendi odama girer girmez kendimi yatağa attım . Yarın Ediz ile nasıl konuşurum diye düşünmeye başladım sonra göz kapaklarım düşüncelerime son verdi ve kendimi uykunun karanlığına bıraktım .

Uzun zaman oldu biliyorum yazmayalı üzgünüm pamuk şekerlerim . Bir dahaki bölümü en kısa zamanda yazicagim okuyan herkese teşekkür ederim sizleri seviyorum. Yeni bölümde  görüşürüz 💞❤️