Już na zawsze twój...|| Levi x Eren Book II {✔}

Dzień 9

O umówionej godzinie wraz z Hanji pojawiliśmy się w umówionym miejscu. Byli wszyscy, oprócz Erena.

- A co jeśli nie przyjdzie? - zapytałem spoglądając na Hanji.

- Przyjdzie - uśmiechnęła się do mnie ciepło.

Nagle usłyszałem za sobą kroki. Odwróciłem się i zobaczyłem JEGO. Serce zabiło mi szybciej, a policzki były koloru soczystej czerwieni. Mimo coraz gorszego wzroku, jego nie mogłem pomylić z kimkolwiek. Eren. Moja jedyna miłość.

- Hej wszystkim - uśmiechnął się i w końcu spojrzał na mnie, jednak wtedy uśmiech znikł. - Levi? - był bardziej zaskoczony niż zadowolony, że mnie widzi.

- Stan Levi'a się polepszył więc mógł wyjść poza teren szpitala - powiedziała podekscytowana Hanji.

Poprosiłem ją, by nie wspominała mu nic o moim wzroku. Mimo wszystko nie chce go martwić. Jeśli będę miał okazje - sam mu powiem. 

- To, to dobrze! - uśmiechnął się troszkę zmieszany.

Ruszyliśmy w stronę pierwszego miejsca naszej wycieczki. Pizzeria. Tak dawno nie jadłem pizzy. Ostatni raz chyba trzy lata temu. Weszliśmy do środka. Usiedliśmy przy wolnym stoliku i złożyliśmy zamówienie. Po około 40 minut dostaliśmy jedzenie i zjedliśmy, oczywiście, w przyjemniej atmosferze. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się. 

Po zjedzeniu naszym następnym punktem był klub karaoke. Był to pomysł Hanji. Pamiętam, że gdy byłem tam ostatni raz to była randka z Eren'em. Weszliśmy do zarezerwowanej sali. Była tam kanapa, telewizor wielkości ściany i stolik, na którym leżały mikrofony. Ustaliliśmy kolejność:

> Ja i Hanji

> Petra i Eren

> Erwin, Hanji i ja

> Eren i Petra

>Ja i Eren

> Hanji i Erwin

> Ja, Petra i Eren

Zaczęliśmy więc. Nie mam jakiegoś wielkiego talentu muzycznego, ale gra zdecydowała, że poszło mi lepiej niż Hanji. Mimo to wszyscy świetnie się bawiliśmy.

 Przyszła pora na mnie i Eren'a. Zaczęliśmy. Hanji wybierała piosenkę. Usłyszałem znajomą melodie (media) Spojrzałem na Erena, a on na mnie. Wziął głęboki oddech.

- Wiesz, że cię pragnę - wstrzymałem oddech słysząc to zdanie. - To nie sekret, który próbuję ukryć - zamknął oczy. - Wiem, że ty mnie pragniesz, więc przestań mówić, że nasze ręce są związane.

Odwróciłem wzrok. Ta piosenka za bardzo pasowała do naszej obecnej sytuacji. Może jego ręce nie są związane. Ale moje tak.

- Twierdzisz, że nie ma tego w kartach - kontynuował. - Ale los ciągnie cię mile stąd. I z dala ode mnie - podszedł do mnie. - Lecz jesteś tu, w moim sercu, więc kto mnie powstrzyma, jeśli zdecyduję , że jesteś moim przeznaczeniem? - patrzyliśmy sobie głęboko w oczy, nie było nikogo i niczego w okół nas, tylko my.

Jednak mimo wszystko Eren jest dla mnie nieosiągalny. Wszystko mnie od niego oddala. Niedługo nawet nie będę mógł już spojrzeć mu w oczy.

- Co jeśli przepiszemy gwiazdy? - otworzyłem szeroko oczy. - Powiem, że zostałeś dla mnie stworzony. Nic nie mogłoby nas rozdzielić - przybliżył mnie do siebie. - Byłbyś tym, którego miałem odnaleźć - odwróciłem głowę. - To zależy od ciebie i, to zależy ode mnie. Nikt nam nie powie kim powinniśmy być. Więc dlaczego nie przepiszemy na nowo gwiazd? Może świat mógłby być nasz, tej nocy.