Piszę wiersze kiedy moje emocje przekraczają zenit.
Staram się nie pisać bezpośrednio, żeby nie zrozumiał sensu nikt.
Jestem zraniona i samotna,
Staram się to stłumić.
Kocham kogoś bez wzajemności,
Z przyjaciółmi mi się nie powodzi,
Gdy zjawia się ktoś nowy - odchodzi.
Próbuję uciec myślami od życia,
Sięgam do książki i widzę przed oczami cytat:
„Jestem uczepiony dna..."
Myślę sobie, laska dobrze gada.
Rozumiem co czuła, fragment dobrze oddała.
„... lecz płynę cały we złocie."
Ten fragment często przemilczam,
Z nim już się nie utożsamiam.
Często nawiązuję do fragmentu Virginii Woolf „fale",
Ale nie mam dość sił by komuś powiedzieć swoje żale.
Dopiero jak komuś powiem, wstanę i ruszę do przodu, tak jak autorka...
ruszę cała we złocie.
🥀🥀🥀
