Κεφαλαιο 18

359 37 0
                                    

yo παιδιά τι τρέχει?? ευχαριστώ που συνεχίζετε το διάβασμα και θέλω να σας προειδοποιήσω ότι από εδώ και πέρα θα έχουμε ποιο πολλές βρισιές συγνώμη για αυτό!!! Αυτό το κεφάλαιο είναι μικρό και ζητώ συγνώμη για αυτό αν και μου αρέσει να κάνω μεγάλα κεφάλαια αυτό μου βγήκε μικρότερο.. εσείς τι θα προτιμούσατε μεγάλα ή μικρά κεφάλαια??

Α ναι και χαρείς σε εσάς αυτό το βιβλίο έχει 1.029 αναγνώστες αυτή τη στιγμή και ΟΥΑΟΥ !!! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας λατρεύω όλους!!!!! Ελπίζω να σας αρέσει και να συνεχίζεται να διαβάζετε!!!!!Τα λέμε ξανά!!! Α και ερώτηση, σχόλειο και τα σχετικά μην φοβάστε μπορείτε να σχολιάσετε στα σχολειά άνετα...θα ήθελα να ξέρω τη γνώμη σας για το πρώτο μου βιβλίο!!!

Κεφάλαιο Ιάσονα

Τινάζω τα ρούχα μου....αν και ξέρω ότι δεν έχει νόημα επειδή θα ξανά λερωθούν αλλά και πάλι.

''ΠΡΌΣΕΧΕ...''

Τι; Σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω τη Λιζέτα μπροστά μου να με κοιτάζει και να στέκεται ακίνητη.

''Ια...σο....να.."

........Τι..
....στο....
....καλο....
..μόλις....
..έγινε..... βλέπω να κυλάει αίμα από το στόμα της Λιζέτας και καθώς τα μάτια μου ταξιδεύουν απάνω της παρατηρώ τρεις κηλίδες αίματος αρκετά μεγάλες...αμέσως την κοιτάω στα μάτια, το βλέμμα της είναι απαλό ήρεμο σαν αυτό μιας μητέρας που προστατεύει το παιδί της ενώ το κοιτάει για να του επιβεβαιώσει ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είναι εκεί για αυτό....πέφτει στο έδαφος με τα μάτια της να έχουν κλείσει πια. Απλά δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει , ο εγκέφαλος μου δεν το αποδέχεται...εκείνη τη στιγμή τα μάτια μου εντοπίζουν κίνηση ευθεία μπροστά σε έναν θάμνο. Χωρίς δεύτερη σκέψη αλλάζω στον αέρα και επιτίθεμαι στη φιγούρα που σχηματίζεται μπροστά μου, η οποία είναι ενός εύσωμου άνδρα, ο οποίος είναι σοκαρισμένος αλλά προφανώς όχι από την επίθεση , τότε θυμήθηκα τον λύκο μου, ασημής σαν το φεγγάρι, .... όπως προσγειώνομαι πάνω του, βυθιζω τα δόντια μου στον λαιμό του και αίμα αρχίζει να λερώνει τη γούνα μου...άρχισα να τινάζω το κεφάλι μου δεξιά κι αριστερά με απότομες κινήσεις μέχρι να του ξεκολλήσω το κεφάλι........ενώ είμαι ακόμα σε σοκ από πριν πετάω το κεφάλι του λίγο πιο μακριά και βλέπω δύο τύπους να βάζουν αλυσίδες στη Λιζέτα και πριν καταλάβω καλά καλά τι γίνεται νιώθω έναν πόνο στο στομάχι και χάνω τις αισθήσεις μου...

ΌΝΕΙΡΟ

Αιωρούμαι στη μέση του πουθενά, όλα είναι μαύρα....που είμαι; Τι είναι αυτό το μέρος; Πώς έφτασα εδώ; Τότε μου ήρθε φλασιά απο το τι έγινε πριν.

Κρυμμενα ΕνστικταOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz