Gözümün içine baka baka yine Rosé'nin peşinden gitti.
Böyle yapmasından nefret ediyordum.
Onlar çıkınca ben de peşlerinden gittim.
Keşke gitmeseydim.
Gördüğüm manzara beni 3. ve 4.gün görevlerimden alıkoyuyordu.
Jungkook Rosé'ye sarılıyordu.
Ve hiç huzursuz görünmüyordu.
.
.
.
.
.
.
26.Bölüm
Hataydı.
Her şey hataydı.
Onu sevmem,bu okula gelmem,şu an burda olmam hepsi bir hataydı.
Jungkook sarılmayı bırakıp etrafına baktığında beni gördü.
Beni görür görmez ben arkama dönüp gitmeye başladım.
Kolumu tutan bir el hissettiğimde durdum.
"Yanlış anladın."
"Neden bana açıklama yapıyorsun? Ben senin sevgilin miyim? Hayır değilim."
"Evet sevgili değiliz ama ben açıklama yapmak istiyorum."
"Dinlemek istemiyorum.Zaten sadece birkaç gün. Sonra bir daha yüzümü bile görmiceksin."
"Ne demek bu şimdi okuldan mı ayrılıcaksın?"
"Onu birkaç gün sonra görürsün."
Elimi alıp kalbine götürdü. Ne kadar sert çekmeye çalışıyorsam o o kadar sert tutuyordu.
"Sen burdasın Lisa. Hiç çıkmicaksın."
"Oraya hiç girmedim ki ben. Kalbine giren kişiye az önce sarılıyordun sen."
"Senin de beni sevdiğini biliyorum."
"Elimi bırak. Böyle yapman sadece elimi acıtıyor."
Elimi bıraktığında uzaklaştım hemen ordan.
Sınıfa girip çantamı aldıktan sonra okuldan çıktım.
Peşimden gelen ayak sesleri duyuyordum.
Cesaretle arkamı döndüğümde o kişinin Jungkook olduğunu gördüm.
"Gelme peşimden."
Diye bağırmıştım.
"Rosé ağlıyordu ben de teselli etmek için sarıldım."
"Tabi sen süper kahramansın her ağlayana koşuyorsun."
"Sen ağladığında sana koşmasaydım biz bu kadar yakınlaşamazdık."
"KEŞKE YAKINLAŞMASAYDIK."
Yoldan geçen herkes duymuştu. En iyi de Jungkook duymuştu. Dolan gözlerime engel olamıyordum. Arkama dönüp gitmeye başladığımda bu sefer peşimden gelmedi.
Bu sefer gerçekten kalbini kırmıştım.
Ama bu benim üzülmediğim gerçeğini değiştirmiyordu.
Eve girdiğimde koltuğa oturup saatlerce ağladım.
Neden ağlamıştım?
Jungkook için mi?
Rosé için mi?
Kıskandığım için mi?
Yoksa Jungkook ile hiç mutlu olamayacağım için mi?
