μην ερωτευτείς την κοπέλα που το γέλιο της σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι πάνω σε έναν πλανήτη / ξέρω ότι αναρωτιέσαι αν το σταρένιο της δέρμα ανήκει σε άνθρωπο ή σε κάποιο ξεχασμένο αστέρι που έστεκε κάποτε μόνο του στην κινηματογραφική αίθουσα του Σύμπαντος, με μία μαύρη οθόνη μονάχα για συντροφιά /εκείνη που φοράει ένα τεράστιο φούτερ και περιφέρεται στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ με γύψο στο χέρι και ανακατεμένα μαλλιά / και εγώ την έχω δει να πετάει τα τσιγάρα του πατέρα της στα σκουπίδια και τις στάχτες από το κορίτσι που ήταν κάποτε στην θάλασσα / μην την ερωτευτείς λοιπόν γιατί με τις στάχτες θα πνιγείς και εσύ.
Μην ερωτευτείς,
μην ερωτευτείς την κοπέλα που περπατάει λες και το επόμενο βήμα της θα την οδηγήσει στο άπειρο, γρήγορα και αποφασιστικά / εκείνη στο πρώτο θρανίο που οι ομιλίες της γεμίζουν την άδεια αίθουσα / ξέρεις για ποια μιλάω, έχεις παρατηρήσει και εσύ τα εκκεντρικά ρούχα της και τα παράξενα αστεία της, τους ανθρώπους που συγκεντρώνει γύρω της σαν πλανήτες \ και οι δύο την έχουμε δει να χορεύει δίχως μουσική και να τρέχει στους διαδρόμους την ώρα του μαθήματος και να αγνοεί αυτούς που της λένε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής της / μην την ερωτευτείς, διότι εκείνη έχει ήδη ερωτευτεί τον κόσμο.
Μην ερωτευτείς,
μην ερωτευτείς το αγόρι που βρίσκεται σε λειτουργία πτήσης εκτός από τις στιγμές που βρίσκεται μπροστά από έναν άδειο καμβά / μόνο τότε το βλέμμα του γεμίζει με όλα όσα μπορεί να ζωγραφίσει / με κάθε λέξη που άκουσε και κάθε χαμόγελο που είδε / και εγώ το θυμάμαι αυτό το αγόρι, που η σχολική του τσάντα ήταν άδεια και τα δάχτυλα του γεμάτα χρώματα / και μην ξεγελιέσαι, δεν έχει μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια· δεν είναι τίποτα παρά ίχνη από μολύβι, με το ίδιο που ζωγραφίζει στο μάθημα της φυσικής αλλά ίσως και η μαύρη τέμπερα της ψυχής του που από την απροσεξία του άπλωσε κάτω από τα μάτια του / μην σε γελάσει η προσοχή που θα σου δώσει / η μόνη πραγματικότητα για εκείνον είναι μία χούφτα χρώματα και ο μόνος του σκοπός είναι να ζωγραφίσει και να χρωματίσει και να σχεδιάσει μέχρι να μην υπάρχουν πια άλλοι άσπροι καμβάδες στον πλανήτη.
Μην ερωτευτείς,
μην ερωτευτείς το εκρηξιογενές κορίτσι που γράφει μονολόγους έξω από την στάση του μετρό σε ένα παλιό τετράδιο / για εκείνο το κορίτσι το στυλό είναι απλά ένας ορός και στις σελίδες γράφει με τον ήλιο που τρέχει μέσα στις φλέβες της / σίγουρα και οι γείτονες έχουν παρατηρήσει το φως του δωματίου της που είναι ανοιχτό παράξενες για εκείνους ώρες / το σώμα της ζωντανεύει μόνο όταν ακούει μουσική και χορεύει μπροστά στο παράθυρο / για εκείνη υπάρχουν μόνο ανεξερεύνητα μέρη, δεν υπάρχει έρωτας / τουλάχιστον όταν κοίτα εσένα.
Μην ερωτευτείς,
μην ερωτευτείς τον δύτη που σε φίλησε ένα περασμένο καλοκαίρι/ μπορώ να φανταστώ πως είχε γεύση αλμυρή και μύριζε θάλασσα, τι άλλο να περίμενες από τον μοναχογιό του Ποσειδώνα; / σίγουρα θα σε δάγκωσε στην προσπάθεια του να σε κάνει γοργόνα, όμως εσύ αγάπη μου ανήκεις στο τσιμέντο και μέσα στην θάλασσα η θέση σου δεν θα ήταν άλλη παρά ο πάτος του βυθού / τα μάτια του μπορεί να ήταν ένα βαθύ πράσινο, σαν την λαδί μπογιά της στεναχώριας και της ζήλιας όμως το βλέμμα του όπως και η καρδιά του ανήκουν στον ορίζοντα, όχι πάνω σου / γιατί στην τελική εκείνος είναι δύτης και εσύ απλά ένα τσιμεντένιο άγαλμα που προσποιείται ότι ζει.
Μην τους ερωτευτείς γιατί εκείνοι πάντα θα ερωτεύονται μόνο την ιδέα του έρωτα σου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
