The Legendary Phoem

CHAPTER 6

Xi POV

Ng matapos gamutin ng nurse yung sugat ko umalis na rin kami ni Jao at bumalik sa cafeteria para kumain at habang kumakain kami panay ang tingin niya sa akin

"Bakit?"

Napatingin naman ako kay Jao na nakatingin nanaman sa akin

"Huh?"

Sambit ko habang inilapag ko naman ang kutsara ko dahil tapos na akong kumain

"Bakit hindi gumagaling mag isa ang sugat mo?"

Nagulat naman ako sa sinabi niya

"Hindi ba dapat kaya mong pagalingin ang sarili mo?"

Tumayo ako and by this time ako naman ang kumaladkad sa kanya papunta sa  may magical old fountain . Binitawan ko na siya ng makarating kami duon lumapit ako sa old fountain at humarap ako sa kanya

"Tulad niyo kaya kong pagalingin ang sarili kong sugat pero tulad niyo rin sa partner ko ito malilipat"

Sabi ko nagulat naman si Jao sa sinabi ko

"Pero diba ikaw ang the choosen one immortal ka hindi ka namamatay"

"Nagkakamali ka hindi pa ako buo para maging the choosen one ako nga ang pinili pero hindi ko pa rin ito tinatanggap"

"Pero paano?"

"Sa ngayon isa lamang akong normal na makapangyarihan at kung hanggang kelan ko gugustuhin pwedeng pwede to . Mamatay ako pag sinaksak mo ako sa puso o binaril mo ako o mawalan ako ng hininga"

"Hindi ko maintindihan"

"Hanggat hindi ako nakapapatay ng isang tao normal man o makapangyarihan mananatili akong kagaya niyo"

Nagulat si Jao sa sinabi ko at napatitig ito sa akin

"Pero sa oras na makakitil ako ng buhay ng tao tuluyan na akong magiging immortal  sa loob ng 10000 taon"

"Kaya ba ayaw mo ng may nasasaktang iba?"

Tumango ako sa sinabi ni Jao

"Alam mo Jao hindi ko naman ginustong maging ganto eh, minsan iniisip ko bakit kelangan ako pa? mrami namang ibang tao diyan na inaasam asam ang gantong kapangyarihan"

Unti unting tumulo ang luha ko shet di ko kasi mapigilan ang sarili ko . Lumapit sa akin si Jao at pinunasan ang pisngi ko

"All I want is a peaceful and normal life why cant I have it?"

"ssshhhhh"

Niyakap ako ni Jao kaya mas lalo tuloy akong naiyak

"Now I fully understand , Ill help you okay?"

Mas lalo akong napaiyak sa sinabi ni Jao . After that scene inihatid na ako ni Jao sa room para sa huling klase ko lahat sila pinagtitinginan ako good thing wala ng lumalapit sa akin para saktan ako pati nung uwian ganun din although nagtataka ako kung bakit wala si Jao? simula ng hinatid niya ako kanina di ko na siya nakita teka nga bakit ko ba siya hinahanap? ng makarating ako ng bahay nagluto na ako ng pagkain ko atsaka ako humilata sa sofa para manuod ng paborito kong pelikula "Moana" mga 10 time ko na itong napanuod at may balak pa akong ulit ulitin ito

*took took took

Sino naman kaya itong balahutang kumakatok sa pintuan ko si ate beth kaya? pero hindi kababaysd ko lang sa kanya nung sunday si Jao? teka paano nasali si Jao sa usapan? tsk tumayo ako at binuksan ang pintuan tumambad naman sa akin ang naka ngiting si Jao na may bitbit na  dalawang malalaking bag

"Ba-bakit ka nandito?"

Hindi niya ako sinagot bagkus dumiretsyo siyang pumasok sa bahay ko at saka inilapag ang mga bag nito tsaka umupo sa sofa . Agad ko namang sinara ang pintuan atsaka siya hinarap

"A-nong?-"

Hindi pa natatapos ang sasabihin ko pero pinutol na niya ito

"Dito na ako titira"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya a-ano daw?

"Xi delikado para sa sitwasyon mo ang magisa bakit ka nakatira magisa at sa gantong lugar pa ? nasaan ang pamilya mo? paano nalang kung may umatake sayo at wala ka ng magaws kundi pumatay? "

Natulala ako sa sinabi ni Jao tama nga naman siya

"Wala na akong pamilya"

"Saan ka kumukuha ng pera?"

"Bat ka ba tanong ng tanong?"

" Bat ba ang dami mong sekreto"

"Bakit ikaw ba kilala kita? hindi naman diba? ni hindi ko nga alam kung taga saan ka kung anong apelyedo mo tapos sasabihin mo sa akin ang dami kong sekreto?"

Nagulat si Jao sa sinabi ko at napayuko ito

"Sorry"

Napabuntong hininga nalang ako

"Umalis ka na hindi kita kailangan kaya ko ang mag isa"

"Ayoko"

Muli itong tumingin sa akin ay hinila ako palabas ng bahay to my surprise naka parada ang kotse niya sa labas isang montero na black . Pinasakay niya akobsa passenger seat at ngayon hindi ko alam kung saan kami pupunta