ဆံပင္ေတြေတာင္ အေရာင္ေျပာင္းလိုက္ျပီလား
hyung ကေတာ့ ဘယ္အေရာင္ျဖစ္ျဖစ္
လိုက္ဖက္ေနတာပဲ ...လြမ္းေနခဲ႔တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို Changkyun တစ္မိနစ္ေလာက္ ေငးၾကည့္ေနလိုက္သည္ ...
ရင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ေပါ့ ...
" Chae hyung ??? "
Changkyun ၾကားရုံဆိုမ်ွ ေခၚလိုက္သည္ ...
@ မဆိုးပါဘူး ကေလးက ကြ်န္ေတာ့္ ေနာက္ေက်ာပံုရိပ္ကိုေတာင္ အလြတ္ရတာပဲ ဒီအခ်ိန္မွာ ေနာက္ကေန ေျပးဖက္လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ရုိမလဲ @
" Hyung မ်က္လံုးၾကီးမွိတ္ျပီးေတာ့ ဘာေတြျပဳံးေနတာလဲဟင္ "
" ဟင္ ...... "
မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက ေရွ႕ေရာက္ေနျပီ
@ ဟာ ေသလိုက္ပါေတာ့ ရွက္လိုက္တာ @
" ဟို သဘာဝရႈခင္းေတြကို ခံစားေနတာ "
" သဘာဝရႈခင္း ??
မ်က္လံုးမွိတ္ေတာ့ ဘာျမင္ရမွာလဲ"
@ ေၾသာ္ ... ဒီကေလးႏွယ္ ရွည္လိုက္တာ @
" စိတ္နဲ႔ခံစားတာကြာ ရျပီလား "
ဒါေတာင္ ငနဲေလးက ျပဳံးစိစိလုပ္ေနတုန္း ...
" ဒါနဲ႔ ဘာကိစၥ ဒီေရာက္လာတာတုန္း "
" တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႔ ...
ကေလးေနာက္လိုက္လာတာ မဟုတ္ဘူး "
" ကြ်န္ေတာ္ကေရာ ကြ်န္ေတာ့္ေနာက္ လိုက္လာတယ္ ေျပာလို႔လား တစ္မ်ိဳးလည္းမထင္ဘူး ႏွစ္မ်ိဳးလည္းမထင္ဘူး အခု ဘာလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ အိမ္ေရွ႕မွာရွိေနတာလဲ "
" ဟို ... အဲ႔ဒါ ... အင္: ... ဟို
hyung ဆံပင္ မိုက္လား လာျပတာ ဟဲ ဟဲ "
Changkyun ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းထားသည္
ရုပ္တည္ၾကီးနဲ႔ ေျပာေနေပမယ့္ သူ႔ကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ လာတဲ႔လို႔ပဲ မွတ္ယူထားတဲ႔ Changkyun အဖို႔ HyungWon ဘယ္လိုေျပာေျပာ ရယ္ခ်င္တာပဲသိသည္ ......
Changkyun က HyungWon ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္
တစ္ပတ္ေလာက္လွည့္ၾကည့္
ဆံပင္ကိုလည္း ေျခဖ်ားေလးေထာက္ၾကည့္ျပီး
" မလွဘူး ... "
တံုးတိတိပင္ ေျပာခ်လိုက္သည္ ...
" ကေလးမျမင္ရလို႔ ေနမွာပါ hyung ငံု႔ေပးမယ္ ေသခ်ာၾကည့္ ျပီးမွ ျပန္ေျပာ "
HyungWon က ဒူးကိုေကြးျပီး
ေခါင္းကို ငံု႔ေပးလိုက္သည္ ......
Changkyun က HyungWon ျပန္မတ္လာခ်ိန္ကို ေစာင့္ျပီးမွ HyungWon ဒူးတစ္ဖက္ကို ခပ္နာနာ ကန္လိုက္သည္ ...
" မွတ္ထား ... "
" အားးး ... ဘာလို႔ကန္တာတုန္း
အိုးး နာလိုက္တာ "
" အရပ္ပုတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာေပါ့ေလ "
" မဟုတ္ပါဘူး ကေလးအရမ္မမီမွာစိုးလို႔ လို႔
အဲ အဲ႔လိုမဟုတ္ဘူး hyung ကေစတနာနဲ႔
ကေလးကို ၾကည့္ေစခ်င္လို႔ ဟို "
" သြားးးးး ထြက္သြား "
